Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
πρώτος τόμος
Τα θεατρικά
€18.00
Μποστ
ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ
πρώτος τόμος
Όμορφη πόλη
Φαύστα
Ο κουτσός
Ένας ειλικρινής
Φορολογούμενος
Ο ήρωας της Κολομβίας
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Πολιτισμός Είναι Το Σώμα
Κείμενα για το θέατρο του Tadashi Suzuki€14.30Πρωτοπόρος στις εκπαιδευτικές μεθόδους του θεάτρου και ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στον κόσμο, o Tadashi Suzuki με αυτό το βιβλίο ανοίγει την πόρτα στις φιλοσοφικές και πρακτικές προσεγγίσεις του στη σκηνή και παρέχει μια διεξοδική και κατανοητή διατύπωση των ιδεών και των πεποιθήσεών του πάνω στο θέατρο αλλά και στη ζωή.
Το Πολιτισμός είναι το Σώμα θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για τον σύγχρονο
σκηνοθέτη, τον δραματουργό, τον ηθοποιό, τον φοιτητή δραματικής σχολής ενώ
πέρα από τους θεατρόφιλους και τους επαγγελματίες του χώρου απευθύνεται
και στους λάτρεις της ιαπωνικής κουλτούρας καθώς και σε κάθε φιλομαθή
αναγνώστη εν γένει. Η φιλοσοφία του και ο τρόπος που προσεγγίζει τη ζωή και το
θέατρο είναι αναμφίβολα πηγή έμπνευσης και δίνουν αρκετή τροφή για σκέψη στον
σκεπτόμενο άνθρωπο του 21ου αιώνα. - Θέατρο
ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ
€20.00Μπορεί να αλλάζουμε δέρμα πολλές φορές, αλλά παραμένουμε το ίδιο φίδι, πανάθεμά μας.
Το Πίστη, ελπίδα και πόνος είναι ένα βιβλίο για την εσωτερική ζωή και τις σκέψεις του Νικ Κέιβ.
Μέσα από προσωπικές συζητήσεις συνολικής διάρκειας τουλάχιστον σαράντα ωρών με τον δημοσιογράφο Σον Ο’Χέιγκαν, προκύπτει αυτή η βαθιά στοχαστική εξερεύνηση, όπως λέει ο ίδιος ο Κέιβ, για όσα τροφοδοτούν τη ζωή και τη δημιουργικότητά του.
Το βιβλίο μιλάει για την πίστη, την τέχνη, τη μουσική, την ελευθερία, το πένθος και την αγάπη, εξετάζοντας με ειλικρίνεια τη ζωή του Κέιβ, από τα πρώτα του χρόνια μέχρι σήμερα, απ’ όσα αγαπάει, το εργασιακό του ήθος αλλά και τη δραματική αλλαγή του τα τελευταία χρόνια.
