Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ
ο παλμός του κόσμου
€13.00
Είναι παράδοξο το πόσο λίγα είναι διατεθειµένοι να κάνουν οι άνθρωποι σήµερα για αυτά που λένε πως τα επιθυµούν πολύ. Δεν έχουν πάψει να δηλώνουν πως θα ήθελαν να γνωρίσουν την αγάπη. Αν τους ακούσει πιο προσεκτικά κανείς, θα καταλάβει τι εννοούν πραγµατικά: εννοούν να έρθει από κάπου ένα αίσθηµα που να τους περιβάλλει µε εύνοιες, µε περιποιήσεις, µε χάδια προς το εγώ που θα τα εισπράξει σαν να του οφείλονταν από παλιά. Περιµένουν να αγαπηθούν όπως περιµένουν να χρησιµοποιήσουν τις ιδιότητες ενός πράγµατος εξυπηρετικού που προστίθεται στην οικοσκευή τους. Εκεί οφείλεται και η σύγχυση ανάµεσα στο «µου αρέσει» και στο «αγαπώ».
Από το σηµείο αυτό αρχίζει ένας µαρασµός που διαβρώνει όλα τα αισθήµατα, τις σκέψεις, τις αποφάσεις. Οι δυνάµεις της αδράνειας θα ’θελαν να σκοτώσουν τον έρωτα και την αγάπη για να µη θυµίζουν στους ανθρώπους ότι η ζωή είναι έτοιµη να κυοφορήσει, αν το θελήσουν, και να αφήσει πίσω της και κάποια έργα. Ανίκανη να ποθήσει κάτι άλλο, η ανθρωπότητα φαίνεται να θέλει να αγκαλιάσει τον θάνατο. Μπορεί να φθάσει στην αυτοκτονία βίαια, µέσω καταστροφικότητας. Μπορεί όµως και να πορευτεί προς το ίδιο τέρµα ήσυχα, νωθρά, µέσω µικροαπολαύσεων. Τι θα ήταν δυνατόν να αποτρέψει ένα τόσο άδοξο τέλος;
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Σκαλαθύρματα
€16.20Ο τόμος αυτός παρουσιάζει μια ιδιοτυπία, η οποία πρέπει να ερμηνευθεί. Καταρχήν δεν αντίκειται στις βασικές αρχές της ΝΕΒ, η οποία έχει καθιερώσει ακέραιη παρουσίαση των κειμένων. Βέβαια, έγιναν κατά το παρελθόν μικροπαραβάσεις του κανόνα, αλλά πάντοτε δικαιολογήθηκαν από τα πράγματα. Στην προκειμένη περίπτωση του Ροΐδη, όπου εύκολα το έργο του ομαδοποιείται, η παράβαση της βασικής αρχής μοιάζει εξόφθαλμη, με τον επιλεκτικό χαρακτήρα που έχει ο τόμος.
- Ελληνική πεζογραφία
Πέντε Ιτιές
€16.20Το νέο μυθιστόρημα της Δόμνας Κατσαμάκη πραγματεύεται την αγάπη, τον έρωτα, τη μοναξιά και τη φιλία. Η ιστορία του εκτυλίσσεται σε μια σκοτεινή και «άσπλαχνη» πόλη, η πραγματικότητα της οποίας κρύβεται πίσω από πολλές μεταμφιέσεις.
Οι σχέσεις των ανθρώπων που κατοικούν στην πόλη αυτή δοκιμάζονται από τη σκληρότητα και το μίσος. Πίσω τους βρίσκονται αναρίθμητοι βαθιά πληγωμένοι κόσμοι…
Και στο κέντρο όλων στέκει το σπίτι των «Πέντε Ιτιών». Εκεί, παρατηρούμε τη φωτογραφία στο παράθυρο, με τον πατέρα να φοράει το παντελόνι με τις τιράντες και να κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά του και τη μητέρα να τους τραβάει με το φακό και να γελάει.
Και προχωράμε…
- Ελληνική πεζογραφία
Το Κρασί των Δειλών
€10.00Εκδόσεις Δωρικός 1966
Ποινή μου εκατό τα εκατό θα ‘ναι ο θάνατος.
Θα μπορούσα να κάνω όχι ένα μέτρο πίσω, αλλά ένα εκατοστό… και θα γλίτωνα.
Αλλά τότε τι θα μου μείνει Βόβα;
Βόβα… αν το ιδανικό μας ήταν τόσο φτηνό που να μπορούσε να το εγκαταλείψει ο άνθρωπος τόσο εύκολα τότε τι ιδανικό θα ήταν;
Εδώ μια ποδοσφαιρική ομάδα εγκαταλείπεις και σε περιφρονούν.
Πώς μπορείς να εγκαταλείψεις ολόκληρο ”πιστεύω”;
Όχι, Βόβα. Θα πεθάνουμε και μεις γι’ αυτό το ιδανικό, για να το κάνουμε ακόμη πιο ακριβό.
Τόσο ακριβό που να αποφασίσουν να πεθάνουν κι άλλοι άνθρωποι για χάρη του.
Και τότε θα γίνει τέλειο… - Ελληνική πεζογραφία
Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη
€9.00ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ, ο συγγραφέας τείνει να αναπλάσει έναν κόσμο οριστικά χαμένο και γι᾽ αυτό ίσως βαθιά νοσταλγημένο. Είναι ο κόσμος της εφηβείας του, με τους τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς του, που του προσδίδουν το ιδιάζον χρώμα του. Η μικρή επαρχιακή γενέτειρα, με τους μυροβόλους κήπους της και τους συγκινητικά γλαφυρούς χαρακτήρες της, στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, ή λίγο πριν λίγο μετά. Όταν, με δυο λόγια, ο συγγραφέας, γεννημένος στον Πύργο της Ηλείας το 1930, ήταν παιδί, έφηβος, νέος. Ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτε για να αποκρύψει το αυτοβιογραφικό στοιχείο των ιστοριών του – για να παραπλανήσει, ενδεχομένως, τον αναγνώστη του εις ό,τι αφορά στο επινοημένο. […] Το συγγραφικό εγώ, χωρίς να παρεμβαίνει ανοιχτά μέσα στη διήγηση, μεταγγίζει στη ματιά του αφηγητή τη δική του πείρα ζωής, ακόμη και τη φθορά του. Και από αυτή τη δυσδιάκριτη σύγκλιση των οπτικών γωνιών, κατά τη γνώμη μου, προκύπτει ο χαρακτηριστικός τόνος των διηγήσεων του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ένα κράμα τρυφερότητας και ειρωνείας, δραματικότητας και χιούμορ, εξωραϊστικού λυρισμού και διακριτικά κριτικής στάσης […].
ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ
