Φονικό στην εκκλησιά
€12.00 €10.80
Ενας άνθρωπος γυρίζει στην πατρίδα του προβλέποντας ότι θα τον σκοτώσουν, και τον σκοτώνουν». Έτσι συνοψίζει ο Θ.Σ. Έλιοτ την «κάπως περιορισμένη δράση» του έργου τούτου, που έγραψε για το φεστιβάλ της Καντερβουρίας του Ιουνίου 1935.
Το Φονικό στην Εκκλησιά, είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο που έγραψε ο Έλιοτ για τη σκηνή. Σήμερα, το έργο του Έλιοτ έχει πια σχολιαστεί εξαντλητικά· για το Φονικό στην Εκκλησιά έχουν σημειωθεί πολλές αναφορές, από τον Αισχύλο ώς τον Σέρλοκ Χολμς. Όπως φάνηκε από την αρχή αυτού του σημειώματος, σκοπός μου δεν ήταν να περιπλέξω τον αναγνώστη σε τέτοιες λεπτομέρειες που καθώς νομίζω θα τον βάραιναν. Το έργο είναι απλό· αν αρθρωθεί σωστά και ακουστεί σωστά, σύμφωνα με τον ρυθμό του, δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα· στέκεται μόνο του.
Από τον πρόλογο Γιώργου Σεφέρη (Αθήνα, Ιούλιος 1963)
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Θέατρο
Σαλώμη, Μονόπρακτη Τραγωδία
Oscar Wilde€14.00€12.60[…] Η Σαλώμη: θαρρείς και όλα έγιναν για να μπαλωθεί το μεγάλο κενό, για να φανερωθεί επιτέλους εκείνο το φιλί που όλοι το ξέρανε για κοντά χίλια οχτακόσια χρόνια μα δεν το τόλμησε ολάκερη η Αναγέννηση, δεν το ζωγράφισε μήτε ο Μποτιτσέλι, μήτε καν ο Καραβάτζιο, οπότε πάνω που ησύχασαν οι παπάδες, γλυτώσαμε από τούτο, είπανε και βάλανε μπρος ένα στάμπατ μάτερ, νά σου ένας που φορούσε δαχτυλίδια για να το επιτελέσει (: περισσότερο από το “επιτέλους” παρά από το “επιτελώ”). Θαρρείς και όλα έγιναν για να ενωθεί ο έρωτας με το θάνατο επί σκηνής, πάνω σε έναν δίσκο που στάζει αίμα. Θαρρείς και όλα έγιναν για να εκτεθεί επί σκηνής, εφτά χρόνια νωρίτερα από το Traumdeutung του Φρόιντ, αυτό το άλλο που όλοι έχουμε βαθιά μέσα στον ύπνο μας.
[…] Στη “Σαλώμη” όλα γίνονται μέσα στη νύχτα για μια νύχτα μέχρι το τέλος. Το τρίγωνο της Σαλώμης (Σαλώμη, Ιωάννης, Ηρώδης) γλείφεται με αυτό το τέλος. Η μια θέλει μέχρι το τέλος της νύχτας και πεθαίνει γι’ αυτό, ο άλλος πιστεύει μέχρι το τέλος της νύχτας και πεθαίνει γι’ αυτό. Ο τρίτος είναι ο Ηρώδης: αυτός επιζεί επειδή αποφασίζει να μη φτάσει τη νύχτα του μέχρι το τέλος βολεύεται με ένα ημίμετρο, καταδέχεται να είναι μεθυσμένος, καταδέχεται να υπόσχεται ανταλλάγματα, εντέλει καταδέχεται να παζαρεύει, επαφίεται σε ένα ημίμετρο που τον παγιδεύει – και στη συνέχεια αποδέχεται την παγίδα, εγκαταλείποντας κάθε σκληρή σαν πετράδι φλόγα στην απαίσια «νομοτέλεια» του κόσμου. Ο Ηρώδης είναι αυτός ο θλιβερός που επέζησε υπό την ασημένια Σελήνη -αυτός που κουκουλώθηκε, που αυτοσαβανώθηκε για να ζήσει γεμάτος με την πικρίλα του τάφου.Τρίγλωσση έκδοση με δεκαέξι σχέδια του Όμπρεϊ Μπίρντσλεϊ
- Δοκίμιο
Η αρχαιότητα επι σκηνής
Χέλμουτ ΦλάσχαρΤο αρχαίο ελληνικό δράμα στο θέατρο από την πρώιμη νεωτερικότητα έως τις μέρες μας€30.00€27.00Η αρχαία ελληνική τραγωδία έθεσε στην εποχή της, μέσα από τον καθρέφτη του μύθου, τα φλέγοντα ζητήματα σχετικά με τον άνθρωπο στους κόλπους της κοινωνίας. Περιέγραψε συγκρουσιακές καταστάσεις, έδειξε πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη βία, την τελετουργία και τη λατρεία· παρουσίασε την πτώση σπουδαίων προσώπων και τους φόβους των ανθρώπων.
