Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Σεραφείμ Μάξιμος. Αναμνήσεις (1908-1924)
€24.60
Ο Σεραφείμ Μάξιμος (Γάνος Α. Θράκης 1899 – Βιέννη 1962) αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση δραστήριου διανοουμένου της κομμουνιστικής Αριστεράς. Οι Αναμνήσεις του, που πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1958 στην εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης, αναδεικνύουν μια συναρπαστική διαδρομή μέσα από την οποία ένα παιδί από τις ακτές της Προποντίδας μεταμορφώνεται σε στρατευμένο επαναστάτη. Περιγράφοντας έναν κόσμο που κλονίζεται, την κρίση των Αυτοκρατοριών και το ελκτικό όραμα της κοινωνικής ανατροπής που σηματοδοτεί η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Σεραφείμ Μάξιμος συνθέτει μια γοητευτική αφήγηση όπου διαδοχικοί τόποι –η Γάνος, η Κωνσταντινούπολη, η Μαύρη Θάλασσα, η Μόσχα, η Αθήνα και η Καβάλα– εναλλάσσονται με γοητευτικά περιστατικά, άγνωστες ιστορίες και οξυδερκείς αναλύσεις. Αλλά ο Μάξιμος, εκτός από προικισμένος αφηγητής, δεν παύει να σκέφτεται ως ιστορικός τις αναμνήσεις του και να ιστορικοποιεί τα βιώματά του, αποφεύγοντας τους αναχρονισμούς και τοποθετώντας τα εν τόπω και εν χρόνω. Μας προσφέρεται έτσι η δυνατότητα, πλάι στα συμβάντα της ζωής ενός συγκεκριμένου ατόμου, να αφουγκραστούμε νοοτροπίες και συμπεριφορές που υπερβαίνουν την ιδιαίτερη ατομική περίπτωση. Στον λόγο του δεν υπάρχει τίποτα που να παραπέμπει στις ιστορικές νομοτέλειες, στο πομπώδες και στο ηρωικό, στα βαρετά κατεβατά των αντικειμενικών συνθηκών και των υποκειμενικών αδυναμιών. Αντίθετα, είναι μια προσεκτική αφήγηση, η οποία συχνά γίνεται εξαιρετικά κρυπτική όταν πρέπει να αναμετρηθεί με τις πιο περίπλοκες εσωτερικές πτυχές της προσωπικής του ιστορίας, που διαπλέκονται με τις απόκρυφες ιστορίες του κομματικού οργανισμού. Η διαδρομή του Μάξιμου αναδεικνύει μεταξύ άλλων ότι ο μετασχηματισμός του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ήταν προϊόν της ιστορικής αναστάτωσης, της γεωπολιτικής αστάθειας, της γενικευμένης κινητικότητας στον απόηχο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Ο τόμος αυτός, δεύτερος στη σειρά «Βιβλιοθήκη των ΑΣΚΙ», με πρώτο το Δημήτρης Δ. Αρβανιτάκης, Σπύρος Ασδραχάς 1933-2017. Εργογραφία και δοκιμή βιογραφίας (2021), είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των ΑΣΚΙ και του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς με τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ. Έχουν προηγηθεί οι τόμοι Κώστας Φιλίνης Ένας διανοούμενος της δράσης. Κείμενα θεωρίας και πολιτικής (2015) και Μπάμπης Δρακόπουλος Ένας δημοκρατικός ηγέτης της Αριστεράς. Ανέκδοτες αναμνήσεις και πολιτικά κείμενα (2020).
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Κοινωνιολογία - Ανθρωπολογία
Η ανθρώπινη κατάσταση
€20.60Η Ανθρώπινη κατάσταση, ένα εντυπωσιακά πρωτότυπο έργο που σφύζει από αναπάντεχες αποκαλυπτικές σκέψεις και συμπεράσματα, είναι σήμερα, από πολλές απόψεις, ακόμη πιο ενδιαφέρουσα απ’ ό,τι όταν πρωτοεμφανίστηκε, το 1958. Η Hannah Arendt μελετά την κατάσταση της σύγχρονης ανθρωπότητας υπό το πρίσμα της ικανότητάς μας να πράττουμε. Τα προβλήματα που η Arendt προσδιόρισε τότε -η ελάττωση της ανθρώπινης πράξης και της πολιτικής ελευθερίας και το παράδοξο γεγονός ότι, ενώ οι ανθρώπινες δυνάμεις αυξάνονται μέσα από την πρόοδο των θετικών και των ανθρωπιστικών επιστημών, είμαστε λιγότερο ικανοί να ελέγχουμε τις συνέπειες των πράξεών μας- παραμένουν ανεπίλυτα.
