Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι
€13.50
Μια μέρα είπα: “Εκατομμύρια κοιμούνται έξω. Δεν θα μπορούσε κάποιος να μείνει σπίτι μας;”.
Και ο Φαμπρίς είπε: “Ναι, μόνο ν’ αγοράσουμε κρεβάτι”.
Και ο γιος μας, ο Μάριος, είπε: “Πριν έρθει, πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα του”.
Και ο μικρός του αδελφός, ο Νοέ, πρόσθεσε: “Πρέπει οπωσδήποτε να τον μάθουμε να παίζει χαρτιά, γιατί εμάς μας αρέσουν πολύ τα χαρτιά!”.
Επί εννέα μήνες, η Εμιλί, ο Φαμπρίς και τα δυο τους παιδιά φιλοξενούσαν στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι έναν νεαρό Αφγανό, τον Ρεζά, ο οποίος, σε ηλικία δώδεκα ετών, έφυγε από τη χώρα του, που βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό το ευαίσθητο και τρυφερό, αλλά χωρίς συγκαταβατικότητα, ημερολόγιο αφηγείται μια θαυμαστή περιπέτεια πολλών μηνών ενδοσκόπησης, αναγνώρισης του “άλλου”, και ανάκτησης δύο αισθημάτων που χάθηκαν καθ’ οδόν: της ελπίδας και της αδελφοσύνης.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ
Του Νίκου Ξένιου
Το βιβλίο Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ είναι μια σειρά δύο εκ των πέντε ιστοριών που γράφτηκαν στον 16ον αιώνα από τον François Rabelais (1494-1553). Τα ανθρώπινα όντα παρουσιάζονται με σωματικές μεταμορφώσεις, τα αυτιά, οι ώμοι και η κοιλιά τους διογκώνονται και προσλαμβάνουν γιγαντιαίες διαστάσεις. Έτσι γεννιούνται οι γίγαντες, σαν τον Πανταγκρυέλ, τον γιο του Γαργαντούα.
Κείμενο που γλωσσικά ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, αυτόν της ανθρωπιστικής κουλτούρας και πολυμάθειας και αυτόν της λαϊκής γιορτής, επιτυγχάνοντας να τις ενώσει σε ένα λυρικό σύμπαν, στα πλαίσια του οποίου γίνεται ανεκτό ακόμη και το «θανάσιμο αμάρτημα» της λαγνείας.
Μπουρλέσκ και φιλοσοφικό ως προς τη διάθεση, το κείμενο απηχεί τον Ουμανισμό αυτού του φραγκισκανού μοναχού, γιατρού και συγγραφέα που υπήρξε ο Φρανσουά Ραμπελαί: κείμενο που γλωσσικά ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, αυτόν της ανθρωπιστικής κουλτούρας και πολυμάθειας και αυτόν της λαϊκής γιορτής, επιτυγχάνοντας να τις ενώσει σε ένα λυρικό σύμπαν, στα πλαίσια του οποίου γίνεται ανεκτό ακόμη και το «θανάσιμο αμάρτημα» της λαγνείας.
Το Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εξάντας («Λευκή σειρά») σε αναθεωρημένη μετάφραση και σχολιασμό του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή, που ήταν και ο πρώτος μεταφραστής του. Πραγματικά αξιόλογη είναι η εκτεταμένη εισαγωγή του μεταφραστή.
