Ο Γατόπαρδος
€15.00 €13.50
Το φημισμένο αριστούργημα του Λαμπεντούζα ανοίγει την αυλαία του στη Σικελία, την άνοιξη του 1860…
Ο Ντον Φαμπρίτσιο, Πρίγκιπας ντι Σαλίνα, είναι ακόμη αρχηγός μιας από τις ισχυρότερες οικογένειες του νησιού. Αλλά ο κόσμος στον οποίο ανήκει πεθαίνει σιγά σιγά, καθώς ο Γκαριμπάλντι ενώνει την Ιταλία υπό το σκήπτρο ενός καινούριου βασιλιά…
Ο Ντον Φαμπρίτσιο διαισθάνεται τον ερχομό της νέας εποχής. Τον βλέπει στα φέουδά του, που εξανεμίζονται. Στα πρόσωπα των εύρωστων αστών που ετοιμάζονται να πάρουν τη θέση της γερασμένης αριστοκρατίας. Και πάνω απ’ όλα, στον έρωτα που γεννιέται ανάμεσα στον λατρεμένο του ανιψιό, τον γοητευτικό, φιλόδοξο Τανγκρέντι, και μια άξεστη αλλά πάμπλουτη χωριατοπούλα, την όμορφη Αντζέλικα…
Ανίκανος ν’ ανατρέψει την πορεία των γεγονότων, την αποδέχεται με τη φινέτσα και την ειρωνεία που ταιριάζει σ’ έναν αληθινό ευγενή…
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Ξένη πεζογραφία
Neverhome
Laird Hunt€16.00€14.40Αυτό το λιτό, πανέμορφο μυθιστόρημα, διεισδύει τόσο βαθιά στην Αμερική και τη γλώσσα της που οι φράσεις του δίνουν την εντύπωση πως ξεπηδούν κατευθείαν από το έδαφός της. Ο Λερντ Χαντ με έδεσε με το ξόρκι του, από την πρώτη λέξη του Neverhome έως την τελευταία. Εξαιρετικό.
Paul AusterΜια ανεπιτήδευτη ιστορία συγκλονιστικής έντασης, ένα έπος σε μια εντελώς δική του γλώσσα, μια αντίστροφη Οδύσσεια, ιδιαίτερη αλλά απείρως συγκινητική. Ήρεμα και σταθερά, δίχως να χαραμίζει ούτε μία λέξη, διεισδύει στο πετσί και στο μεδούλι του αναγνώστη. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι περίπου τετρακόσιες Αμερικανίδες μεταμφιέστηκαν για να πάρουν μέρος στον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο της δεκαετίας του 1860. Από αυτή τη σπίθα, ο Χαντ δημιούργησε ένα ιδιοφυές και φλογερά συναρπαστικό μυθιστόρημα, φωτίζοντας την άγρια επιθυμία και το ανθρώπινο πνεύμα της αλησμόνητης αφηγήτριάς του.
The Guardian - Αγγλική-Αγγλόφωνη
1984
George Orwell€14.40€13.00«Η εξουσία δεν είναι μέσον, είναι σκοπός. Δεν εγκαθιδρύεις δικτατορία για να προστατέψεις μια επανάσταση· κάνεις επανάσταση για να εγκαθιδρύσεις δικτατορία. Στόχος των διώξεων είναι οι διώξεις. Στόχος των βασανιστηρίων είναι τα βασανιστήρια. Στόχος της εξουσίας είναι η εξουσία». Ο Ουίνστον Σμιθ –υπάλληλος στην Υπηρεσία Αρχείων του Υπουργείου Αλήθειας στο Λονδίνο– χειρίζεται με μεγάλη επιδεξιότητα τη Νέα Γλώσσα και ξαναγράφει το παρελθόν με τρόπο που να εξυπηρετεί το Κόμμα. Aπλό γρανάζι του συστήματος, ασφυκτιά σε αυτό τον κόσμο του απόλυτου ελέγχου των ανθρώπων από το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Αδελφού, ενώ η Αστυνομία Σκέψης βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα, καθώς θεωρεί τους πάντες δυνάμει αντιφρονούντες. Από τη στιγμή που ο Ουίνστον θα αποπειραθεί να αμφισβητήσει τη ζοφερή πραγματικότητα, θα ζήσει μια περιπέτεια με απρόβλεπτο τέλος. Το 1984 πρωτοεκδόθηκε το 1949· περιέγραφε τότε ένα σκοτεινό μέλλον, με τους ανθρώπους σκλάβους μιας τυραννικής Αρχής. Παραμένει σταθερά επίκαιρο για τον τρόπο με τον οποίο σκιαγραφεί τις προσπάθειες περιορισμού της σκέψης και της ελευθερίας εκ μέρους της εξουσίας, αλλά και τον εφιάλτη των περιορισμένων δυνατοτήτων αντίδρασης σε αυτό. «Το πιο τρομακτικό, πάντως, στη δυστοπία του Όργουελ είναι η συστηματική στρέβλωση της έννοιας των