Ρουμί
€10.00 €9.00
Το βιβλίο αυτό αποθησαυρίζει την ουσία του έργου του μεγάλου Πέρση ποιητή του 13ου αιώνα και μας καλεί σε μια ουσιαστική συνάντηση μαζί του. Ο Ρουμί μιλάει με εκπληκτική αμεσότητα στον σύγχρονο άνθρωπο, όπως ακριβώς έκανε με τους συγχρόνους του πριν από οκτακόσια χρόνια. Η κοσμοθεωρία του εκφράζεται χωρίς περιστροφές και το πνεύμα του συλλαμβάνει τη ζωή στην ολότητά της, μέσα από παρατηρήσεις για καταστάσεις που ζούμε καθημερινά, χρήσιμες συμβουλές και βαθιά σοφία για ό,τι μας απασχολεί, από ζητήματα της καρδιάς μέχρι την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και την εγκόλπωση της φύσης του θείου.
Είναι, τελικά, ένας μακρύς διαλογισμός για το πώς να ζούμε τη ζωή μας με νόημα, έμπνευση και καλοσύνη, από έναν μεγάλο, εξαιρετικά σύγχρονο ποιητή, παρά τα οκτακόσια χρόνια του, που εξέφρασε ανεπανάληπτα τη σοφία του σούφι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Σχετικά προϊόντα
- Λογοτεχνία
Έλληνες στοχαστές
Κωστής ΠαπαγιώργηΤα βιβλία των άλλων-ΙΙ€16.60€15.00“Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος γραφιάς, κατά τεκμήριο προικισμένος, αφήνει “έργο” στον τόπο μας παραμένει δυσεπίλυτο αίνιγμα και συνεπάγεται σχεδόν πάντα εξωτισμούς και δραματικές ποινές σε βάρος του εγώ του. Δεν διαθέτουμε ισχυρό θεσμικό πλαίσιο που να επικουρεί τα άτομα, κατά συνέπεια ο καθένας γίνεται εφευρέτης του εαυτού του με διαμφισβητούμενη πάντα την πατέντα”.
Ο δεύτερος τόμος της σειράς Τα βιβλία των άλλων συγκεντρώνει πρώιμα και ύστερα δοκίμια ή κριτικά σημειώματα του Κωστή Παπαγιώργη για σημαντικούς Έλληνες στοχαστές που “εφηύραν τον εαυτό τους” εντός και εκτός Ελλάδoς – ανάμεσά τους o Ζήσιμος Λορεντζάτος, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο Κώστας Αξελός, ο Χρήστος Γιανναράς, ο Στέλιος Ράμφος. Με μια σπάνια θυμική εμπλοκή, ο Παπαγιώργης συζητά κομβικά έργα της σύγχρονης σκέψης -όπως Το χαμένο κέντρο, Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας, Το Πρόσωπο και ο Έρως ή Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη-, δίνοντας παράλληλα τη δική του απάντηση στα κρίσιμα πνευματικά ερωτήματα που τα εξέθρεψαν. - Λογοτεχνία
Ιδεολογικές διαδρομές
Νίκος Καζαντζάκηςτου Νίκου Καζαντζάκη-ανθολογία€18.80€17.00Η αναγνωστική μοίρα του Καζαντζάκη είναι παράδοξη και πολύπλοκη. Τον αγάπησε το ευρύ κοινό, στάθηκε, παλαιότερα τουλάχιστον, ένα από τα πρώτα διαβάσματα των εφήβων -η ανάγνωση των μυθιστορημάτων του ήταν για αυτούς ταυτόχρονα μια πράξη μύησης στη λογοτεχνία και αμφισβήτησης κυρίαρχων ιδεών και αξιών-, αλλά το ακαδημαϊκό περιβάλλον και το λογοτεχνικό σινάφι, στην καλύτερη περίπτωση, τον αγνόησαν. Η γενιά του ’30 τον περιφρόνησε, με εξαίρεση τον φίλο του Παντελή Πρεβελάκη (το βιβλίο του Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, 1965, είναι οπωσδήποτε πολύτιμο και εξακολουθεί να αποτελεί μία από τις καλύτερες εισαγωγές στο έργο του). Τη σκληρή καταδικαστική κρίση του Σεφέρη, με αφορμή την προβολή του Ζορμπά του Κακογιάννη, θα τη συμμερίζονταν, φαντάζομαι, οι περισσότεροι συγγραφείς της γενιάς αυτής: “Ψεύτικη γλώσσα, ψεύτικες πόζες, απομιμήσεις αισθημάτων” (Μέρες Θ’, 1 Φεβρουαρίου 1964 – 11 Μάη 1971, Ίκαρος, 2019, σ. 94-95). Εντελώς διαφορετική, ωστόσο, ήταν η υποδοχή του έργου του εκτός των ελληνικών συνόρων. Ο Καζαντζάκης επιδίωξε πεισματικά να γίνει διεθνής συγγραφέας – και το πέτυχε. Σήμερα, αυτός και ο Καβάφης είναι οι μόνοι Νεοέλληνες συγγραφείς τους οποίους γνωρίζει το διεθνές αναγνωστικό κοινό.
- Λογοτεχνία
Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα
Λάιονελ ΤρίλινγκΗ ζωή των ιδεών€15.50€14.00ο 1970 ο Λάιονελ Τρίλλινγκ (1905-1975), κορυφαίος κριτικός του 20ού αιώνα, διερεύνησε «από ιστορική άποψη τα συγγενικά ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας» σε έξι διαλέξεις που έδωσε στο Χάρβαρντ. Οι διαλέξεις αυτές εκδόθηκαν αναθεωρημένες το 1972 και αποτέλεσαν το τελευταίο του βιβλίο. «Μπορούμε πότε πότε» γράφει ο Τρίλλινγκ «να παρακολουθήσουμε τον ηθικό βίο στη διαδικασία επάνω της αυτοαναθεώρησής του». Με τέτοιου είδους μεταλλαγή ασχολείται ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό: τη διαδικασία, αφενός, κατά την οποία το επίπονο εγχείρημα της ειλικρίνειας, του να είναι κανένας αληθινός απέναντι στον εαυτό του, κατέλαβε θέση ύψιστης σημασίας στον ηθικό βίο, αλλά και την περαιτέρω μεταβολή, αφετέρου, όταν τη θέση της ειλικρίνειας έχει τώρα υφαρπάξει το σκοτεινότερο και ακόμα πιο επίμονο νεωτερικό ιδεώδες της αυθεντικότητας. O Τρίλλινγκ δίνει παραδείγματα από όλη τη δυτική λογοτεχνία και σκέψη, από τον Σαίξπηρ έως τον Έγελο και τον Σαρτρ, από τον Ροβεσπιέρο έως τον Ρ. Ντ. Λέινγκ, υποδεικνύοντας τις αντιφάσεις και ειρωνείες που τα ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας γεννάνε.
Το “Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα” θεωρείται πλέον ένα μικρό αριστούργημα και αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στο έργο του Τρίλλινγκ. - Aυτοβιογραφία
Στη μνήμη του συμπατριώτη μου Υπάτιου Περδίου
Μαρίνα Καραγάτσηαφήγημα€9.00€8.10Και για να σας μιλήσω πιο καθαρά, πιστεύω πως πρέπει να κηδέψω αύριο τον Υπάτιο στον ενοριακό μου ναό, στον Άγιο Νικόλαο, γι’ αυτό και ζητώ τη βοήθειά σας. Θες που ο θάνατός του συνέπεσε με το θάνατο και την Ανάσταση του Θεανθρώπου, θες που αυτά τα παράξενα συμβάντα όλους μας ανησύχησαν, έτσι που στο τέλος αναγκάστηκα να ξαναφωνάξω τον γιατρό, ποιός το ξέρει. Μπορεί όμως και να συμβαίνει κάτι πολύ πιο απλό: να θέλω μόνο να τιμήσω έναν αθώο, απονήρευτο, άκακο άνθρωπο και τίποτα περισσότερο.
[…]
Επειδή έτυχε εκείνη τη χρονιά να μην πέφτει τη Δευτέρα η γιορτή του αγίου Γεωργίου, και οι χορωδοί ήταν ελεύθεροι, κατέπλευσαν και οι τέσσερις μαζί. Ε ! Τί να πω τώρα! Άλλο πράγμα είναι να σε ταλαιπωρεί ένας άθλιος φάλτσος ψάλτης κι άλλο μεγαλείο έχει μια τετράφωνη χορωδία. Γιατί λοιπόν να μην το ομολογήσω πως αυτή ήταν η πιο κατανυκτική νεκρώσιμος ακολουθία στην οποία έχω χοροστατήσει; Όπως όμως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν και οι αντίθετες απόψεις: Θυμούμαι πως βγαίνοντας λίγο αργότερα από την εκκλησία άκουσα δίπλα μου μια συχωριανή μου να σιγοψιθυρίζει στην αδελφή της: ” Για πες μου, στον θεό σου “, της έλεγε, “μήπως κι ο παπάς μας αποτρελάθηκε; Τόσους και τόσους νοικοκυραίους έχει κηδέψει, γιατί μόνο αυτός ο κουτρούλης άξιζε τόσες τιμές και τόσες χορωδίες; Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά τα πράγματα. Πάει, χάλασε πια ο κόσμος, Μαρία μου”. Και μετά οδεύσαμε πάλι προς τη Βουργάρα για την ταφή. Ήταν ένα θαμπό απριλιάτικο απομεσήμερο. Δεν ξεχνώ το χαρμόσυνο “Αναστάσεως Ημέρα ” των ψαλτάδων μαζί με τη ζαλιστική ευωδιά των λεμονανθών που ξεχυνόταν από τους κήπους.