- Ξένη πεζογραφία
Ώσπου οι πέτρες να γίνουν ελαφρύτερες απ’το νερό
Ένας νεαρός ανθυπολοχαγός, ύστερα από είκοσι επτά μήνες στον πόλεμο της Αγκόλας, επιστρέφει στη μητρόπολη φέρνοντας μαζί του ένα ορφανό παιδί. Θα αναθρέψει τον μικρό μαύρο, ο οποίος επέζησε από την καταστροφή του χωριού του και τη σφαγή των δικών του από τον πορτογαλικό στρατό, σαν να ήταν γιος του. Σαράντα χρόνια αργότερα, ο βετεράνος αξιωματικός και η γυναίκα του θα κάνουν τη διαδρομή από τη Λισαβόνα ώς το παλιό οικογενειακό σπίτι, σ’ ένα απομονωμένο χωριό στους πρόποδες του βουνού. Σε τρεις μέρες, σύμφωνα με την παράδοση, θα γίνουν τα χοιροσφάγια. Όπως κάθε χρόνο, η κόρη τους, ο υιοθετημένος γιος τους και η γυναίκα του θα έρθουν για να παρευρεθούν στο γεγονός. Όταν όμως φτάσει εκείνη η μέρα, δεν θα είναι μονάχα το ζώο που θα αδειάσει από το αίμα του. Στα είκοσι τρία κεφάλαια που αποτελούν το βιβλίο, κι ενόσω πλησιάζουμε στη μοιραία κατάληξη των τριών τελευταίων ημερών, ακούμε διαδοχικά τις φωνές των διαφορετικών μελών της οικογένειας, κυρίως εκείνη του πατέρα, που η Αγκόλα “δεν τον αφήνει”, και του υιοθετημένου γιου του. Ο απόμαχος στρατιωτικός ξαναζεί ακατάπαυστα τις φρικαλεότητες του πολέμου: όλες οι φροντίδες της γυναίκας του, που ωστόσο παλεύει κι αυτή μ’ έναν καρκίνο, και οι ομαδικές ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες στο νοσοκομείο δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Όσο για τον γιο του, αυτός ζει έναν άλλο πόλεμο: διαρκώς αντιμέτωπος με την ταυτότητά του ως “Μαύρου”, έχει να αντιπαλέψει τη γενική εχθρότητα και τον πιο χυδαίο ρατσισμό, ακόμα και από τη μεριά της γυναίκας του, που τον περιφρονεί και τον ταπεινώνει. Έπειτα από δεκαετίες ανείπωτων μυστικών, αποκηρυγμένων αναμνήσεων, απωθημένων διερωτήσεων, τι σχέσεις μπορούν να έχουν άραγε ακόμη αυτά τα όντα μεταξύ τους; Στο καινούργιο βιβλίο του Λόμπο Αντούνες, που είναι δηκτικό, απότομο, βίαιο, και ταυτόχρονα τρυφερό και λεπτό, για άλλη μία φορά ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει το τομάρι του – και την ανθρωπιά που διαθέτει.
- Αγγλική-Αγγλόφωνη
1984
€13.00«Η εξουσία δεν είναι μέσον, είναι σκοπός. Δεν εγκαθιδρύεις δικτατορία για να προστατέψεις μια επανάσταση· κάνεις επανάσταση για να εγκαθιδρύσεις δικτατορία. Στόχος των διώξεων είναι οι διώξεις. Στόχος των βασανιστηρίων είναι τα βασανιστήρια. Στόχος της εξουσίας είναι η εξουσία». Ο Ουίνστον Σμιθ –υπάλληλος στην Υπηρεσία Αρχείων του Υπουργείου Αλήθειας στο Λονδίνο– χειρίζεται με μεγάλη επιδεξιότητα τη Νέα Γλώσσα και ξαναγράφει το παρελθόν με τρόπο που να εξυπηρετεί το Κόμμα. Aπλό γρανάζι του συστήματος, ασφυκτιά σε αυτό τον κόσμο του απόλυτου ελέγχου των ανθρώπων από το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Αδελφού, ενώ η Αστυνομία Σκέψης βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα, καθώς θεωρεί τους πάντες δυνάμει αντιφρονούντες. Από τη στιγμή που ο Ουίνστον θα αποπειραθεί να αμφισβητήσει τη ζοφερή πραγματικότητα, θα ζήσει μια περιπέτεια με απρόβλεπτο τέλος. Το 1984 πρωτοεκδόθηκε το 1949· περιέγραφε τότε ένα σκοτεινό μέλλον, με τους ανθρώπους σκλάβους μιας τυραννικής Αρχής. Παραμένει σταθερά επίκαιρο για τον τρόπο με τον οποίο σκιαγραφεί τις προσπάθειες περιορισμού της σκέψης και της ελευθερίας εκ μέρους της εξουσίας, αλλά και τον εφιάλτη των περιορισμένων δυνατοτήτων αντίδρασης σε αυτό. «Το πιο τρομακτικό, πάντως, στη