Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
ΤΟΜΟΣ Α' (1897-1918)
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
€10.80
Η έκδοση αυτή των ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη σε δύο τόμους θεωρείται οριστική.
Στον πρώτο τόμο παρουσιάζονται τα ποιήματα της περιόδου 1897-1918 και πίνακες με τη χρονολογική σειρά δημοσίευσής τους. Στον δεύτερο ποιήματα της περιόδου 1919-1933 και ευρετήρια πρώτων στίχων και τίτλων.
Κάθε τόμος συνοδεύεται από σημειώσεις του επιμελητή και από σχόλια του ποιητή.
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Θέατρο
Θέατρο και ποίηση
Ματωμένος γάμος, Ο Περλιμπρίν και η Μπελίσα, Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα - Παραλογή του μισοΰπνου, Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντιεθ Μεχίας€16.00Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, ένας από τους λίγους αυθεντικούς ποιητές του αιώνα μας, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1898 στο μικρό χωριό της Ανδαλουσίας Φουέντε Βακέρος, κάπου δεκαοχτώ χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Γρανάδας. Ο πατέρας του, άνθρωπος με φιλελεύθερες αρχές, ήταν πλούσιος κτηματίας της περιοχής του. Όταν η πρώτη του γυναίκα πέθανε άτεκνη, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη νεαρή αλλά γνωστική και καλλιεργημένη δασκάλα του χωριού, κόρη μιας φτωχής οικογένειας από τη Γρανάδα. Απόκτησε μαζί της πέντε παιδιά, με πρωτότοκο τον Φεδερίκο. Έτσι, ο κατοπινός ποιητής, εκτός από ένα μικρό διάστημα που υποχρεώθηκε να συνεχίσει το σχολείο του στην Αλμερία, έζησε τα παιδικά του χρόνια στον εύφορο κάμπο της Γρανάδας, το σταυροδρόμι τόσων φυλών, με τα γραφικά χωριά και τους παράξενους θρύλους, με τους τσιγγάνους και τους αυτοσχέδιους μουσικούς, με τους αμαρτωλούς έρωτες και τα βίαια πάθη, μ’ όλα εκείνα τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την ευαισθησία του μικρού Ανδαλουσιανού και σφράγισαν για πάντα το χαρακτήρα και την υφή του έργου του.
- Ελληνική Ποίηση
Πέραν
€9.60ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Του Παναγιώτη ΓεωργουδήΑπό το σημείωμα για τη συλλογή του Βασίλη Βασιλικού.
Το επιχειρείν και το κερδίζειν απαρέμφατα φθοράς και διαφθοράς συντρίβουν το πρόσωπο του φιλοσοφείν- ?Ολα αυτά, μας προετοιμάζουν για την μεγάλη πανδαισία του “Πέραν”, όπου ο δεκαπεντασύλλαβος συναντά το άλλο μεγάλο ποίημα την “Αμοργό” και κει ξεφαντώνει το γλέντι. Δροσιά ελπίδας, ανακούφιση, άλλος αγέρας φύσηξε στα καπνισμένα πνευμόνια μου, είμαι στη Θάσο, το γενέθλιο νησί, και μ` ανεβάσατε στο Υψάριον Όρος στον Ταΰγετο, στον Ψηλορείτη.
Εύγε σας και πολλά- πολλά πάλι χρόνια σας πολλά.
Με αγάπη
Βασίλης Βασιλικός - Bιογραφία
Σούε Τάο
Ποιήτρια, Χαρτοποιός και Εταίρα στην Κίνα του 800 μ.Χ.€14.30Ποιήτρια, εταίρα, αλλά και χαρτοποιός, η Σούε Τάο έζησε μια θυελλώδη ζωή στην Τσενγκτού, τη λαμπρή πρωτεύουσα της κινέζικης επαρχίας Σιτσουάν, γύρω στο 800 μ.Χ. Στην Κινέζικη Αυτοκρατορία η ενασχόληση με την ποίηση ήταν σχεδόν πάντοτε αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, κυρίως των λογίων και των αξιωματούχων. Ακόμα και όταν η ποίηση έφτασε στο απόγειό της, κατά την Δυναστεία Τανγκ (7ος-10ος αι.), ελάχιστες γυναίκες κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν, όλες εταίρες – διασκεδάστριες και συντρόφισσες διακεκριμένων συνδαιτυμόνων. Ανάμεσά τους η πολυτάλαντη Σούε Τάο, η οποία έμεινε στην ιστορία για την ποίησή της, αλλά και για το απαράμιλλο επιστολόχαρτο που η ίδια επινόησε και παρήγαγε. Η Σούε Τάο σχετίστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής της και πέθανε σε μεγάλη ηλικία, σεβαστή και ανεξάρτητη, πράγμα σπάνιο για μια εταίρα. Στους κατοπινούς αιώνες η ποίησή της εκδόθηκε επανειλημμένα και διαβάστηκε πολύ, ενώ το χαρτί της έγινε αντικείμενο μίμησης, περιζήτητο για την ερωτική αλληλογραφία, ένα σύμβολο για τον ίδιο τον έρωτα.
Το κόκκινο επιστολόχαρτο έγινε η ενσάρκωση του έρωτα μεταξύ της Σούε Τάο και του Γιουάν Τζεν, καθώς και της αμοιβαίας τους λαχτάρας όταν χωρίζονταν.
“Ακόμα και χωρίς λέξεις, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Θέλω μόνο να ξεκουραστώ στο κρεβάτι, πλάι στο κιγκλίδωμα,
μιλώντας σου γλυκά όλη τη νύχτα”.
Σ’ αυτό το μικρό βιβλίο, το μόνο στα ελληνικά, σκιαγραφείται η πολυκύμαντη ζωή της Σούε Τάο στην ταραγμένη μεθόριο του Σιτσουάν, αποκαλύπτεται η χαρτοποιητική δραστηριότητά της μέσα από κινέζικες πηγές, άγνωστες στη Δύση, και παρατίθενται δείγματα της ποιητικής γραφής της. - Ελληνική Ποίηση
Τα ποιήματα 1967-2007
Τόμος Α´ - οι δημοσιευμένες συλλογές€18.00ΛΑΧΤΑΡΗΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ
Λαχτάρησα τοὺς ἀνέμους
μὲ τὰ μεγάλα φτερὰ τὰ αἱματοραντισμένα
ποὺ σ’ ἁρπάζουν στὴ δίνη τους
καὶ σ’ ἀνεβάζουν ψηλὰ
στὴ γειτονιὰ τοῦ πυροδότη ἥλιου.Βαρέθηκα τὶς νωχελικὲς αὖρες
καὶ τοὺς ψίθυρους ἀνάμεσα στὰ φύλλα.
Χαρίζω τὰ ὀστᾶ μου στὸ γραῖγο καὶ στὸ σιρόκο
νὰ τὰ κάμουν φλογέρες
γιὰ τοὺς ἀντρίκειους σκοπούς των.Ἴσως τραγουδήσουν ἐκεῖνα
ὅ,τι δὲν μποροῦνε τὰ χείλη μου
τὰ κολλημένα στὸ χῶμα νὰ ποῦνε.(Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή Το σώμα της σιωπής, 1970)
