Το βιολί του Ρότσιλντ
€8.00 €7.00
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ξένη πεζογραφία
TEXT
Dmitry Glukhovsky€18.00€16.20Μόσχα, 2016. Ο Ιλιά αποφυλακίζεται ύστερα από επτά ολόκληρα χρόνια και επιστρέφει σπίτι του. Αλλά τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η μητέρα του έχει μόλις πεθάνει, η κοπέλα του έχει βρει έναν άλλο σύντροφο και ο παιδικός του φίλος τον αντιμετωπίζει με καχυποψία. Ο Ιλιά, αδικημένος
και απογοητευμένος, πνίγει τη θλίψη του στο αλκοόλ και, κάποια στιγμή, ωθούμενος από μια ανεξέλεγκτη φρενίτιδα, αποφασίζει να λογαριαστεί
με τον Πέτια, τον αξιωματικό της δίωξης ναρκωτικών που τον οδήγησε πίσω από τα κάγκελα. Και πράγματι, προβαίνει σε μια οριακή πράξη. Αμέσως μετά αποσπά το κινητό τηλέφωνο του αστυνομικού και, με τη συσκευή πλέον στην κατοχή του, ο Ιλιά τρυπώνει στο παρελθόν του. Και όταν αρχίζει να λαμβάνει αγωνιώδη μηνύματα από τους οικείους του Πέτια, από την εγκυμονούσα Νίνα επίσης, ο Ιλιά δεν διστάζει να απαντήσει εκείνος στη θέση του. Σταδιακά υιοθετεί μια ξένη ταυτότητα και εισχωρεί στη ζωή του ανθρώπου που εκδικήθηκε. Ο Ντμίτρι Γκλουχόφσκι, ανατέμνοντας ανατριχιαστικά τη σύγχρονη Ρωσία, διαπλέκει τα πεπρωμένα δύο νεαρών αντρών που είναι ένοχοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.Το ΤΕΧΤ είναι ένα ρεαλιστικό κοινωνικό μυθιστόρημα γραμμένο από τον Ντμίτρι Γκλουχόφσκι. Αυτό το βιβλίο, στο μεταίχμιο του θρίλερ, του νουάρ και του δράματος, αφηγείται τη σύγκρουση των γενεών, έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και μια μάταιη τιμωρία. Η δράση εκτυλίσσεται στη σύγχρονη Μόσχα και τα προάστιά της. Το κινητό τηλέφωνο έχει γίνει για την ψυχή η εφεδρική της αποθήκη. Μέσα σε αυτό βρίσκονται οι πιο φωτεινές μας αναμνήσεις – κρατάμε το γέλιο μας στις φωτογραφίες και τις ευτυχισμένες μας στιγμές στα βίντεο. Στα μέιλ και στα μηνύματα κρατάμε τις νουθεσίες της μητέρας μας και τα επαγγελματικά μας μυστικά. Στα ιστορικά των μπράουζερ βρίσκεται ό,τι μας ενδιαφέρει πραγματικά. Στα τσατ βρίσκονται οι ερωτικές εξομολογήσεις και οι αποχαιρετισμοί, τα αποτυπώματα των πειρασμών και οι μαρτυρίες των αμαρτιών μας, τα δάκρυα και οι πίκρες μας. Τέτοια είναι η εποχή. Εικονίδια, βίντεο, κείμενο. Το κινητό είμαι εγώ. Όποιος πάρει το κινητό μου, για τους άλλους θα γίνει εγώ. Κι όταν εκείνοι το καταλάβουν, θα είναι πια πάρα πολύ αργά. Για όλους.
- Αλληλογραφία
Γράμματα στον “Ελικώνα”
Marina Tsvetaeva€9.90€9.00Η τρυφερότητά μου εξαντλείται (τόσο αλόγιστα που τη σπατάλησα). Είναι ουσιαστικό και ακριβές, αλλά δεν τα λέει όλα. Βλέπετε, μόνον όταν φτάνεις στο όριο (της τρυφερότητας ή όποιας άλλης δύναμης) αναγνωρίζεις πόσο είναι ανεξάντλητη. Όσο πιο πολύ δίνουμε, τόσο πιο πολύ μας περισσεύει, από τη στιγμή που αρχίζουμε να σπαταλάμε – ξεχειλίζει! Αιμορραγούμε – και με την αιμορραγία γινόμαστε πηγή ζωής.
- Ξένη πεζογραφία
Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου
Ντοστογιέφσκι Φιοντόρ€6.50€6.00Το “Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου” είναι το πιο φωτεινό και το πιο αισιόδοξο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Μέσα από μια συνύπαρξη αντιθέσεων -φως και σκοτάδι, πραγματικό και φανταστικό, το χθες και το αύριο- ο συγγραφέας μάς ξεναγεί στην τυλιγμένη στην ομίχλη Πετρούπολη της εποχής του, για να μας μεταφέρει στη συνέχεια σ’ ένα ηλιόλουστο, ειδυλλιακό ελληνικό νησί του μακρινού παρελθόντος και συνάμα του απώτερου μέλλοντος. Στις σελίδες αυτού του αφηγήματος συναντάμε έναν ακόμα ντοστογιεφσκικό (αντι-)ήρωα, που μέσα απ’ τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ιδέες του ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου κλασικού.
Σειρά microMEGA
- Ξένη πεζογραφία
Ένα δέντρο στην καρδιά της Καμπούλ
Πρόχανοβ Αλεξάντρ€16.00€14.40Δεν είχαν προσέξει τον Βόλκοφ και βάδιζαν καταπάνω του – ο στρατιωτικός ειδικός και οι τρεις άλλοι, όπως φάνηκε, των Μυστικών Υπηρεσιών, που είχαν έρθει από την Πεσαβάρ. Άλλο που δεν ήθελε ο Βόλκοφ! Προχωρούσαν καταπάνω του και αυτός, προσεκτικά, με φόβο μην τους αιφνιδιάσει και του ξεφύγουν… κατέβασε αργά τη φωτογραφική μηχανή, άνοιξε πασπατεύοντας τη θήκη, σκόπευσε και, κρυμμένος πίσω από τις ράχες, τα σαρίκια, τα τουρμπάνια, έπιανε με το φακό το πλήθος, την επιγραφή “Καλώς ήρθατε στο Πακιστάν”, τους δύο χωροφύλακες και αυτούς τους τέσσερις που πλησίαζαν. Και τράβηξε· τράβηξε απανωτά τις φωτογραφίες, πολλές φορές και βιαστικά. Φωτογράφιζε το μακρυπρόσωπο ανώτερο, που βάδιζε μπροστά με την περπατησιά του Γουέστ Πόιντ και το δεύτερο με τα γυαλιά και τη χωρίστρα, που έμοιαζε με τους όμοιούς του της CIA και τους δύο νεαρούς παλικαράδες με τις ροδοκόκκινες κεφάτες φάτσες, που έδειχναν έτοιμοι να ρίξουν δεξιά και αριστερά σαν αχτύπητοι πιστολάδες του σινεμά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)