Το Πίστη, ελπίδα και πόνος είναι μια προσφορά ελπίδας και έμπνευσης από έναν αληθινό οραματιστή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)”Ένα υπέροχο βιβλίο, ένας θρήνος, ένας εορτασμός, μια κραυγή, μια κοσμική προσευχή, ένα κάλεσμα στα όπλα, ένας στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη συνθήκη και συνάμα μια εξαίσια έκφρασή της. Σε αφήνει άφωνο”. (Observer)Περιεχόμενα
- Θέατρο
«ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΗ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ»
Η ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ€16.20Ο τίτλος αυτού του βιβλίου προέρχεται από την ενθουσιώδη κριτική του Τάσου Λιγνάδη για την Άννα Συνοδικού, στην παράσταση της σοφόκλειας Ηλέκτρας που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης για το ΚΘΒΕ, την πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης. Ο Λιγνάδης χειροκροτούσε το «πολύτιμο ηχείο» της φωνής της ηθοποιού, την «εικαστική παραστατικότητά» της, και το ηρωικό μεγαλείο που αυτά προσέδιδαν στον ρόλο, ως συστατικά μιας ερμηνείας «βασισμένη[ς] στο ένστικτο της ρωμέικης έκφρασης με παραδοσιακή θέρμη επικοινωνίας». Η Ηλέκτρα της Συνοδινού, κατέληγε ο Λιγνάδης, ήταν «μια γνώριμη κυρά της ιθαγένειάς μας».Τι κάνει αυτήν τη «ρωμέικη» Ηλέκτρα «γνώριμη» και «ιθαγενή»; Το πιο κρίσιμο: πώς η τραγωδία που αυτή εκπροσωπεί μας έγινε οικεία; Μέσα από ποιους μηχανισμούς η λεγόμενη «αναβίωση»–όρος που, σε αυτό το βιβλίο, θα μπαίνει πάντα σε εύγλωττα εισαγωγικά– οικειώθηκε το τραγικό θέατρο; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν (και πρέπει) να μετατοπιστούν από το θέατρο στην πολιτική: πώς οι παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Ελλάδα διαμόρφωσαν και συγχρόνως υπηρέτησαν την (εξ)οικείωση της Αρχαιότητας στη συλλογική συνείδηση; Πώς τα θεατρικά δόγματα συναρτήθηκαν με αντίστοιχα ιδεολογικά;Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που αυτό το βιβλίο διερευνά, εστιάζοντας σε κάποια ενδιαφέροντα πρόσωπα και επεισόδια της ιστορίας της νεοελληνικής «αναβίωσης» της αρχαίας τραγωδίας. Ο χρονικός ορίζοντάς τους απλώνεται από τις αρχές του 20ού αι. και τις απαρχές των νεοελληνικών παραστάσεων αρχαίου δράματος έως τις αρχές του 21ου, παρακολουθώντας την πορεία μέσα από την οποία το ελληνικό θέατρο εξοικειώθηκε με την τραγωδία και την οικειώθηκε ως μέρος ενός «εθνικής» εμβέλειας ρεπερτορίου και αφηγήματος.
- Θέατρο
Η κωμωδία των παρεξηγήσεων
€9.00Δύο ζεύγη διδύμων, δύο έμποροι και δύο υπηρέτες, παγιδευμένοι στον μεταφυσικό ιστό της ομοιότητας, εμπλέκονται στη μια πλάνη μετά την άλλη. Οι μεν έμποροι, πιστοί στα συναλλακτικά ήθη μιας νέας, ανερχόμενης κοινωνικής τάξης, αντιμετωπίζουν τα παράδοξα της εμπορικής και της συζυγικής πίστης· οι δε υπηρέτες, καθαρές ενσαρκώσεις της κωμικής ιδιοφυίας του Σαίξπηρ, υποχρεωμένοι να υφίστανται και να υπομένουν τη γλωσσική και τη σωματική βία των αφεντικών τους, θα αντιτάξουν το μόνο αμυντικό όπλο που διαθέτουν: ευφράδεια, γλωσσική φαντασία, σπαρταριστή ευφυία. Η ανακούφιση που εκλύεται από τον άδολο γέλωτα των δύο γελωτοποιών υπηρετών οφείλει τη δύναμή της στον όγκο της ανησυχίας που μεταβολίζει, γι’ αυτό και επαφίεται εντέλει σ ’αυτούς να πανηγυρίσουν τη λύση της πλάνης και «ευφρόσυνα διακριτοί», να τελέσουν την αίσια έξοδο προς ένα νέο είδος ισότητας και αλληλεγγύης. Η δική τους συνάντηση, ευφρόσυνη και εορταστική κατ’ αντιδιαστολή με τη μάλλον αδιάφορη στάση των κυρίων τους, έχει πάνω μας την ισχύ μιας απελευθέρωσης:
«Σαν δύο αδέλφια ήρθαμε στον κόσμο τον μεγάλο,
Και χέρι χέρι φεύγουμε, κανείς μπροστά απ’ τον άλλο.»
