Στα μονοπάτια της Ακρόπολης
€22.00 €20.00
Όλοι γνωρίζουν ότι η Ακρόπολη είναι το σημαντικότερο μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι ο Ιερός Βράχος δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα μεγάλα οικοσυστήματα της Ελλάδας, όπως τους εθνικούς δρυμούς, τα εθνικά πάρκα, τους υγροτόπους, τις περιοχές Natura 2000.
Στα είκοσι χρόνια των ερευνών τους ο Γρηγόρης και ο Λάμπρος Τσούνης κατέγραψαν όλα τα σπάνια φυτά και ζώα που απαντούν στα μονοπάτια της. Ανακάλυψαν ξανά, ύστερα από εκατό χρόνια που θεωρούνταν εξαφανισμένη, τη Μικρομέρια της Ακρόπολης. Το στενότοπο αυτό ενδημικό φυτό είναι από τα πιο σπάνια στον κόσμο και ζει μόνο στον Ιερό Βράχο και πουθενά αλλού στη γη!
Τα Μονοπάτια της Ακρόπολης είναι ένα κάλεσμα γνωριμίας με την απόλυτη ομορφιά και την υψηλή αισθητική. Με τον μαγικό κόσμο της φύσης στην Ακρόπολη, η οποία θα πρέπει να ανακηρυχθεί παγκόσμιο μνημείο φυσικής κληρονομιάς.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Η επινόηση της αειφορίας
Γιώργος ΣμπώκοςΠως επικράτησε το δόγμα της αέναης προόδου€14.00€12.60Η αειφόρος ανάπτυξη επινοήθηκε προκειμένου να δώσει διέξοδο στο παρωχημένο καπιταλιστικό μοντέλο. Αποκαθαρμένη από αρνητικές συνδηλώσεις, υποσχέθηκε έλεγχο της ασύδοτης οικονομίας και προστασία του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα όμως, υποστήριξε μια άτυπη διαιτησία υπέρ της οικονομίας και εις βάρος του περιβάλλοντος. Σε αυτή την προσπάθεια στρατεύτηκαν ακόμα και όργανα του διεθνούς δικαίου όπως ο ΟΗΕ, ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ και εφαρμόστηκαν διεθνείς συνθήκες, όπως η Συνθήκη Πλαίσιο για την κλιματική αλλαγή και η Συνθήκη του Κιότο.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Γιώργος Σμπώκος αρχικά περιγράφει το πλαίσιο διαμόρφωσης του πρoτύπου για την ανάπτυξη και την περιβαλλοντική προστασία. Κατόπιν εξετάζει τους μηχανισμούς προώθησης της αειφόρου ανάπτυξης και συνδέει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής και τα μνημόνια συνεργασίας εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Τέλος, αναγνωρίζει στη διεθνοποίηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων μια εξαιρετική αφετηρία αναθεώρησης της αξιακής ιεράρχησης του κόσμου μας. Πώς μπορούμε όμως να αντισταθούμε σε ένα σύστημα που τόσο μειλίχια διείσδυσε σε κάθε επίπεδο νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας; Κατανοώντας τη βαθύτερη δομή του σύγχρονου οικονομικού δόγματος, ο συγγραφέας επισημαίνει τη θεμελιώδη σημασία του εθνικού Συντάγματος ως το πλέον κατάλληλο μέσο για το μετασχηματισμό των θεσμών της κοινωνίας. Η πολιτική δύναμη, όσο κι αν οι δημόσιες σχέσεις της αειφόρου ανάπτυξης προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, βρίσκεται ακόμη στα χέρια του ενεργού, καλά πληροφορημένου πολίτη.
- Οικολογία
Οι μεταμορφώσεις της Γης
Peter FrankopanΚλίμα, οικολογία και ιστορία€44.41€39.97Πως η κλιματική αλλαγή συντέλεσε δραματικά στην ανάπτυξη -και την καταστροφή- των πολιτισμών στο πέρασμα του χρόνου
Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, αλλά η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι καινούριο. Από το Μπιγκ Μπανγκ μέχρι σήμερα, από την πτώση του πολιτισμού της κοιλάδας του Μότσε στη Νότια Αμερική ως αποτέλεσμα του Ελ Νίνιο μέχρι τις ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ισλανδία που είχαν αντίκτυπο στην Αίγυπτο και συνέβαλαν στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το κλίμα και το περιβάλλον έχουν διαμορφώσει τη φυσική ιστορία και την ιστορία της ανθρωπότητας. Σε μια συγκλονιστική αφήγηση που διατρέχει τους αιώνες και τις ηπείρους, ο πρωτοποριακός συγγραφέας των “Δρόμων του μεταξιού” δείχνει ότι η ανθρώπινη χρησιμοποίηση και εκμετάλλευση τη Γης απέφερε τεράστια οφέλη, συχνά όμως με ανυπολόγιστο τίμημα.
