Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ο Ερωτόκριτος στα Κουλέντια
Οι αθλητικοί αγώνες και η άμεση δημοκρατία στα Κουλέντια Μονεμβασιάς
€14.30
Τα Κουλέντια Μονεμβασίας υπήρξαν ένας πολυσήμαντος κόμβος του λαϊκού πολιτισμού πανελλήνιας εμβέλειας. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960 οι άνδρες των Κουλεντίων πραγματοποιούσαν καθημερινά αθλητικούς αγώνες. Πήγαιναν στους αγώνες και επέστρεφαν από αυτούς τραγουδώντας δημοτική ποίηση, Ερωτόκριτο και αργότερα ρεμπέτικα. Τα αγωνίσματα αυτά για τα οποία οι Κουλεντιανοί ισχυρίζονται πως συνεχίζονται από την αρχαία Ελλάδα δεν σταμάτησαν ποτέ ούτε στις επώδυνες συνθήκες της Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου.
Υπάρχει το μοναδικό φαινόμενο όλοι οι κάτοικοι, γνωρίζουν και τραγουδούν το αριστούργημα του Κορνάρου. Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν συστηματικά την φιλοσοφική έννοια “αυτεξούσιον”, στοιχείο το οποίο υποδεικνύει μια πρόωρη φεμινιστική συνείδηση. Η έννοια “αυτεξούσιον”, υπάρχει και στον Ερωτόκριτο ενώ χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τις παλαιότερες γυναίκες της Κρήτης. Στα Κουλέντια λειτουργούσε έως τις αρχές του 1960 μια μορφή Άμεσης Δημοκρατίας, στην οποία γυναίκες και άντρες συνεδρίαζαν και αποφάσιζαν για όλα τα θέματα δια βοής, ανεξαρτήτως καθεστώτος στο κεντρικό πολιτικό σύστημα. Παράλληλα τα Κουλέντια αν και συντηρητικών πολιτικών απόψεων με απόφαση της συνέλευσής τους το 1950-51, περίοδο του σκληρού μετεμφυλιακού κράτους, συγκρούονται και κατατροπώνουν την ένοπλη χωροφυλακή της Μονεμβασίας. Ο συγγραφέας ερευνά το φαινόμενο της Άμεσης Δημοκρατίας στην Λακωνία, εντοπίζει την λειτουργία της προεπαναστατικά. Πολιτισμική μήτρα διεθνούς εμβέλειας την περίοδο του Βυζαντίου και της Ενετοκρατίας είναι η Μονεμβασία, η οποία μετέχει επικεφαλής των Λακώνων στα επαναστατικά κινήματα των Κρητικών κατά των Ενετών και των Οθωμανών. Οι φιλόσοφοι της Λακωνίας συνεργάζονται με τους Κρήτες φιλοσόφους. Διερευνώνται πλευρές σχέσεων μεταξύ Κρήτης και Λακωνίας. Εξετάζεται τέλος ο λαϊκός πολιτισμός από μία φιλοσοφική ματιά. (
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Μονόπολη
Για την αγορά, την ελευθερία και πως ταιριάζουν μεταξύ τους€12.60Από τον διορισμό Ευρωπαίων πρωθυπουργών έως την αναγνώριση αρχηγών κρατών, από τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε αυτόνομα κράτη έως τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής και τη βίαιη καταστολή αποσχιστικών κινημάτων, οι πολιτικές της Δύσης φαίνεται πως εξυπηρετούν έναν μοναδικό σκοπό. Ωστόσο, η ερμηνεία τους είναι μεροληπτική και ενσωματώνει, συνειδητά ή ασυνείδητα, εδραιωμένα συμφέροντα. Η χρήση βίας μπορεί να εκληφθεί ως εκδημοκρατισμός και η επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους να προβληθεί ως ανθρωπιστική βοήθεια. Η απορρύθμιση μπορεί να μετονομαστεί σε αναδιάρθρωση και ο περιορισμός του εθνικού δικαίου να χαρακτηριστεί απελευθέρωση της αγοράς. Όμως η πραγματικότητα είναι ισχυρότερη από κάθε ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο πως η Μονόπολη δεν είναι μόνον επιτραπέζιο παιχνίδι.
- Κοινωνιολογία - Ανθρωπολογία
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο
€6.75Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1848, με την ευκαιρία του συνεδρίου της Ένωσης Κομμουνιστών στο Λονδίνο. Εκτός από το προγραμματικό κείμενο μιας υπό διαμόρφωση τότε διεθνούς επαναστατικής οργάνωσης, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο υπήρξε -και παραμένει εν πολλοίς- μια από τις πιο οξυδερκείς και διεισδυτικές αναλύσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.
Κείμενο εμβληματικό, πολυδιαβασμένο, που επέδρασε όσο λίγα στην ιστορία της παγκόσμιας γραμματείας, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο έχει συνδεθεί άρρηκτα με τις προσδοκίες εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι αναζήτησαν στις γραμμές του την υπόσχεση για έναν καλύτερο κόσμο.
Η νέα αυτή έκδοση, σε καινούρια μετάφραση, είναι εμπλουτισμένη με την εντυπωσιακή εικονογράφηση του Φερνάντο Βιθέντε. - Δοκίμιο
Έντεκα συναντήσεις
€16.00Ο τόμος αυτός είναι καρπός έντεκα συναντήσεων και συζητήσεων του Σταύρου Ζουμπουλάκη με τον Στρατή Μπουρνάζο. Οι δυο συνομιλητές συμφώνησαν εξαρχής να συζητήσουν, χωρίς συμβατικότητες, για θέματα που τους απασχολούν.
Το βιβλίο ξεκινάει με τα καλοκαίρια των παιδικών χρόνων και την περίοδο των σπουδών του Ζουμπουλάκη στην Αθήνα και στο Παρίσι, με τα διαβάσματα και τους δασκάλους του. Οι δυο συζητητές μιλάνε κατόπιν για το σχολείο, όπου ο πρώτος δούλεψε χρόνια, την εμπειρία της τάξης και της διδασκαλίας, την αντίληψή του για την εκπαίδευση, για την εποχή που υπήρξε διευθυντής της Νέας Εστίας, καθώς και για τα δύο ιδρύματα των οποίων είναι σήμερα επικεφαλής: τον Άρτο Ζωής και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Τέλος, για ζητήματα γενικότερα και μεγάλα, όπως η αρρώστια και ο πόνος, η πίστη και η θρησκεία, ο εβραϊσμός και ο αντισημιτισμός, η πολιτική και η Αριστερά, η λογοτεχνία. Αναφέρονται σε προσωπικότητες γοητευτικές, όπως ο Άγγελος Ελεφάντης, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.
Συζητώντας, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και ο Στρατής Μπουρνάζος βουτάνε στα βαθιά, αλλά και πλατσουρίζουν στον αφρό, στα καθημερινά. Πετάγονται, έτσι, κατά τη φράση του Βάρναλη (που χρησιμοποιεί και ο Παλαμάς για να εγκωμιάσει την ποίηση του πρώτου), “από την καβαλίνα του δρόμου στην κορφή της διπλανής ροδακινιάς”.
Χρονολογία Έκδοσης Νοέμβριος 2020
Αριθμός σελίδων 640
Διαστάσεις 21×14
- Ιστορία
Η Αθήνα τον 19ο αιώνα
Εικόνες μιας οδοιπορίας μέσω του Τύπου€19.00Οία κεφαλή και εγκέφαλον ουκ είχε
Το εξής νοστιμώτατον εξεδικάσθη εν τω ενταύθα πταισματοδικείω. Ο κ. Α. Πετσάλης κατεμήνυσε τους κρεοπώλας Γ. Παπαδόπουλον ή Ντιρίκον και Νικόλ. Κακόν πωλήσαντας αυτώ κεφαλήν αρνίου άνευ μυελού, ον είχον υπεξαιρέσει κλείσαντες το κρανίον τεχνηέντως κατόπιν! Το πταισματοδικείον κατεδίκασεν αυτούς ερήμην εις κράτησιν τριών εβδομάδων εκάτερον.
– Νέα Εφημερίς
ΕΤOΣ ΙΒ΄, ΑΡΙΘ. 169
Παρασκευή 18 Ιουνίου 1893
Η εφημερίδα Ραμπαγάς τον Ιούνιο του 1882 ανακοινώνει ότι λόγω του πολλαπλασιασμού των λωποδυτών πολίτες αποφάσισαν να συστήσουν Σύλλογον αντιλωποδυτικόν. Κάθε μέλος φέρει επί της ράχης του πινακίδα όπου ευκρινώς αναγράφεται η φράση Απαγορεύεται η προσέγγισις. Οι λωποδύτες απαντούν με τη σύσταση δικού τους σωματείου. Κάθε μέλος φέρει επί του στήθους την επιγραφή: Άρπαξε να φας και κλέψε νάχης.
Οι άνθρωποι διασταυρώθηκαν στους δρόμους και στις συνοικίες, έδωσαν τον παλμό της καθημερινότητας, ζωγράφισαν με τα θερμά και ψυχρά χρώματα των συναισθημάτων τους, ξανά και ξανά, το μεταβαλλόμενο τοπίο της πόλης. Έπαιξαν ρόλους πρωταγωνιστών ή βουβών προσώπων, δυναμικών ή απαθών θεατών, ενορχηστρώθηκαν στο ανώνυμο πλήθος των επωνύμων μελών της κοινότητας. […]
Το πρόσωπο της Αθήνας θα ήταν άχρωμο, με το βλέμμα κενό, χωρίς την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, τις ζωές τους. Η Ιστορία έχει ανάγκη τη μικροϊστορία, πτυχές της οποίας αποτυπώνονται εν θερμώ στις στήλες των εφημερίδων και εγγράφονται στη συλλογική μνήμη· τη μνήμη της πόλης.