Όλες οι προβληματικές καταστάσεις και οι συγκρούσεις που πραγματεύεται η αρχαία ελληνική τραγωδία παραμένουν άλυτες και αποτελούν ζητήματα και της δικής μας εποχής, τα οποία, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας με διεθνή εξάπλωση (παρ’ όλα τα πισωγυρίσματα), συζητούνται ανοιχτά, γιατί είναι επίκαιρα. Η αρχαία τραγωδία λειτουργεί εν προκειμένω σαν ένα μεγάλο αντηχείο, και το θέατρο, αφομοιώνοντάς την, κάνει το παρελθόν μέρος του παρόντος. Η τραγωδία καθιστά ρητό το άρρητο, και από αυτό κερδίζει το θέατρο σήμερα, όπως και τότε, μια ανησυχαστική δύναμη, που μας αναγκάζει να στοχαστούμε και που, μέσα από τη γοητεία που ασκούν οι ξένοι για μας αρχαίοι μύθοι, προκαλεί όχι μόνο συναισθηματικό συγκλονισμό, αλλά και την «ηδονή που αποκομίζει κανείς από τα τραγικά θέματα».
Μια κοινωνία χωρίς θέατρο θα έχανε έναν «δημόσιο χώρο πειραματισμού για μια εύθραυστη διευθέτηση των συγκρούσεων» και μαζί με αυτόν τη συναισθηματική της ισορροπία. Την αρχαία ελληνική τραγωδία την έχουμε ανάγκη.
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Η ημέρα των φόνων στην ιστορία του Άμλετ
Bernard-Marie Koltès€9.90€9.00ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Λοιπόν, τί βλέπετε ;ΑΜΛΕΤ. –Τη φυλακή μου, κύριέ μου.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Τη φυλακή σας ; Πού είναι αυτή ;ΑΜΛΕΤ. –Εδώ.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Η φυλακή σας, εδώ ;ΑΜΛΕΤ. –Ετούτη η χώρα, κύριέ μου.[…]ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Από εσάς και μόνο εξαρτάται να απελευθερωθείτε.ΑΜΛΕΤ. –Για μένα αυτή η χώρα είναι μια φυλακή.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Εγώ έχω άλλη γνώμη.ΑΜΛΕΤ. –Είμαι πρόθυμος να το πιστέψω. Καθώς τίποτα δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του · τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τα σκεφτόμαστε.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. – Εάν αυτή η χώρα είναι μια φυλακή, τότε είναι κι ο κόσμος όλος.ΑΜΛΕΤ. –Ξακουστή φυλακή, αναμφίβολα : πολλά κελιά, παραρτήματα, μπουντρούμια. Εδώ, ωστόσο, βρισκόμαστε σε ένα από τα χειρότερα.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Δεν συμμερίζομαι διόλου το πώς νιώθετε.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ είναι μια διασκευή.
Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989) είχε διαβάσει συστηματικά Σαίξπηρ από τα αγγλικά και διάφορες γαλλικές μεταφράσεις από το 1969. Το 1974, θέλοντας να γράψει αυτή τη συμπυκνωμένη εκδοχή, χρησιμοποίησε ως οδηγό στη δουλειά του τη μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Yves Bonnefoy.
Ο Κολτές ξαναγράφει και διασκευάζει τον Άμλετ για τέσσερα πρόσωπα, αναζητώντας τον πυρήνα του έργου. Ο μετέπειτα μεγάλος συγγραφέας, που διέσχισε σαν λαμπρός μετεωρίτης το γαλλικό και το παγκόσμιο θέατρο στη δεκαετία του 1980 με έργα σαν Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, Δυτική αποβάθρα, Αγώνας νέγρου και σκύλων, Ρομπέρτο Τσούκκο κ.ά., με θάρρος και θράσος επιχειρεί μια άσκηση ύφους, επιλέγει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και αναζητεί τη γλώσσα και τα κλειδιά για τη δική του γραφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1977, θα βγει στη θεατρική αρένα με τη Νύχτα μόλις πριν από τα δάση και τα έργα του - Θέατρο
ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ
Ουίλλιαμ ΣαίξπηρΗ θαυμαστή και αξιοθρήνητη τραγωδία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας€10.00€9.00ΤΟ ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ, γραμμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα στο 1595, έχει χαρακτηριστεί ως “το πιο σύνθετο προϊόν της λυρικής περιόδου του Σαίξπηρ”. Ξεκίνα αναπτύσσοντας όλες τις τυπικές προϋποθέσεις μιας ρομαντικής ερωτικής κωμωδίας, αλλά φτάνοντας στη μέση, με τον αδόκητο θάνατο του Μερκούτιου -ένα από τα πιο λαμπερά δημιουργήματα της κωμικής φαντασίας του Σαίξπηρ-, ο κόσμος του ξαφνικά συστέλλεται και το γαμήλιο όραμα μεταπίπτει άρδην σε τραγωδία. Το έργο είναι ένα έμμετρο επιθαλάμιο παραμύθι, μια παρατεταμένη γαμήλια τελετή η οποία -σαν από μια τυχαία επιπλοκή του μεταφορικού της συστήματος- βρέθηκε ξαφνικά να κυριολεκτεί και μεταβλήθηκε σε αιματηρή θυσία. Γι’ αυτό, η πληρέστερη γλώσσα που διαθέτουμε για να κατανοήσουμε την αφύπνιση του έρωτα, τη μέχρις εσχάτων και έως θανάτου υπερβολή του, εξακολουθεί να είναι αυτή η ευωχία των αισθήσεων που μας παρέχει η συντροφιά των νέων από τη Βερόνα: η γενναιόδωρη Ιουλιέττα, ο παρορμητικός Ρωμαίος, ο πληθωρικός και ανελέητα είρων Μερκούτιος.