Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Το γκρέμισμα των Θεών
€20.00
Εκδοτικός Οίκος Χ. Γανιάρη κ Σια.
ημερομηνία έκδοσης : 1922
Λίγο ταλαιπωρημένο εξώφυλλο. Η κατάσταση του βιβλιου εσωτερικά, καλή
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Ναυμαχία
€14.40“Όπως και στο Αρτεμίσιο, πρώτα ακούσαμε τον εχθρικό στόλο, μετά τον είδαμε. Σιγά στην αρχή, μια βουή που όλο δυνάμωνε έφτανε στα αυτιά μας, βουή από κύμβαλα και ταμπούρλα, βαρβαρικά τραγούδια, παφλασμό από κουπιά, χιλιάδες κουπιά που ρυθμικά όργωναν τη θάλασσα. Πλησίαζε η βουή, υπόκωφη, τρανή, φούντωνε, λες και ένας γίγαντας ερχόταν ή κάποιο τεράστιο θαλάσσιο τέρας, που η ανάσα του αντιλαλούσε στους χαμηλούς λόγγους της Σαλαμίνας. Τότε, ενώ η βουή μεγάλωνε, πιο κοντά, από τα αθηναϊκά πλοία, πρώτα νομίζω από το πλοίο του Θεμιστοκλή, στο κέντρο της αθηναϊκής μοίρας, ακούστηκε τραγούδι, ο παιάν της μάχης, το τραγούδι της ελεύθερης Ελλάδας, μια πρόκληση για το βαρβαρικό πλήθος. Δυνάμωσε ο παιάν, όταν τα πληρώματα και των άλλων πλοίων έσμιξαν στο τραγούδι, απλώθηκε σαν ένα αόρατο πέπλο πάνω από όλο τον ελληνικό στόλο, καθώς όλοι οι Έλληνες τραγουδούσαν το ίδιο τραγούδι της λευτεριάς, τραγουδούσαν την πίστη τους στην πατρίδα, στους θεούς της Ελλάδας, τραγουδούσαν στην κοινή γλώσσα τους τον κοινό αγώνα, την κοινή ελπίδα”.
Τέλος μιας εποχής, αυγή νέας. Αθλητικοί αγώνες, συνωμοσίες, επαναστάσεις, πολιτικές συγκρούσεις, πόλεμοι, η γέννηση της δημοκρατίας και ο περσικός κίνδυνος που πλησιάζει.
Αθλητές και ποιητές, στρατηγοί και φιλόσοφοι, ήρωες και προδότες, τύραννοι και δημοκράτες, έμποροι και πειρατές, περήφανες ελεύθερες γυναίκες και όμορφες δούλες, Έλληνες και Πέρσες. Ο Νικομήδης, ένας από τους μεγάλους της γενιάς της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και των Περσικών Πολέμων, διηγείται τη ζωή του από την Ολυμπιάδα του 524 π.Χ. μέχρι τη Σαλαμίνα και τον αγώνα ενός λαού για ελευθερία και δημοκρατία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) - Ελληνική πεζογραφία
Η πόλη που δεν ήθελα να θυμάμαι το όνομά της
€13.30Με αφορμή ένα reunion 30 χρόνια μετά, θα επιστρέψει πίσω στην πόλη που μεγάλωσε. Εκεί θα μπει σε μία ιδιότυπη μηχανή του χρόνου και θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στο χρόνο με μικρές αυτοτελείς ιστορίες που όλες όμως συνδέονται κάπως μεταξύ τους.
Το ταξίδι ξεκινάει στην πλατεία των Λιονταριών, που υπάρχουν χυμένες κολόνιες στο δρόμο και πειρατικά καράβια, πετάγεται για λίγο στην Παλαιόχωρα και στον Μακρύ Γιαλό που πέφτει από μπαλκόνια, ταξιδεύει με τα παλιά πλοία της Κρήτης, ακούει ραδιοφωνικό θέατρο σε μια μικρή αποθήκη κάπου κοντά στον Άγιο Μηνά, ξεσαλώνει στην παλιά «Αθηνά», πάει στο Ανωγειανό Δημοτικό και στο 2ο Γενικό Γυμνάσιο και Λύκειο. Βλέπει πεθαμένους νεκροθάφτες που τον βρίζουν, φλερτάρει με όμορφα φαντάσματα σε πάρτι, γνωρίζει τα σινεμά της πόλης, βλέπει πλοία – φαντάσματα στον Άγιο Νικόλαο και ακούει ριζίτικα σε χασαποταβέρνες.
