Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ο γολγοθάς της 5ης μεραρχίας Κρητών 1940-1941
€25.00
«Άρχισα να ψάχνω. Αυτό ήταν, βρήκα ποια ήταν η 5η Μεραρχία Κρητών, ποιος ήταν ο Μεταξάς και γιατί την έστειλε στην Αλβανία, πρώτα στο Αμύνταιο, αφού περπάτησαν 362 χιλιόμετρα βράδυ με κρύο και χιονοθύελλα. Για να νιώσω τα συναισθήματα των Κρητικών ηρώων μας, πήγα με δυο φίλους μου από το στρατό, τους Γιώργο Παπαπέτρου και Πάνο Αναστασιάδη, στον σιδηροδρομικό Αμύνταιου και νοερά έζησα τις αγωνίες τους. Κατέγραψα μαρτυρίες, βρήκα ημερολόγια, διάβασα, έψαξα, έτρεξα και έγραψα το τρίτο βιβλίο μου με τίτλο «Ο Γολγοθάς της 5ης Μεραρχίας Κρητών από 28/10/1940 έως και 31/5/1941». (Από τον Προλογικό σημείωμα του συγγραφέα Γεωργίου Δ. Σταράκη) «Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν τη μεγάλη, ηρωική και αποφασιστική συμβολή των Ελλήνων στον πόλεμο του ’40. Στο έπος του ’40, σ’ αυτή την εθνική μυσταγωγία, η 5ης Μεραρχία, η θρυλική Μεραχία Κρητών, που πλαισιώθηκε από τους Πατεράδες μας, είχε το δικό της μερτικό, έγραψε τη δική της ιστορία, με ανεξίτηλα γράμματα, που θα παραμείνει ανά τους αιώνες, σύμβολο ηρωισμού και μεγαλείου, δείχνοντας, στις νέες γενιές, το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος. Η 5η Μεραρχία ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα, και κατά τις επιχειρήσεις, και μετά την συνθηκολόγηση, που υπογράφηκε, μεταξύ Τσολάκογλου και Ντίτριχ, 20 Απριλίου 1941, στο Βοτονόσι Ιωαννίνων, γιατί εγκλωβίστηκε στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ο Γεώργιος Σταράκης, στο παρόν βιβλίο του με τίτλο: «Ο Γολγοθάς της 5ης Μεραρχίας Κρητών από 28/10/1940 μέχρι 31/5/1941» ξεδιπλώνει την πορεία της θρυλικής Μεραρχίας, εκείνη την ταραγμένη περίοδο και ξαναφέρνει στις μνήμες μας, όσα ακούσαμε από τους Πατεράδες μας, τη δεκαετία του ’50 και γαλουχηθήκαμε με τις ιστορίες του πολέμου. Αιωνία η ευλάβειά μας στους μαχητές του ’40.» (Από τον Πρόλογο του Βασιλείου Κ. Αποστολάκη, Αξκου ΕΛ-ΑΣ ε.α., Εφ. Αξκος (ΠΒ))
Σχετικά προϊόντα
- Ιστορία
Αναγνώριση της νήσου Κρήτης
€18.00Μια ανέκδοτη μυστική έκθεση του 1783 Με χάρτη της Κρήτης και σχέδια των οχυρώσεων της.
Οι γνωστές μέχρι σήμερα ιστορικές πηγές, που αφορούν την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη (1669 – 1821) παρουσιάζουν πολλά κενά. (…) Η σημασία επομένως ανέκδοτων κειμένων, όπως η «Αναγνώριση της νήσου Κρήτης», που εντοπίσαμε στα Εθνικά Αρχεία της Γαλλίας και στα Ιστορικά Αρχεία του Στρατού Ξηράς στο Παρίσι και παρουσιάζουμε σ’ αυτό το βιβλίο, είναι προφανής. Η έκθεση αυτή ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1784 από δύο απεσταλμένους της Γαλλίας, τον Μπονεβάλ και τον Ντυμά, που πήγαν στην Κρήτη στα τέλη του 1783. Σκοπός του ταξιδιού τους, το οποίο έγινε στα πλαίσια μυστικής αποστολής στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η συγκέντρωση πληροφοριών για τα οχυρά και τις στρατιωτικές δυνάμεις του νησιού, τη διοίκηση, τον πληθυσμό, τη γεωργική παραγωγή και γενικότερα την οικονομία.
- Ελληνική πεζογραφία
Το δέντρο
Ο Κρητικός, βιβλίο πρώτο€13.30Από την ισκιαδερή μεριά του Ψηλορείτη, πάνω σε μια κορφούλα μέσα στο λαγκάδι του Αμαριού, στέκει ένα θεορατικό χάλασμα που οι ντόπιοι το λένε Μεροβίγλι και που σε περασμένο καιρό είταν βενετικός πύργος. Οι αγριοσυκιές, οι βάτοι κ’ η τσουκνίδα θρασεύουνε στα πόδια του, και τα Όρνια, πούχουν τις φωλιές τους στα ρημάδια, στρινιάζουν κάθε τόσο ψηλά από τα μπεντένια του και φοβερίζουν την ερημιά. Γκρεμισμένες οι καμάρες του, τρύπιοι οι κουμπέδες του, χορταριασμένα τα ντουβάρια. Και μονάχα αντιπαλεύει την υβρισιά του καιρού και του θανάτου μια δρακοντική μονόπετρα, εν’ ανώφλι, με χαραγμένα πάνω του τα λόγια: ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ. ΔΟΓΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΡΕΒΙΖΑΝΟΣ ΕΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ 1554. Κάθε πρωί, ο αφέντης Ήλιος, όταν καβαλάει το ζυγό του Ψηλορείτη και κορφοκοιτάζει λιόφυτα κι αμπέλια, χτυπάει με τη ματιά του και την πέτρα. Κι αυτή, άσπρη απ’ τις βροχές και παστρική απ’ τους ανέμους, δέχεται γελούμενη το καλημέρισμα και του το γυρίζει σπιθίζοντας.