Αυτή η νέα έκδοση περιλαμβάνει εισαγωγή από τη Margaret Canovan, διακεκριμένη μελετήτρια της Arendt, που αναλύει διεισδυτικά την επιχειρηματολογία του βιβλίου και εξετάζει τη σημασία του σήμερα. Η Ανθρώπινη κατάσταση, ένα κλασικό έργο της πολιτικής και της κοινωνικής θεωρίας, έχει αποδειχθεί αγέραστη και πάντοτε επίκαιρη.
- Δοκίμιο
Έντεκα συναντήσεις
€16.00Ο τόμος αυτός είναι καρπός έντεκα συναντήσεων και συζητήσεων του Σταύρου Ζουμπουλάκη με τον Στρατή Μπουρνάζο. Οι δυο συνομιλητές συμφώνησαν εξαρχής να συζητήσουν, χωρίς συμβατικότητες, για θέματα που τους απασχολούν.
Το βιβλίο ξεκινάει με τα καλοκαίρια των παιδικών χρόνων και την περίοδο των σπουδών του Ζουμπουλάκη στην Αθήνα και στο Παρίσι, με τα διαβάσματα και τους δασκάλους του. Οι δυο συζητητές μιλάνε κατόπιν για το σχολείο, όπου ο πρώτος δούλεψε χρόνια, την εμπειρία της τάξης και της διδασκαλίας, την αντίληψή του για την εκπαίδευση, για την εποχή που υπήρξε διευθυντής της Νέας Εστίας, καθώς και για τα δύο ιδρύματα των οποίων είναι σήμερα επικεφαλής: τον Άρτο Ζωής και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Τέλος, για ζητήματα γενικότερα και μεγάλα, όπως η αρρώστια και ο πόνος, η πίστη και η θρησκεία, ο εβραϊσμός και ο αντισημιτισμός, η πολιτική και η Αριστερά, η λογοτεχνία. Αναφέρονται σε προσωπικότητες γοητευτικές, όπως ο Άγγελος Ελεφάντης, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.
Συζητώντας, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και ο Στρατής Μπουρνάζος βουτάνε στα βαθιά, αλλά και πλατσουρίζουν στον αφρό, στα καθημερινά. Πετάγονται, έτσι, κατά τη φράση του Βάρναλη (που χρησιμοποιεί και ο Παλαμάς για να εγκωμιάσει την ποίηση του πρώτου), “από την καβαλίνα του δρόμου στην κορφή της διπλανής ροδακινιάς”.
Χρονολογία Έκδοσης Νοέμβριος 2020
Αριθμός σελίδων 640
Διαστάσεις 21×14
- Ιστορία
Αυτός ο πόλεμος
επίμετρο: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου€12.60Το κείμενο “Αυτός ο Πόλεμος” είναι η μαρτυρία, η εξομολόγηση, η προσπάθεια εξιλέωσης και ταυτόχρονα η προ φητεία ενός μεγάλου συγγραφέα για την πατρίδα του, τους συμπολίτες του, τον κόσμο της εποχής του αλλά και τον εαυτό του.
Γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1939 και προοριζόταν για τη νεοϋρκέζικη Herald Tribune. Στις αρχές του επόμενου χρόνου κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, αλλά οι ναζί κατέσχεσαν όλα τα αντίτυπα όταν εισέβαλαν στο Άμστερνταμ.
Ο εθνικοσοσιαλισμός εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ιστορικές και οικονομικές κακουχίες του γερμανικού λαού. Η δικτατορία βρήκε πρόσφορο έδαφος στα πάθη του, τα παρόξυνε και τα ποδηγέτησε.
Όταν ένας λαός γίνεται σύσσωμος έρμαιο μιας τραχιάς, στριγκής, ημιπαράφρονος φωνής και αφήνεται να υπνωτιστεί από υποβλητικές μαζικές τελετές συλλογικής μύησης προκειμένου να αναπληρώσει αυτό που έχει, υποτίθεται, χάσει,ποια δύναμη του λόγου μπορεί εδώ να αντισταθεί; Η ψυχική, πνευματική, ηθική και πολιτική παράδοση έχει επιτελεστεί πολύ νωρίτερα.
