Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Το ισπανόφωνο έργο
Ποιήματα
€40.00
Ο Οκτάβιo Πας ανήκει στους δημοφιλέστερους ποιητές παγκοσμίως, η δε φήμη του εμπεδώθηκε ήδη με την έκδοση των πρώτων ποιητικών βιβλίων του. Η απονομή σε αυτόν του βραβείου Νόμπελ την έφτασε στο απόγειό της. Στην Ελλάδα είναι επίσης από παλιά πολύ γνωστός, και ως ποιητής, αλλά και ως θεωρητικός της ποίησης και ως δοκιμιογράφος. τώρα εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά το σύνολο του ισπανόφωνου ποιητικού του έργου, από τις πρώτες του υπερρεαλιστικές δοκιμές έως τα πολιτικά και φιλοσοφικά ποιήματά του. Η έκδοση συνοδεύεται από επεξηγήσεις και ερμηνευτικές κατευθυντήριες οδηγίες του ίδιου του ποιητή για τα επί μέρους έργα του, μαζί με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που επιτρέπουν την ανετότερη πρόσβαση σε ένα έργο, όπου έχουν έλθει σε ώσμωση ο κόσμος του Μεξικού με τον κόσμο της ευρωπαϊκής ποιητικής και πολιτικής πρωτοπορίας και των ανατολικών μυστικιστικών δοξασιών.
Σχετικά προϊόντα
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
Κομμένα κεφάλια
€12.60Τη λένε Μαρία και, θέλοντας να δραπετεύσει από τη μετριότητα και την ανία, έχει φύγει για το εξωτερικό. Ένα τετράδιο, ένα αβέβαιο εισόδημα και μια στέγη είναι όλα όσα χρειάζεται. Γύρω της, μετανάστες καταδιώκονται, νυχτερινές έφοδοι πραγματοποιούνται, ενώ υπάρχουν και προάστια όπου δεν διεισδύει λευκός. Παρατηρώντας την αποσύνθεση μιας μεγαλούπολης του ευρωπαϊκού Βορρά, διασχίζει σε καθημερινή βάση αρκετές γειτονιές για να φτάσει στη δουλειά της. Στη διαδρομή ανοίγει το τετράδιο και γράφει. Μοιραία γοητευμένη από μια επιθυμία καταστροφής, ανακαλεί το παρελθόν και εισχωρεί σε μια σπείρα από ψέματα και αυταπάτες, καθώς αραδιάζει τις αναμνήσεις της σε μερικές σελίδες οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε όπλο που κόβει κεφάλια. Με μοναδικό αφηγηματικό ρυθμό, ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ οικειοποιείται τον εσωτερικό κόσμο μιας αποπροσανατολισμένης γυναίκας, μιας πρωταγωνίστριας που εγκατέλειψε τον τόπο της με σκοπό να εξιλεωθεί από συντελεσμένα σφάλματα και να απελευθερωθεί από παλιά τραύματα. Τα Κομμένα κεφάλια είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που ακτινογραφεί μια γενιά πολυπαθημένη, πελαγωμένη από τις απανωτές κρίσεις, και μιλά για την οργή και τη σύγχυση που επέρχονται όταν τα νιάτα εξαντλούνται και τα όνειρα
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
O δρόμος της συνάντησης
φύλλα πορείας ΙΙ€19.10“Μας στηρίζω με όλη μου την καρδιά.
Αν, όμως, με πιέσεις να διαλέξω…
ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα…
εμένα.”Ξέρουμε πού βρίσκεται κάθε πράγμα και κάθε άτομο που αγαπάμε, αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε εμείς. Σαν να ξεχάσαμε τη θέση μας στον κόσμο. Μπορούμε πολύ γρήγορα να εντοπίσουμε τη θέση των άλλων, τη θέση που έχουν οι άλλοι στη ζωή μας, και καμιά φορά μπορούμε να προσδιορίσουμε ακόμα και τη θέση που κατέχουμε εμείς στη ζωή των άλλων. Έχουμε, όμως, ξεχάσει ποια θέση κατέχουμε εμείς στη δική μας τη ζωή.
“Ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση είναι αδιάκοπος και δυσχερής”, επαναλαμβάνει ο Χόρχε Μπουκάι σε όλα του τα βιβλία. Σ’ αυτήν τη σειρά των “Δρόμων”, ο δημοφιλής αργεντινός ψυχίατρος μας παρέχει χάρτες της περιοχής για να επιλέξει ο καθένας τη δική του διαδρομή και να πορευτεί με τον δικό του ρυθμό. “Η ευτυχία” διαβεβαιώνει, “δεν είναι απλώς δικαίωμα, είναι επίσης, από πολλές απόψεις, υποχρέωσή μας: μια σύμβαση που έχουμε συνάψει με τη ζωή.” Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ είναι ο δεύτερος από μια σειρά πέντε τόμων που φέρουν τον γενικό τίτλο: “Φύλλα Πορείας”. - Ισπανική-Ισπανόφωνη
Εκατό χρόνια μοναξιά
€16.00“Πολλά χρόνια μετά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα έγερνε στον νου του το μακρινό απόγευμα που ο πατέρας του τον πήγε να γνωρίσει τον πάγο”.
Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά ένα από τα γοητευτικότερα και πιο φημισμένα μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Ένα έργο που “από στόμα σε στόμα”, όπως άρεσε στον συγγραφέα του να λέει, διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και η συμβολή του υπήρξε καθοριστική στη βράβευση του Μάρκες με το Νομπέλ Λογοτεχνίας.
Η ιστορία μιας πόλης, του Μακόντο, και μιας οικογένειας, των Μπουενδία – και μέσα από τα πάθη, τα όνειρα, τις τραγωδίες, τις προδοσίες, τις ανακαλύψεις, τα θαύματα, τα μυστήρια και τις διαψεύσεις τους, η ιστορία μιας χώρας, μιας ηπείρου και ολόκληρου του κόσμου.Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1982)
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
Άπαντα τα Πεζά,ΙΙ
€16.90Όταν διαβάζεις, μεταφράζεις, εκδίδεις τα “Άπαντα” του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αυτού του μείζονος και, ασφαλώς, πιο οικουμενικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, δεν επικοινωνείς απλώς με ένα έργο ζωής, αλλά με ένα έργο-ζωή· αισθάνεσαι ότι εισδύεις σ’ έναν κόσμο που σου φαίνεται ανοίκεια οικείος, σ’ έναν θαυμαστό λαβύρινθο που σε κάθε επίσκεψη σου δείχνει σαν να έχει ανανεώσει τις φενάκες του και που τον ενοικούν ιδέες και θέματα-Μινώταυροι: ο ψευδαισθητικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης· το απατηλόν του φυσικού κόσμου· η σχεδόν αναπόφευκτη αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης· το άπειρο και οι άπειρες δυνατότητες· η ιδέα πως ακόμα και το απειροελάχιστο πράγμα ή γεγονός περιλαμβάνει όλο το σύμπαν· πως ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ή έχει ήδη συμβεί ή επίκειται να συμβεί· πως κάθε άνθρωπος είναι ταυτόχρονα κι ένας άλλος, αν όχι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι· η ιδέα του κόσμου ως προσωπικής προβολής της βούλησης, εξού και, συχνά, στο έργο του Μπόρχες, θύμα και θύτης ταυτίζονται· η ιδέα του ανθρώπου ως πλάσματος του ονείρου κάποιου άλλου· η ιδέα μιας θείας χρονικής στιγμής όπου συμπυκνώνεται ή/ και δικαιώνεται μια ολόκληρη ζωή· η ιδέα του κόσμου ως βιβλιοθήκης όπου παραδέρνουμε όλοι αναζητώντας ένα αδιανόητο ευρετήριο των ευρετηρίων στο οποίο μπορεί και να έχει αποδελτιωθεί το νόημα-σχεδία· η ιδέα ότι τα πάντα έχουν γραφεί κι ότι εμείς δεν κάνουμε άλλο απ’ το να μηρυκάζουμε τα γεγραμμένα· η -συγγενής- ιδέα ότι μια λογοτεχνία διαφέρει από την άλλη ως προς τον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται, εξού και το σκανδαλώδες “Κάθε συγγραφέας δημιουργεί τους προδρόμους του”· η -επίσης συγγενής- ιδέα ότι ο συγγραφέας δεν εκφράζει την πραγματικότητα στην οποία γράφει, αλλά επινοεί την πραγματικότητα στην οποία εκφράζεται· η ιδέα ότι η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι με αντιμέτωπους καθρέφτες όπου οι μυθοπλασίες αντικρίζονται σε μια ιλιγγιώδη επανάληψη, κι ότι αυτό το παιχνίδι επιδέχεται (αν δεν απαιτεί ή επιβάλλει) εμπνευσμένες παραλλαγές, όπως, π.χ., την παρείσφρηση της ίδιας της μυθοπλασίας στον εαυτό της, σαν να της μεταγγίζεται το ίδιο της το αίμα· τέλος(;), η σύγχυση των ορίων και το θολό μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, σε διηγήματα όπου ο ήρωας είναι νεκρός και δεν το ξέρει, ή ξαναγεννιέται για να πεθάνει “όπως πρέπει”. Α. Κ.
