€9.54
Η πορνογραφία γεννήθηκε, τόσο σαν μια λογοτεχνική και οπτική πρακτική όσο και σαν μια κατηγορία της κατανόησης, ταυτόχρονα –και συνεπακόλουθα– με τη μακρόχρονη ανάδυση του Δυτικού μοντερνισμού. Συνδέεται με τις περισσότερες από τις μείζονες στιγμές αυτής της ανάδυσης: την Αναγέννηση, την Επιστημονική Επανάσταση, τον Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση. Οι συγγραφείς και οι χαράκτες της πορνογραφίας προέρχονταν από τον υπόκοσμο των αιρετικών, των ελευθεροφρόνων και των ελευθεριαζόντων που συγκρότησαν την κρυφή πλευρά αυτών των διαμορφωτικών Δυτικών εξελίξεων. Γι’ αυτόν τον λόγο, μια ιστορική προοπτική είναι κρίσιμη για την κατανόηση της θέσης και της λειτουργίας της πορνογραφίας στον σύγχρονο πολιτισμό. Η πορνογραφία δεν ήταν κάτι το δεδομένο· καθορίστηκε σταδιακά μέσα από τις διαμάχες ανάμεσα σε συγγραφείς, καλλιτέχνες και χαράκτες, από τη μια μεριά, και κατασκόπους, αστυνομικούς, κληρικούς και κρατικούς αξιωματούχους, από την άλλη. Οι πολιτικές και οι πολιτιστικές της σημασίες δεν μπορούν να ξεχωριστούν από την ανάδυση της σαν ένα είδος σκέψης, αναπαράστασης και ελέγχου.
Το βιβλίο Η σεξουαλικότητα στην Ευρώπη τον 20ό αιώνα εξετάζει συστηματικά τα κεντρικά ζητήματα γύρω από τα οποία αναπτύχθηκαν κατά τη συγκεκριμένη περίοδο δημόσιοι λόγοι, κοινωνικά κινήματα και κρατικές πολιτικές: οι ανασημασιοδοτήσεις της πορνείας, της ομοφυλοφιλίας, της αντισύλληψης και οι ευγονικές παρακαταθήκες πριν από τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο· η αυξανόμενη κρατική παρέμβαση στον ιδιωτικό χώρο σε δημοκρατικά και αυταρχικά καθεστώτα τη μακρά περίοδο μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου· ο νεοσυντηρητισμός της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου μετά τη μαζική βία των παγκόσμιων συρράξεων· οι αμφίσημες φιλελευθεροποιήσεις των χρόνων 1960-1980· και το σεξ μετά το AIDS στη νέα Ευρώπη στο γύρισμα από τον 20ό στον 21ο αιώνα. Με έμφαση αναδεικνύονται οι δημόσιες διαστάσεις του σεξ. Βασική θέση του βιβλίου είναι ότι η ιστορία της σεξουαλικότητας στον ευρωπαϊκό 20ό αιώνα καθόλου δεν είναι μια ιστορία σταδιακής φιλελευθεροποίησης του σεξ, όπως συχνά υποστηρίζεται. Αντίθετα, είναι μια σύνθετη διαδρομή με πολλά πισωγυρίσματα και επισφαλείς κατακτήσεις, πολύ διαφορετική κατά χώρα, τάξη και φύλο, που προσδιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την εκάστοτε πολιτική συγκυρία.