Η ιστορία αυτή εμπεριέχει μια αιώνια υπόμνηση και προειδοποίηση για τις δημοκρατίες. Το διάβημα του Τόμας Μαν είναι, νομίζω, συμβολικό και εκφράζει την ανάγκη του να μιλήσει χωρίς να ελπί- ζει. Ως εθνικός συγγραφέας, δεν μπορεί να ελπίζει.
Προβαίνει, εντούτοις, σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που δεν είναι απλές διαπιστώσεις αλλά, αν προσέξουμε, έχουν κατά βάθος έναν ηθικό χαρακτήρα, κάτι σαν συμβολική εξιλέωση ενός ολόκληρου έθνους. Οι Γερμανοί παρασύρονται από την άθλια προπαγάνδα και την εγκληματική αγκιτάτσια του αντισημιτισμού και του ρατσισμού και καταδέχονται μια κίβδηλη ανακούφιση των παθών τους: δαιμονοποιώντας τους Εβραίους και άλλους, μπορούν επιτέλους να νιώσουν οι ίδιοι υπέρτεροι, ισχυροί, ανίκητοι.
Όπως, όμως, ορθά επισημαίνει ο Μαν, το αίσθημα φυλετικής ανωτερότητας λίγη χαρά έμελλε να δώσει σε εκείνους που, με τις επιλογές τους, όχι μόνο έβαλαν τις βάσεις της μελλοντικής τους καταστροφής, αλλά στάθηκαν προπάντων οι ίδιοι μάρτυρες του αργού και βασανιστικού ηθικού τους θανάτου.
Από το Επίμετρο του Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου
- Ιστορία
Η Αθήνα τον 19ο αιώνα
Εικόνες μιας οδοιπορίας μέσω του Τύπου€19.00Οία κεφαλή και εγκέφαλον ουκ είχε
Το εξής νοστιμώτατον εξεδικάσθη εν τω ενταύθα πταισματοδικείω. Ο κ. Α. Πετσάλης κατεμήνυσε τους κρεοπώλας Γ. Παπαδόπουλον ή Ντιρίκον και Νικόλ. Κακόν πωλήσαντας αυτώ κεφαλήν αρνίου άνευ μυελού, ον είχον υπεξαιρέσει κλείσαντες το κρανίον τεχνηέντως κατόπιν! Το πταισματοδικείον κατεδίκασεν αυτούς ερήμην εις κράτησιν τριών εβδομάδων εκάτερον.
– Νέα Εφημερίς
ΕΤOΣ ΙΒ΄, ΑΡΙΘ. 169
Παρασκευή 18 Ιουνίου 1893
Η εφημερίδα Ραμπαγάς τον Ιούνιο του 1882 ανακοινώνει ότι λόγω του πολλαπλασιασμού των λωποδυτών πολίτες αποφάσισαν να συστήσουν Σύλλογον αντιλωποδυτικόν. Κάθε μέλος φέρει επί της ράχης του πινακίδα όπου ευκρινώς αναγράφεται η φράση Απαγορεύεται η προσέγγισις. Οι λωποδύτες απαντούν με τη σύσταση δικού τους σωματείου. Κάθε μέλος φέρει επί του στήθους την επιγραφή: Άρπαξε να φας και κλέψε νάχης.
Οι άνθρωποι διασταυρώθηκαν στους δρόμους και στις συνοικίες, έδωσαν τον παλμό της καθημερινότητας, ζωγράφισαν με τα θερμά και ψυχρά χρώματα των συναισθημάτων τους, ξανά και ξανά, το μεταβαλλόμενο τοπίο της πόλης. Έπαιξαν ρόλους πρωταγωνιστών ή βουβών προσώπων, δυναμικών ή απαθών θεατών, ενορχηστρώθηκαν στο ανώνυμο πλήθος των επωνύμων μελών της κοινότητας. […]
Το πρόσωπο της Αθήνας θα ήταν άχρωμο, με το βλέμμα κενό, χωρίς την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, τις ζωές τους. Η Ιστορία έχει ανάγκη τη μικροϊστορία, πτυχές της οποίας αποτυπώνονται εν θερμώ στις στήλες των εφημερίδων και εγγράφονται στη συλλογική μνήμη· τη μνήμη της πόλης.