Πριν χαθεί σε ένα δάσος κάπου στη Μακεδονία, περνάει μια βόλτα από το «Καφεθέατρο», τρώει ζεστές καραμέλες μέντες στο Καμαράκι και βλέπει πεθαμένους αρχιεπίσκοπους να κουνιούνται στον Άγιο Μηνά. Τέλος παίρνει ένα παλιό ταξί Opel Record και γυρίζει πίσω στις 23 Μαΐου του 1941, την ώρα των βομβαρδισμών από τους Γερμανούς, παίρνει μέρος σε μάχες με τους Τούρκους σε μοναστήρια – φρούρια στο Πετροκεφάλι, ακούει Carmen στο γυμναστήριο του Τσακιρίδη και καταλήγει στο ξενοδοχείο του…
…την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου του 2019 λίγο πριν τις 9 το βράδυ. Λίγο πριν το ραντεβού του δηλαδή με παλιούς φίλους που έχει να δει 30 χρόνια.
- Ελληνική πεζογραφία
Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη
€9.00ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ, ο συγγραφέας τείνει να αναπλάσει έναν κόσμο οριστικά χαμένο και γι᾽ αυτό ίσως βαθιά νοσταλγημένο. Είναι ο κόσμος της εφηβείας του, με τους τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς του, που του προσδίδουν το ιδιάζον χρώμα του. Η μικρή επαρχιακή γενέτειρα, με τους μυροβόλους κήπους της και τους συγκινητικά γλαφυρούς χαρακτήρες της, στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, ή λίγο πριν λίγο μετά. Όταν, με δυο λόγια, ο συγγραφέας, γεννημένος στον Πύργο της Ηλείας το 1930, ήταν παιδί, έφηβος, νέος. Ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτε για να αποκρύψει το αυτοβιογραφικό στοιχείο των ιστοριών του – για να παραπλανήσει, ενδεχομένως, τον αναγνώστη του εις ό,τι αφορά στο επινοημένο. […] Το συγγραφικό εγώ, χωρίς να παρεμβαίνει ανοιχτά μέσα στη διήγηση, μεταγγίζει στη ματιά του αφηγητή τη δική του πείρα ζωής, ακόμη και τη φθορά του. Και από αυτή τη δυσδιάκριτη σύγκλιση των οπτικών γωνιών, κατά τη γνώμη μου, προκύπτει ο χαρακτηριστικός τόνος των διηγήσεων του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ένα κράμα τρυφερότητας και ειρωνείας, δραματικότητας και χιούμορ, εξωραϊστικού λυρισμού και διακριτικά κριτικής στάσης […].
ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ
- Ελληνική πεζογραφία
Το Κρασί των Δειλών
€10.00Εκδόσεις Δωρικός 1966
Ποινή μου εκατό τα εκατό θα ‘ναι ο θάνατος.
Θα μπορούσα να κάνω όχι ένα μέτρο πίσω, αλλά ένα εκατοστό… και θα γλίτωνα.
Αλλά τότε τι θα μου μείνει Βόβα;
Βόβα… αν το ιδανικό μας ήταν τόσο φτηνό που να μπορούσε να το εγκαταλείψει ο άνθρωπος τόσο εύκολα τότε τι ιδανικό θα ήταν;
Εδώ μια ποδοσφαιρική ομάδα εγκαταλείπεις και σε περιφρονούν.
Πώς μπορείς να εγκαταλείψεις ολόκληρο ”πιστεύω”;
Όχι, Βόβα. Θα πεθάνουμε και μεις γι’ αυτό το ιδανικό, για να το κάνουμε ακόμη πιο ακριβό.
Τόσο ακριβό που να αποφασίσουν να πεθάνουν κι άλλοι άνθρωποι για χάρη του.
Και τότε θα γίνει τέλειο…
