Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
πεζά ποιήματα
Το αλάτι της τρέλας
€5.00
“Η τρέλα είναι μια Κόλαση από την οποία μπορεί κανείς να βγει μόνο με τη βοήθεια της ομορφιάς. Το Αλάτι της τρέλας είναι μια μικρή Θεία Κωμωδία, όπου ο Αριέλ Μύλλερ, ετερώνυμο του Φρέδυ Γεσσέδ, περνάει το κατώφλι του Νευροψυχιατρικού Νοσοκομείου Χ. Τ. Μπόρδα στο Μπουένος ‘Αιρες. Κάτω από αυτές τις μαύρες πεταλούδες, εμφανίζεται η Βεατρίκη του, η ψυχίατρος Νταλσόττο, η οποία θα τον βοηθήσει διαμέσου του λόγου να βάλει σε τάξη τις μέρες και τα πράγματα. Διά χειρός γυναικός, λέει ο μύθος, χάθηκε ο άντρας· στην περίπτωση αυτή, η γυναίκα είναι η σωτηρία”. Χαβιέρ Αδούρις, Αργεντινός ποιητής, μέλος της επιτροπής που απένειμε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης Macedonio Fernandez στον Φρέδυ Γεσσέδ για Το αλάτι της τρέλας. Η σειρά «Βάλε τον ήλιο σύνορο» φιλοδοξεί, μέσα από ποιητικά κείμενα που πραγματεύονται προσωπικές υπερβάσεις των δημιουργών τους, να φωτίσει τον δρόμο της αισιοδοξίας και της αγωνιστικότητας, παρ όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Και με τον τρόπο αυτό, να απευθυνθεί και στις νεότερες γενιές που παίρνουν σήμερα τη σκυτάλη του κόσμου.
Μετάφραση: Αγαθή Δημητρούκα
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική
ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ Β’
€8.60ΙV
ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΟΥ
Από τι είσαι;
Πώς με περιβάλλεις
κι αποκρυσταλλώνειςεκμαγεία του φόβου,
του θυμού και της λύπης,
του κάθε γέλιου μου,των τόσων διλημμάτων·
τις εντάφιες προσωπίδες
των μικρών κρυφών
συχνών μου θανάτων;Τι είσαι;
Απαντάς στη φύση
ή μόνο στη λέξη; - Ελληνική
Χωρίς μετρήσιμα ίχνη
€5.00παλιά δελτάρια με σημειώσεις
ποντικοφαγωμένα τεφτέρια
χαρτιά
κηλίδες του καφέ
διάχυτο μελάνι απ’ τη σταγόνα του οινοπνεύματος
διάδρομοι κυκλικοί
καμπουριασμένοι
διανυσματικές κυρτώσεις
σε βαθουλωμένα πλέγματα
κορμιά γεμάτα αδιάτρητα
έτσι
μονάχος πύκνωσααπό το ποίημα “πυκνότητ
- Ελληνική
Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια
€9.00Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.
- Ελληνική
Επέτειοι της λήθης
€8.60Η λέξη γη διαθέτει τόσο εύρος
που επί αιώνες οι άνθρωποι τη θεωρούσαν επίπεδη.
Γελασμένοι, λένε,
από εκείνο τον πρώιμο, αζύμωτο ουρανό
που δεν είχε φως
ούτε για τα μάτια του κόσμου.
[…]
