Πίσω στην Αρχική
REIG RAFAEL

Τα πάντα συγχωρούνται

21.60

Το μυθιστόρημα του Ραφαέλ Ρέιχ “Τα πάντα συγχωρούνται” στηρίζεται σε δυο πυλώνες: Ο ένας πυλώνας είναι το ποδόσφαιρο και η αγωνία των Ισπανών αν θα προκριθεί η Ισπανία στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ο άλλος είναι το έγκλημα. Κάποιοι δολοφονούν τους πιστούς που πηγαίνουν να μεταλάβουν διοχετεύοντας δηλητήριο στην Αγία Κοινωνία. Ανάμεσα σε αυτούς τους δυο πυλώνες, το ποδόσφαιρο και την Εκκλησία, δομείται και αναπτύσσεται μια ιστορία στο σήμερα, αλλά με διαρκείς αναφορές στη σύγχρονη ιστορία της Ισπανίας, από τον εμφύλιο στη δικτατορία του Φράνκο, ως τις μέρες μας. Οι ήρωες και τα πρόσωπα του μυθιστορήματος δεν έχουν μόνο διαφορετική κοινωνική καταγωγή, αλλά προέρχονται συχνά -οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους- από διαφορετικά και αντιμαχόμενα στρατόπεδα του παρελθόντος.
Ο τίτλος του μυθιστορήματος παραπέμπει εξίσου στην υπέρβαση των διαφορών μέσα σε μια νέα πραγματικότητα και τη συνακόλουθη συμφιλίωση, όπως και στη συμβίωση που επιβάλλουν οι καινούργιες συνθήκες πέραν των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών του παρελθόντος.
Όσο διάβαζα το μυθιστόρημα του Ραφαέλ Ρέιχ, ο νους μου μεταφερόταν διαρκώς στη δική μας ταραχώδη μεταπολεμική ιστορία και στο αποτύπωμα που άφησε στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Όταν μιλώ σε ξένο κοινό, φτάνω κάποιες φορές στο σημείο να δηλώσω:
«Αυτά που θα σας πω τώρα, μόνο οι Ισπανοί μπορούν να τα καταλάβουν, γιατί έχουν την εμπειρία του εμφυλίου, όπως και εμείς».
Αυτή ακριβώς η εμπειρία της κοινής τραγωδίας και των επιπτώσεών της είναι που φέρνει το μυθιστόρημα του Ραφαέλ Ρέιχ τόσο κοντά στον Έλληνα αναγνώστη. Πολλά από τα τεκταινόμενα στο μυθιστόρημα οδηγούν τον Έλληνα αναγνώστη είτε σε παρεμφερή προσωπικά βιώματα είτε σε ενδοοικογενειακές αφηγήσεις.
Ακόμα και με τη δικτατορία του Φράνκο ο αναγνώστης έχει κάποιες κοινές μνήμες, που κληρονόμησε από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Τελικά ο Ραφαέλ Ρέιχ αφήνει στο “Τα πάντα συγχωρούνται” ανοιχτό το ερώτημα αν η άφεση οφείλεται στο «τελειώσαμε και πάμε παραπέρα» ή στη λήθη. Ομολογουμένως, ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση. Είμαι όμως βέβαιος πως όσοι διαβάσουν το μυθιστόρημα θα περάσουν από γνώριμα μονοπάτια και θα το διαβάσουν με μεγάλο ενδιαφέρον. (Από το σημείωμα του Πέτρου Μάρκαρη στην ελληνική έκδοση)

View Detail