δυστοπία του Όργουελ είναι η συστηματική στρέβλωση της έννοιας των λέξεων, η προσπάθεια να αφαιρεθεί από τις λέξεις η πραγματική τους σημασία, να αποσυνδεθούν αυτές από τα συναισθήματα που εκφράζουν. Κύριος εχθρός του καθεστώτος στο 1984 είναι η πραγματικότητα. Οι κάθε λογής τυραννίες προσπαθούν να κάνουν ανέφικτη την αυθεντική κατανόηση του κόσμου, να την αντικαταστήσουν με οφθαλμαπάτες και ψέματα… Αυτό που πλανάται σαν εφιάλτης στο 1984 είναι το να έχεις χάσει τον ίδιο τον εαυτό σου, το να αδυνατείς πια να αναγνωρίσεις την ίδια την πραγματικότητα… Το 1984 είναι ένα είδος εγχειριδίου για δύσκολους καιρούς». Jean Seaton, «Γιατί το 1984 μπορεί να αφορά το σήμερα», (από την εισαγωγή της έκδοσης) «Το ολοκληρωτικό κράτος προσπαθεί, με άλλα λόγια, να ελέγξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα των υπηκόων του στον ίδιο βαθμό που ελέγχει και τις ενέργειές τους – αν όχι και περισσότερο. Το κρίσιμο ερώτημα για μας είναι: μπορεί να επιβιώσει η λογοτεχνία σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Νομίζω πως η απάντηση πολύ απλά είναι: όχι». Τζορτζ Όργουελ, «Λογοτεχνία και ολοκληρωτισμός», 1941, (από το επίμετρο της έκδοσης) «Εκτός από καυστικό σχόλιο για την κατάχρηση εξουσίας στον σύγχρονο κόσμο και έγκαιρη προειδοποίηση για τις πιθανές συνέπειες ενός κρατικού παρεμβατισμού που ξεφεύγει από τον έλεγχο, το 1984 είναι επίσης ένα μυθιστόρημα σχετικά με μερικούς από τους βαθύτερους φόβους του ανθρώπου και την εμμονή με την αυτομαστίγωση και τις κρίσεις πανικού που συνεπάγονται συνήθως τέτοιες συνθήκες».
Σελίδες 472
Διαστάσεις 14×21
Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021 - Γαλλική-Γαλλόφωνη
Αφέντες και Δούλοι
€20.00Τρεις γενιές ζωγράφων στη μαοϊκή Κίνα. Ο παππούς, αγρότης σε ένα απομονωμένο χωριό στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, ερασιτέχνης ζωγράφος κλασικότροπης τεχνοτροπίας, μεταδίδει στον γιο του τον Κιγουάι το πάθος για τη ζωγραφική. Ο Κιγουάι, παρά τις παρακλήσεις της μητέρας του, ζωγραφίζει από το πρωί ως το βράδυ στην αγορά του Για’αν, στα σκιερά μονοπάτια του Σετσουάν, στους αγρούς, αλλά και στο σχολείο. Η ζωή είναι σκληρή, η κολεκτιβοποίηση της γης βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, η πείνα αποδεκατίζει τους χωρικούς, οι αρχέγονες παραδόσεις τίθενται υπό διωγμό από τη βίαιη Πολιτιστική Επανάσταση. Χάρη σε έναν ερυθροφρουρό που εκτιμά το ταλέντο του, ο Κιγουάι καταφέρνει να ξεφύγει από τη σκληρή δουλειά στα χωράφια και τη διαρκή αναδιαπαιδαγώγηση. Η ζωή του αλλάζει. Φεύγει για σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Πεκίνου. Εγκαταλείποντας την παραδοσιακή τεχνική που του κληροδότησε ο πατέρας του, οργανώνεται στο Κόμμα, συμμορφώνεται με τη γραμμή που αυτό επιβάλλει στα ζητήματα της αισθητικής και της τεχνοτροπίας, και ακολουθεί την περιπετειώδη, με τα πάνω και τα κάτω της, καριέρα του επίσημου ζωγράφου του κινεζικού καθεστώτος, μεταδίδοντας κι εκείνος, με τη σειρά του, την αγάπη για τη ζωγραφική στον δικό του γιο. Εκείνος όμως ζει τα χρόνια της αμφισβήτησης, της αναζήτησης νέων, πρωτοποριακών μορφών στην τέχνη, της διεκδίκησης της ελευθερίας, που κορυφώνεται στην πλατεία Τιεν Αν Μεν.
Ιστορικό και πολιτικό μυθιστόρημα, στοχασμός για την ελευθερία της τέχνης και τον ολοκληρωτισμό, το “Αφέντες και δούλοι” εξετάζει, επιπλέον, με ευαισθησία και οξυδέρκεια τη σχέση πατέρα-γιου..
