Name: Το φεγγάρι του Κιέβου
SKU: 9789604848423
Price: 8.10 EUR
Availability: InStock

καλάθι Το προϊόν “Λευτέρης Αλεξίου, ο ποιητής” έχει προστεθεί στο καλάθι σας.

Πίσω στην Αρχική

RODARI GIANNI

Το φεγγάρι του Κιέβου

€8.10

Το φεγγάρι του Κιέβου

είναι το ίδιο φεγγάρι που βλέπουν όλοι,

παιδιά και μεγάλοι σε όλο τον κόσμο.

Τα έσοδα από τις πωλήσεις διατίθενται στους Γιατρούς του Κόσμου, στηρίζοντας το έργο τους στην Ουκρανία.

Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

ISBN: 9789604848423 Κατηγορία: Ποίηση Συγγραφέας : Rodari GianniΕκδότης : Παπαδόπουλος

Σχετικά προϊόντα

Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
Ποιητική Ανθολογία Λίνου Πολίτη Τόμοι Α-ΣΤ’ (Γαλαξίας)
Λίνος Πολίτης
€60.00
Χρονολογία Έκδοσης: 1968-1969
Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
ΗΣΥΧΙΑ
Βέλτσος Γιώργος
€9.00
[Παλαιότερα, έξω και μέσα στο νοσοκομείο υπήρχε,
κάτω από έναν κυανούν σταυρό, η ένδειξη: ΗΣΥΧΙΑ]
Ησυχία, διότι η ακρόαση της μουσικής εδώ είναι ανυπεράσπιστη.
Διαβάστε περισσότερα
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ξενόγλωσση
Σονέτα του σκοτεινού έρωτα και οκτώ σονέτα
Federico García Lorca
€10.00
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Πολύ καλή
Tα σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα, γραμμένα την εποχή της ωριμότητας του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, είναι, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Πάμπλο Νερούδα, `ποιήματα απίστευτης ωραιότητας`, το κύκνειο άσμα ενός από τους μεγαλύτερους λυρικούς ποιητές του εικοστού αιώνα. Ποτέ άλλοτε στη νεότερη ποίηση ο έρωτας δεν αποδόθηκε με τόσο αιθέριους και ταυτοχρόνως τόσο γήινους τόνους, ποτέ άλλοτε δεν έσμιξαν τόσο ταιριαστά το πάθος με την απώλεια, η ευτυχία με το πένθος, η σάρκα με τον ουρανό.
Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
Αντιγόνη, μια κόρη μια χώρα
Ανδριτσάνου Ευαγγελία
€10.50

ήταν εκείνο το στροβίλισμα
η ζωή έμοιαζε εύκολη    γελοία    ρευστή
αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
χωρίς αρχή
χωρίς τέλος
χωρίς τελειωμό

και τα θύματα του χορού
οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
οι διαμελισμένοι
σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες

Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
σε τραβούσα απ’ το χέρι

πώς να με καταλάβεις
η διέγερση είναι το στοιχείο σου
ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
το ίδιο κι η αδελφή μου

μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
–          Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, ΑντιγόνηΟ Πατέρας στο υπόγειο
στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
–          Φύγε μακριά!
ούρλιαζε όταν πλησίαζα
πετούσε καταπάνω μου
το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
προτιμούσε να μείνει στον τόπο
παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό

Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει

οριστικά