«Εγράψατε», μου είπαν οι αμερικανοί και άγγλοι εκδότες μας, «μια Ιστορία της Αγγλίας και μια Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τώρα πρέπει να συμπληρώσετε την τριλογία των μεγάλων φιλελευθέρων εθνών, και να μας δώσετε και μια Ιστορία της Γαλλίας». Απάντησα πως υπάρχουν πολλές Ιστορίες της Γαλλίας. «Και μήπως έλειπαν οι Ιστορίες των δικών μας τόπων;» μου είπαν. «Δε σας ζητούμε να φέρετε καινούργια πράματα στο φως, αλλά μονάχα να γράψετε, καθαρά και απλά, αυτά που ξέρετε», δίστασα. Βρισκόμαστε ακόμα στον πόλεμο και είχα ο ίδιος ανάγκη να στρέφομαι προς το παρελθόν της Γαλλίας, για ν’ αναζητώ εκεί την πίστη μου στο μέλλον της. Επιθυμούσα ακόμα να γνωρίσουν καλύτερα τη Γαλλία στο εξωτερικό. Έτσι, αποφάσισα να κάνω αυτό που μου ζητούσαν. Ένα μέρος του βιβλίου γράφτηκε στην Αφρική, και το τελευταίο (όσα αναφέρονται στην Τρίτη Δημοκρατία) στο Perigored και στο Neuilly. Τί άραγε ν’ αξίζει αυτή η εργασία τόσων χρόνων; Δεν είμαι εγώ αυτός που θα μπορούσε να το κρίνει. Μπορώ όμως να πω τι θέλησα να δώσω.
Θέλησα να νιώσει ο αναγνώστης γιατί η Γαλλία έγινε η Γαλλία. Πόσες φορές ακολούθησε τον ίδιο δρόμο με τη γειτονική της την Αγγλία. Κι’ όμως τα δύο έθνη ξεμάκρυναν. Γιατί; Έπρεπε οι γενικές ιδέες να βγαίνουν ως συμπεράσματα των γεγονότων, γιατί έγραφα Ιστορία και όχι πραγματεία.
Προσπάθησα να κρατήσω τις αναλογίες σωστές, και να μη δώσω στην Ιστορία της εποχής μας περισσότερη θέση απ’ όσην έπρεπε. Προσπάθησα να μην παραμορφώσω τα γεγονότα, σ’ όλες αυτές τις σελίδες του βιβλίου και να μην τα προσαρμόσω στις πεποιθήσεις και συμπάθειές μου. Αλλά η προκατάληψη υπάρχει και στην πιο ευσυνείδητη εργασία, και όσο κι’ αν ζύγισα κάθε μου φράση, δεν ξέρω αν το πέτυχα.
Ανάμεσα στον Taine και στον Michelet, στον Aulard και στον Mathiez, κοίταξα μ’ όλη μου την καρδιά να βρω την αλήθεια. Αλλά αυτό δε θα πει ότι τη βρήκα πάντοτε. Αυτό το βιβλίο δε θάχει βιβλιογραφία. Πώς θα την κατάστρωνα; Από παιδάκι διάβαζα βιβλία για την Ιστορία της Γαλλίας, βιογραφίες, απομνημονεύματα. Έτσι ο κατάλογός μου θα ήταν ατελείωτος και θα φαινόταν απίστευτος, αν και θάτανε αληθινός. Όλ’ αυτά τα βιβλία, άλλωστε, αναφέρονται στον Lavisse, στους Halphen και Saguac, στους τόμους της σειράς της Synthese Historique και της συλλογής Clio.
Αλλά θάθελα νάλεγα την ευγνωμοσύνη μου για τα βιβλία και τους ανθρώπους που φώτισαν στα μάτια μου ορισμένες εποχές.
Για να λιγοστέψω τα πιθανά λάθη, παρακάλεσα τον καθηγητή της ιστορίας Henri Guillemain, να διαβάσει τα χειρόγραφά μου. Ο Robert Lacour-Gayet είχε την καλοσύνη να κοιτάξει τα μέρη τα σχετικά με τα οικονομικά ζητήματα. Η γυναίκα μου, τέλος, ήταν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά μέτοχος στην εργασία μου.