λέξεων, η προσπάθεια να αφαιρεθεί από τις λέξεις η πραγματική τους σημασία, να αποσυνδεθούν αυτές από τα συναισθήματα που εκφράζουν. Κύριος εχθρός του καθεστώτος στο 1984 είναι η πραγματικότητα. Οι κάθε λογής τυραννίες προσπαθούν να κάνουν ανέφικτη την αυθεντική κατανόηση του κόσμου, να την αντικαταστήσουν με οφθαλμαπάτες και ψέματα… Αυτό που πλανάται σαν εφιάλτης στο 1984 είναι το να έχεις χάσει τον ίδιο τον εαυτό σου, το να αδυνατείς πια να αναγνωρίσεις την ίδια την πραγματικότητα… Το 1984 είναι ένα είδος εγχειριδίου για δύσκολους καιρούς». Jean Seaton, «Γιατί το 1984 μπορεί να αφορά το σήμερα», (από την εισαγωγή της έκδοσης) «Το ολοκληρωτικό κράτος προσπαθεί, με άλλα λόγια, να ελέγξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα των υπηκόων του στον ίδιο βαθμό που ελέγχει και τις ενέργειές τους – αν όχι και περισσότερο. Το κρίσιμο ερώτημα για μας είναι: μπορεί να επιβιώσει η λογοτεχνία σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Νομίζω πως η απάντηση πολύ απλά είναι: όχι». Τζορτζ Όργουελ, «Λογοτεχνία και ολοκληρωτισμός», 1941, (από το επίμετρο της έκδοσης) «Εκτός από καυστικό σχόλιο για την κατάχρηση εξουσίας στον σύγχρονο κόσμο και έγκαιρη προειδοποίηση για τις πιθανές συνέπειες ενός κρατικού παρεμβατισμού που ξεφεύγει από τον έλεγχο, το 1984 είναι επίσης ένα μυθιστόρημα σχετικά με μερικούς από τους βαθύτερους φόβους του ανθρώπου και την εμμονή με την αυτομαστίγωση και τις κρίσεις πανικού που συνεπάγονται συνήθως τέτοιες συνθήκες».
Σελίδες 472
Διαστάσεις 14×21
Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021 - Γερμανική-Γερμανόφωνη
Τα ελιξίρια του διαβόλου
E.T.A. Hoffmann€20.00€18.00Μυθιστόρημα-σταθμός στην παγκόσμια λογοτεχνία, τα Ελιξίρια του Διαβόλου καταδύονται στην άβυσσο της ανθρώπινης τραγικότητας, όπου η αλήθεια αναμειγνύεται με τη φαντασία και η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση. Εγκιβωτισμένες αφηγήσεις, λαβυρινθώδης πλοκή, δαιμονικοί ήρωες με εφιαλτικά οράματα… Μια ανεξάντλητη σπουδή στις αγωνιώδεις αναζητήσεις της ψυχής και τον διχασμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ρομαντισμού, Ε.Τ. Α. Χόφμαν, μας προσφέρει ένα απαράμιλλο δείγμα γοτθικού λογοτεχνικού ύφους αγγίζοντας με τρόπο ουσιαστικά μοντέρνο το πρόβλημα της ατομικής ταυτότητας, εντός της οποίας συγκρούονται το συνειδητό και το ασυνείδητο, η φύση και η άρνησή της.
“Ναι, αδελφούλη Μεδάρδε”, συνέχισε ο Σένφελντ, υψώνοντας τη φωνή και χειρονομώντας ζωηρά, “ναι, αδελφάκι μου. Η τρέλα είναι η αληθινή βασίλισσα των πνευμάτων εδώ στη γη. Η λογική είναι μονάχα ένας νωθρός τοποτηρητής που δεν νοιάζεται για το τι συμβαίνει έξω από τα όρια του βασιλείου, μόνο και μόνο από ανία βάζει τους στρατιώτες να παρελαύνουν στην πλατεία, οι στρατιώτες αυτοί δεν μπορούν να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά της προκοπής όταν εισβάλλει ο εχθρός. Αλλά η τρέλα, η αληθινή βασίλισσα του λαού, έρχεται με σάλπιγγες και τρομπέτες: παραπαπάμ-παμ-παμ! Πίσω της ιαχές θριάμβου – ζητώ! Οι δούλοι σηκώνονται και φεύγουν από εκεί που τους μάντρωσε η λογική και δεν θέλουν πια να στέκουν, να κάθονται και να ξαπλώνουν όπως διατάζει ο σχολαστικός οικοδιδάσκαλος. Εκείνος κοιτάζει τις λίστες του και λέει: “Για δες, η τρέλα μού πήρε τους καλύτερους μαθητές μου – τους παραπήρε, τους συνεπήρε, ναι, τους συνεπήρε και τρελάθηκαν”.