- Επιστήμες
Η αυτοβιογραφία της γης
Μάρσα Μπιορνέρουνττι ιστορίες μας αφηγείται το "βιβλίο" των πετρωμάτων€15.00€13.50Οι πέτρες και οι βράχοι δεν είναι παρά το αρχείο που διατηρεί ο πλανήτης µας για το παρελθόν του, το ηµερολόγιο που κράτησε στο πέρασµα του γεωλογικού χρόνου. Είναι ένα ηµερολόγιο τόσο εκτενές, µε τόσο πολλούς τόµους, ώστε για να στεγαστεί χρειάστηκε ολόκληρος ο γήινος φλοιός. Μόλις κάποιος µάθει να βλέπει τις πέτρες σαν κείµενα, ολόκληρη η Γη µετατρέπεται σε µια πλανητική βιβλιοθήκη. Και οι άνθρωποι που εδώ και δύο αιώνες ανέλαβαν να µεταφράσουν τα κείµενα της βιβλιοθήκης αυτής είναι οι γεωλόγοι.
Τα κείµενα της πλανητικής µας βιβλιοθήκης αφηγούνται παραµύθια επιβίωσης µε αίσιο τέλος, αλλά και γοτθικής ατµόσφαιρας ιστορίες µαζικής καταστροφής. Καθώς βυθιζόµαστε στις αχανείς εκτάσεις του γεωλογικού χρόνου και της γήινης ιστορίας, νιώθουµε να µας τυλίγει η παρουσία του παρελθόντος και συνειδητοποιούµε ότι µια µέρα θα γίνουµε κι εµείς µια µικρή καταχώριση στο ηµερολόγιο της Γης. Ας σεβαστούµε, λοιπόν, τις λεπτές ισορροπίες του κόσµου που µας περιβάλλει, ώστε η µελλοντική καταγραφή που θα µας αφορά να µην θυµίζει αρχαία ελληνική τραγωδία.
- Δοκίμιο
Ακατοίκητη Γη
David Wallace-WellsΜια ιστορία του μέλλοντος€17.70€15.93Το Ακατοίκητη Γη είναι ένα βιβλίο για την κλιματική αλλαγή. Αλλά είναι λίγο διαφορετικό από τα περισσότερα άλλα που έχουν κυκλοφορήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Μία από τις διαφορές είναι ότι ο συγγραφέας είναι δημοσιογράφος και όχι επιστήμονας και ως τέτοιος έχει τη δυνατότητα να ακουμπήσει περισσότερα επιστημονικά πεδία και να γράψει λίγο πιο ελεύθερα. Tα γράφει χύμα, λοιπόν, και είναι θυμωμένος – τι θυμωμένος, έξαλλος είναι. Κάθισε και κατέγραψε αναλυτικά τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων ερευνών σε μια σειρά από τομείς που επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή, κατέγραψε και τις συνέπειες που βλέπουμε ήδη μπροστά μας και έγινε έξαλλος επειδή δεν είναι όλοι έξαλλοι γι’ αυτό που συμβαίνει και για όσα πρόκειται να συμβούν στον πλανήτη μας τις αμέσως επόμενες τρελές δεκαετίες. Διαβάζοντας ο αναγνώστης σχεδόν τον ακούει να κοπανά τα πλήκτρα με τους δείκτες, φτύνοντας σαλάκια στην οθόνη.
Θοδωρής Γεωργακόπουλος, Η ΚαθημερινήΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΑ, ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ.
Ο αργός ρυθμός της κλιματικής αλλαγής είναι ένα παραμύθι σχεδόν τόσο ολέθριο όσο και το παραμύθι πως δεν συμβαίνει καν, και μας πλασάρεται μαζί με μια σειρά άλλες αυταπάτες που σκοπό έχουν να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα: Ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη λαμβάνει χώρα μακριά μας και αφορά μόνο τον Αρκτικό Κύκλο. Ότι αφορά απλώς το επίπεδο της θάλασσας και τις ακτές, και δεν είναι μια απειλή κατά κάθε τοποθεσίας και κάθε μορφής ζωής. Ότι είναι μια απειλή κατά του «φυσικού» κόσμου, όχι του ανθρώπινου. Ότι οι δύο αυτοί κόσμοι είναι δήθεν ξεχωριστοί, και πως σήμερα ζούμε κατά κάποιον τρόπο εκτός ή «υπεράνω» ή προστατευμένοι από τη φύση, και όχι εντός της και κυριολεκτικά κατακλυσμένοι από αυτήν. Ότι ο πλούτος μπορεί να χρησιμεύσει σαν ασπίδα μπροστά στον όλεθρο της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ότι έχει υπάρξει στο παρελθόν κάτι ανάλογο της απειλής που αντιμετωπίζει σήμερα το ανθρώπινο είδος, που μας επιτρέπει να ατενίσουμε το μέλλον μας με αισιοδοξία.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι αλήθεια.