- Ελληνική πεζογραφία
Η πρώτη λευτεριά
Ο Κρητικός, βιβλίο δεύτερο€13.30“ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ”:
Ο Άι Λιάς είναι ο άγιος ο νεφοκράτης. Αυτός φουσατεύει τα τάγματα τα σύννεφα, αυτός τα κυβερνά που θαμολήσουν τα νερά τους. Οι βροχάδες που θα μαλακώσουν τη γης για το γυνί, και που θα φουσκώσουν το σπόρο μες στο αυλάκι, και θα πρασινίσουν το χωράφι, είναι στον ορισμό του αγίου. Οι καιροί είναι οι καπετάνιοι του. Ο Βοριάς κι ο Νοτιάς, ο Λεβάντης κι ο Γαρμπής, ο Σιρόκος… Ο Βοριάς είναι που κάνει τους βαριούς χειμώνες, τις βροχάδες, τα χιόνια και το κρύο.
Ο Λεβάντης χύνει τάγρια νερά, νερά με το βουβαλοτούλουμο. Ο Σιρόκος, και κείνος νεροφόρος. Αργεί να βρέξει, μα όταν το γυρίσει, κάνει σύγκλυση και θεοποντή. Ο Νοτιάς φυσάει, ξεραίνει την πλάση χωράφια, αμπέλια, κηποπέρβολα. Μα όταν νοτά και βρέχει, χαρά στον κόσμο! Γιατί είναι όλο γλύκα, σαν κατασταθεί βροχάρης, το νερό του ζεστό, και μεγαλώνει τα σπαρτά. Αρχές του Μάρτη, στα στερνοχείμωνα, ο Νοτιάς παρακινάει τα κλαδιά να ροδαμίσουν, να βοσκηθούνε τα ζωντανά. Στην καρδιά του χειμώνα, πολεμάει το Βοριά το λύκο, λιώνει τα χιόνια, ζεστοκοπάει τον κόσμο. Βολές – βολές, ξεγελάει τα δέντρα να σκάσουνε τους κόμπους, η γης πετάει το γρασιδάκι, ανθίζουν οι λεμονιές. Ο Γαρμπής είναι ο καιρός ο κρύος. Νερό και χιόνι απόλιγο, μα περίσσιος ψόφος… - Ιστορία
Εξόριστοι στο «νησί του θανάτου». Μαρτυρίες, ντοκουμέντα και δημοσιεύματα για τις εκτοπίσεις αγωνιστών στη Γαύδο
€19.40Καταμεσής στο Λιβυκό πέλαγος με τ’ αφρισμένα πάντα νερά, άγρια, μανιασμένα, απύθμενα. Εκατόν εβδομήντα πέντε μίλια μακριά απ’ τον Πειραιά. Κοντά, πολύ κοντά στα παράλια της Αφρικής. Θαρρείς και σε λίγο θα ξεπροβάλει μπροστά σου, πέρα εκεί στην καμπύλη του ομιχλώδικου ορίζοντα, η Αλεξάνδρεια. Κάμποσες ώρες μακριά απ’ αυτή. Εκατόν σαράντα με σαρανταπέντε μίλια. Λίγα σπίτια. Μοιάζουν μ’ αχούρια. Άνθρωποι και ζώα κοιμούνται μαζί. Φτωχοί νησιώτες, άμαθοι και άβγαλτοι παραδομένοι στην ποικιλότροπη εκμετάλλευση. Λίγη βλάστηση, λίγες δεκάδες κάτοικοι. Απέναντι, βορεινά, τα κακοτράχαλα Σφακιά, η Κρήτη, κ’ ύστερα τίποτα. Το μάτι σου κουράζεται ν’ απλώνεται στην απέραντη θάλασσα.
Να, η Γαύδος! Μούρχονται στο νου τα άλλα νησιά της εξορίας. Όσα έχω ακούσει, κι όσα είδα, γεύτηκα ο ίδιος την πίκρα τους. Τα κυριότερα ας πάρουμε. Ανάφη, Φολέγανδρος, Άη Στράτης, Σίκινος, Νηός, Σίφνος, Αμοργός. Αδίσταχτα μπορώ να ειπώ, ούτε κατά φαντασία δεν μπορούν να συγκριθούν στη φρίκη με τούτο εδώ το ποντικόνησο.
Να, μια εικόνα της φρίκης. Ο άγριος χαμός, ο θάνατος του Καραντεμίρη. Πως πέθανε; Μήτε και μείς καλά-καλά το καταλάβαμε, δεν πιστέψαμε, ήταν τόσο γερός. Ο πιο γερός απ’ όλους. Αγρότης απ’ την Αγιάσο της Μυτιλήνης. Κι όμως. Εκεί κάτω πας γερός, βράχος στο σώμα σαν τον Καραντεμίρη και φεύγεις τσακισμένος, καμπουριασμένος απ’ τους ελώδεις. Δεν έχεις γλυτωμό εκεί κάτω. Αλλού ναι, εκεί κάτω όχι.
