Είναι η γλώσσα αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους από τα άλλα ζώα, όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί; Ή μήπως τα ζώα μιλούν τις δικές τους γλώσσες, μεταξύ τους και προς εμάς; Σε αυτό το απρόβλεπτο και διαφωτιστικό βιβλίο η Εύα Μέιερ διερευνά τέτοιου είδους ερωτήματα. Μας μιλά για τον Άλεξ, τον γκρίζο παπαγάλο που ήξερε περισσότερες από εκατό λέξεις, και την Τσέισερ, το τσοπανόσκυλο που είχε ταλέντο στη γραμματική. Μας παρουσιάζει τη Γουάσο, τον χιμπατζή που ανατράφηκε από ανθρώπους μαθαίνοντας τη νοηματική γλώσσα, τον Κόζικ, τον ελέφαντα που μιλούσε στους ανθρώπους στη δική τους γλώσσα ενώ στη θηλυκή σύντροφό του στη γλώσσα των ελεφάντων, και τον Νοκ, τη λευκή φάλαινα που μιμούνταν την ανθρώπινη ομιλία. Επισημαίνει επίσης πως οι σκύλοι είναι ικανοί να ερμηνεύσουν το γρύλισμα των άλλων σκύλων και πως οι πίθηκοι μάρμοζετ μιλούν ο καθένας με τη σειρά του, διδάσκοντας μάλιστα τη συγκεκριμένη δεξιότητα στα παιδιά τους. Οι Γλώσσες των ζώων έρχονται να μας δείξουν ότι η γλώσσα είναι πιο πλούσια και ευρεία από όσο φανταζόμασταν και ότι η ουσιαστική έκφραση δεν προϋποθέτει ανθρώπινες λέξεις.
Το βιβλίο αυτό είναι η λογοτεχνική αποτίμηση της εμπειρίας του συγγραφέα, ο οποίος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. … Η χώρα των κλουβιών είναι ομοιόμορφη, εκνευριστικά ίδια, φτιαγμένη από τα ίδια υλικά, μπετό και σίδηρο, μέσα και έξω, για να είναι το “έξω” ίδιο με το μέσα. Τεράστιοι τοίχοι, συρματοπλήγματα, μπετοναρισμένα βήματα, σκοπιές φρουρών, όπλα που σημαδεύουν, που απειλούν κάθε σκέψη για απόδραση… … Επισκεπτήριο με τζάμι που χωρίζει τους δύο κόσμους. Ακουμπάς το χέρι σου εκεί που νομίζεις ότι είναι η ελευθερία, προσπαθείς να τη γευτείς, να την πιάσεις. Το χέρι ακουμπά το τζάμι, ενίοτε το ακουμπά και η άλλη πλευρά, τόσο κοντά, απίστευτα μακριά. Σηκώνεις το τηλέφωνο, ακούς τη φωνή, έρχεται πάνω σου, σε αγγίζει, τη χάνεις..
Κάπου στο ανολοκλήρωτο… Πώς να συλλάβεις καλύτερα παρά με τούτη τη φράση του Ρίλκε τον ασύλληπτο Ζανκελεβίτς! Ένας φιλόσοφος που μοιάζει ποιητής. Ένας συγγραφέας που είναι μουσικός. Παρακινούμενος από τις ερωτήσεις της Μπεατρίς Μπερλοβίτς, μισανοίγει επιτέλους τον χώρο του: τον χώρο του αδιόρατου, της φευγαλέας σπίθας, της ψυχικής αθυμίας, της νοσταλγίας. Αφήνει τον μυστικό κόσμο που ενοικεί στην καρδιά του έργου του να εκφραστεί. Στο παρόν βιβλίο γίνεται λόγος για τον έρωτα και το χιούμορ, για τη μουσική και τη σιωπή, για την ηθική και την πολιτική, για τις αναπολήσεις και την αθωότητα.
“Η καλύτερη εισαγωγή στο έργο του Ζανκελεβίτς”. (Le Monde)
«Δεν ανήκω σε κανένα κόµµα και σε καµιά πολιτική οργάνωση. Δεν είµαι µέλος καµιάς εκκλησίας. Δεν είµαι οπαδός καµιάς θρησκείας. Όπως το ’χω ξαναπεί, Δεσµώτης τήδε ίσταµαι τοις ένδον ρήµασι πειθόµενος. Έχοντας περάσει από τα ξερονήσια και τις φυλακές, νιώθω πως είµαι συγκρατούµενος όχι µόνο µε όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα, µα και µε όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος µε όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν εναντίον όλων των τυράννων, εστεµµένων και τραγιασκοφόρων, εναντίον όλων των δεσποτών, γαλονάδων και ρασοφόρων». Από τα «Ένδον ρήµατα»
Δεκατρία κείµενα µε σκέψεις και απόψεις. Για την ορθογραφία, για την έκφραση και το θέµα στη λογοτεχνία, για τις µεταφράσεις, για τους ποιητές και τα βραβεία· για τον Μαγιακόβσκι και τον Έρενµπουργκ, για τη σοβιετική σκέψη· για την πολιτική. Κείµενα δηµοσιευµένα σε διάστηµα σαράντα χρόνων (1937-1975), στα περιοδικά «Νεοελληνικά Γράµµατα», «Καλλιτεχνικά Νέα», «Καινούρια Εποχή», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Εποχές» κ.ά., στα οποία ο συγγραφέας του Κιβωτίου συµπεριέλαβε ένα θεατρικό έργο και ένα σενάριο, όλα παραδείγµατα της αδογµάτιστης σκέψης του.
Τούτο το εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας το έγραψε μια ομάδα οικονομολόγων αποτελούμενη από τους: Κ. Β. Οστροβιτιάνοφ, ακαδημαϊκό, Ντ. Γ. Σεπίλοφ, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, Α. Α. Λεόντιεφ, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, Ι. Ντ. Λάπτεφ, ταχτικό μέλος της Πανενωσιακής Ακαδημίας Γεωργικών Επιστημών “Λένιν>, Ι. Ι. Κουζμινόφ, καθηγητή, Α. Μ. Γκατόφσκι, διδάκτορα των οικονομικών επιστημών, Π. Φ. Γιούντιν, ακαδημαϊκό, Α. Ι. Πασκόφ, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, Β. Ι. Περεσλέκιν, δόκιμο διδάκτορα των οικονομικών επιστημών. Στην επιλογή και στην επεξεργασία των στατιστικών στοιχείων, που περιέχονται στο εγχειρίδιο, πολλοί μέρος ο Β. Ν. Σταρόφσκι, διδάκτωρ των οικονομικών επιστημών.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστότοπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Απολύτως Απαραίτητα
Τα απολύτως απαραίτητα cookie πρέπει να είναι ενεργοποιημένα ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορούμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για τις ρυθμίσεις cookie.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Google Analytics
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων πληροφοριών, όπως ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο και οι πιο δημοφιλείς σελίδες.
Η διατήρηση αυτού του cookie ενεργοποιημένου μας βοηθά να βελτιώσουμε τον ιστότοπό μας.
Please enable Strictly Necessary Cookies first so that we can save your preferences!