Γρίφος, περιβεβλημένος με μυστήριο, μέσα σε ένα αίνιγμα. Η περιγραφή της Ρωσίας από τον Τσόρτσιλ έχει μείνει ιστορική. Στα σταυροδρόμια της Ευρώπης και της Ασίας, η Ρωσία είναι για όλους “ο άλλος”. Και όμως είναι ένας από τους ισχυρότερους λαούς στη γη και ένας κορυφαίος παίκτης στη διεθνή σκηνή (πράγμα που αποδεικνύεται, οδυνηρά, για άλλη μια φορά στις μέρες μας). Στη Μικρή ιστορία της Ρωσίας, ο κορυφαίος ιστορικός Μαρκ Γκαλεόττι μάς αφηγείται τους 12 αιώνες της πολυτάραχης ιστορίας της: πολύνεκρες μάχες, θρίαμβοι, τραγωδίες, εθνικά όνειρα, ερωτηματικά και διλήμματα. Η ιστορία της Ρωσίας μοιάζει συχνά με ένα παλίμψηστο, καθώς οι αφηγήσεις γράφονταν η μια πάνω στην άλλη ανάλογα με την εκάστοτε πολιτική και πολιτισμική συνθήκη. Ο Γκαλεόττι σηκώνει την κουρτίνα του μύθου και μας οδηγεί στην καρδιά της ρωσικής ιστορίας: στη διαμόρφωση ενός έθνους και στις προσωπικότητες της Ιστορίας, στον Ιβάν τον Τρομερό και στη Μεγάλη Αικατερίνη, στην άνοδο και στην πτώση των Ρομάνοφ, στη Ρωσική Επανάσταση, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, στο Τσερνόμπιλ και στο τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Και από την ανάδειξη και επικράτηση του Βλαντίμιρ Πούτιν ως το σημερινό καθεστώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Παραδόξως, οι σχέσεις Βρετανίας και Ρωσίας δεν έχουν επαρκώς διερευνηθεί στη μακρά τους διάρκεια. Αφετηρία αυτού του βιβλίου είναι η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, ένα κομβικής σημασίας γεγονός -στρατιωτικό, γεωπολιτικό, διπλωματικό- που συνδέεται άρρηκτα με την επιτυχημένη πορεία της Ελληνικής Επανάστασης. Διότι τον Οκτώβριο του 1827 εκδηλώθηκε στην πράξη ένα θαυμαστό παράδειγμα αρμονικής συνεργασίας μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων εκείνης της εποχής. Ο λόρδος Ντέιβιντ Όουεν, έχοντας το κριτικό του βλέμμα στραμμένο τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, αναρωτιέται αν είναι εφικτές ανάλογες συμμαχίες στον σημερινό κόσμο. Εδώ αναλύει τις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια, συμπεριλαμβάνοντας την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης και του Ψυχρού Πολέμου. Ο Κάνινγκ, ο Κόδρινγκτον, ο Τσόρτσιλ, ο Στάλιν, ο Μάρσαλ, η Θάτσερ, ο Γκορμπατσόφ, ο Πούτιν, ο Ομπάμα και ο Μπάιντεν είναι μερικοί μόνο από τους ηγέτες που εμφανίζονται σε τούτες τις σελίδες. Η κλασική παιδεία του συγγραφέα, η ανθρωπιστική οπτική του, η πολύτιμη πείρα του, η ακλόνητη αγάπη του για την Ελλάδα και η ευρεία γνώση της ιστορίας της καθιστούν το “Γρίφος, μυστήριο και αίνιγμα” ένα εμπνευσμένο, διαφωτιστικό και συναρπαστικό ανάγνωσμα.
Παλιγγενεσία και αναστοχασμός 1 × €8.00
Σασμός 1 × €16.00
Τα πολλά πρόσωπα του Ροδόλφου Μπάτη 1 × €10.80
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη 1 × €19.10
Ζώα στον Εθνικοσοσιαλισμό 1 × €13.50
Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΜΒΑΚΙΟΥ 1 × €27.00Υποσύνολο: €94.40
