Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Οι 12 καρέκλες
€16.20
Σε αυτό το μυθιστόρημα “οι συγγραφείς… παίρνουν θέση ξεκάθαρη και αναμφισβήτητη. Δεν κάνουν σε κάθε σελίδα διακηρύξεις για την αγάπη τους προς το σοβιετικό σύστημα και το σοβιετικό τρόπο ζωής, αλλά η αίσθηση αυτής της αγάπης διαποτίζει κάθε σελίδα του βιβλίου τους. Ως καλοί νοικοκυραίοι ειρωνεύονται καθετί το αστείο, τις αδυναμίες, τα ανάρμοστα, τις ατέλειες της ανάπτυξής μας, αλλά και με όλη τους τη σατιρική οργή κεραυνώνουν τις κρεατοελιές της παλιάς κοινωνίας και εδώ, κατά κανόνα, δεν αφήνουν τόπο για συμβιβασμούς, εδώ είναι ανελέητοι”
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ξένη πεζογραφία
Η λευκή φρουρά
€18.00Η ιστορία μας αρχίζει «το μεγάλο και φοβερό Έτος του Κυρίου μας», το 1918, στην Ουκρανία, που έχει πληγεί από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και βυθίζεται στον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, μέσα σε μια απίστευτη κατάσταση βίας και χάους.
Στο κέντρο της επικής αυτής αφήγησης βρίσκεται η οικογένεια Τουρμπίν, η οποία μόλις έχει θάψει τη μητέρα, και μέσα από την αφήγηση της ζωής των μελών της συγκροτείται σιγά σιγά μια ολοκληρωμένη εικόνα των οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών και κοινωνικών, και βασικά εμφύλιων συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία του 1918.
Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, γραμμένο το 1923-1924, και είναι ένα μυθιστόρημα κατ’ εξοχήν αυτοβιογραφικό. Σχεδόν κάθε χαρακτήρας στη Λευκή Φρουρά έχει ως πρότυπο ανθρώπους που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη ζωή του συγγραφέα.
Γεμάτος θυμό ο Μπουλγκάκωφ, μέσα από την αφήγησή του, δείχνει πως η επανάσταση έχει υπογράψει τη ζωή του, δείχνει τους κινδύνους της πραγματικής ζωής του Κιέβου, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκδιωχθούν, να ληστευθούν, ή ακόμα και να σκοτωθούν. Μετά την κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, το Κίεβο γίνεται ένα καζάνι του πολέμου, τόπος φιλοξενίας συστοιχίας εξουσιών που μπερδεύουν ακόμα και τους ντόπιους: λευκοφρουροί, αντιμπολσεβίκοι, πατριώτες οπαδοί του τσαρισμού, εγκάθετοι των Γερμανών και Ουκρανοί εθνικιστές. Παγιδευμένη στον κατακλυσμό της ιστορικής στιγμής, η οικογένεια Τουρμπίν, επιτομή μιας αξιότιμης οικογένειας με ρίζες στα βιβλία και τον πολιτισμό, αρχίζει να ξεχωρίζει αυτό που πρόκειται να έρθει, την νομοτελειακή και ασύγκριτη ηθική και κοινωνική υπεροχή των ανθρώπων του βορρά, των μπολσεβίκων. - Ξένη πεζογραφία
Πώς δενότανε τ’ ατσάλι
€12.60«Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να την ζήσει κανείς έτσι που να μην τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ’ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου –στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.»
Ο ήρωάς του, ο Πάβελ Κορτσάγκιν, προσωποποιεί τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γενιάς που πραγματοποίησε τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Η μοίρα του ήταν και η μοίρα του συγγραφέα, που καρφωμένος στο κρεβάτι συνέχισε μέχρι την τελευταία του πνοή να υπηρετεί το Κόμμα και το λαό.
Το βιβλίο του Νικολάι Οστρόφσκι Πώς δενότανε τ’ ατσάλι είναι το χρονικό μιας εποχής, σελίδες από την ιστορία ενός λαού, αφιέρωμα στους απλούς ανθρώπους, εργάτες και αγρότες, που άλλαξαν την όψη του κόσμου και άνοιξαν το δρόμο για το φωτεινό μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας.
- Ξένη πεζογραφία
Λευκές νύχτες / Το όνειρο ενός γελοίου / Μια γλυκιά γυναίκα
€7.20Το “Μια γλυκιά γυναίκα” δεν είναι μήτε διήγημα μήτε σημειώσεις. Φανταστείτε ένα σύζυγο που η γυναίκα του αυτοκτόνησε και είναι τώρα ξαπλωμένη στο τραπέζι. Μόλις πριν από λίγες ώρες είχε πέσει απ’ το παράθυρο. Ο σύζυγος τα ‘χει χαμένα και δεν πρόφτασε ακόμα να τακτοποιήσει τις σκέψεις του. Περπατάει στα δωμάτια και πασχίζει να καταλάβει αυτό που έγινε, “να συγκεντρώσει τις σκέψεις του”.
Επιπλέον, πρόκειται για έναν αρτηριοσκληρωμένο υποχόνδριο τύπο, από εκείνους που μονολογούν και κουβεντιάζουν με τον εαυτό τους. Έτσι, λοιπόν, κουβεντιάζοντας με τον εαυτό του, διηγείται πώς γίνανε τα πράματα, τα εξηγεί για να τα καταλάβει ο ίδιος. Παρ’ όλη τη φαινομενική συνέπεια των όσων λέει, βρίσκεται να αντιφάσκει με τον εαυτό του αρκετές φορές και στη λογική και τα συναισθήματα. Απ’ τη μια μεριά δικαιολογείται κι απ’ την άλλη κατηγορεί τον εαυτό του και αρχίζει άλλες, εκτός θέματος εξηγήσεις. Σε όλ’ αυτά βλέπει κανείς τούτη τη σκληρότητα της σκέψης και της καρδιάς, όσο και μια βαθιά τρυφεράδα. Λίγο λίγο τα καταφέρνει πραγματικά να εξηγήσει στον εαυτό του τα πράγματα και συγκεντρώνει τις σκέψεις του. Μια σειρά από αναμνήσεις τον φέρνει τελικά αναπότρεπτα στην αλήθεια: η αλήθεια ανυψώνει ακατανίκητα το μυαλό και την καρδιά του.
