Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ο χαμένος παράδεισος
€12.00
«Δεν έβλεπα τίποτα κάτω από το νερό, όσο κι αν άνοιγα τα µάτια: ένα φράγµα γλοιώδες, µαύρο, που από την αγωνία µου να το σκάσω µου φαινόταν σαν σούπα από λάδι όπου τα µέλη µου µ’ έκαναν να προχωράω πολύ αργά, κι ας τα κουνούσα µε όλη µου τη δύναµη».
Λα Οκούλτα: µια φάρµα κρυµµένη µέσα στα βουνά της Κολοµβίας. Τρία αδέρφια, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι, είναι οι τελευταίοι κληρονόµοι αυτής της γης µέσα στις διαδροµές πολλών γενεών της οικογένειας. Εκεί πέρασαν τις πιο ευτυχισµένες στιγµές της ζωής τους, εκεί βρέθηκαν αντιµέτωποι µε την πολιορκία της βίας και του τρόµου, µε την αγωνία και το φευγιό. Η Πιλάρ, η Εύα και ο Αντόνιο µας µιλούν για τους έρωτες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες τους. Με σκηνικό ένα τοπίο εκθαµβωτικό, ο κορυφαίος Κολοµβιανός συγγραφέας της εποχής µας γράφει ένα σπουδαίο µυθιστόρηµα για τις ατραπούς της ζωής µιας οικογένειας, αλλά κι ενός τόπου, που µοιάζει πια σαν χαµένος παράδεισος.
«Αυτά που διαβάζω στα βιβλία του Έκτορ Αµπάδ, τα φυλάω σαν µικρές ολοστρόγγυλες φωσφορίζουσες µπαλίτσες ψωµιού, µήπως χρειαστεί να διασχίσω ένα µεγάλο δάσος µέσα στη νύχτα».
Μανουέλ Ρίβας
«Μια γοητευτική ιστορία, που κρύβει θησαυρούς κάτω από την επιφάνεια της πλοκής».
Kirkus
«Ο Φασιολίνσε µάς µιλάει στον Χαµένο παράδεισο για κάτι πολύ µεγαλύτερο από την ιστορία τριών κληρονόµων, µελαγχολικών και ευαίσθητων. Το βιβλίο αυτό είναι µια ελεγεία για τον εύθραυστο παράδεισο που όλοι αφήνουµε πίσω µας».
Le Monde
«Στη Λατινική Αµερική γεννιέται ένας νέος µετα-ιδεολογικός ρεαλισµός. Ο Χαµένος παράδεισος είναι η σηµερινή απάντηση στα Εκατό χρόνια µοναξιά του Γκαµπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Aριστούργηµα».
Neue Zurcher Zeitung
Σχετικά προϊόντα
- Αγγλική-Αγγλόφωνη
1984
€13.00«Η εξουσία δεν είναι μέσον, είναι σκοπός. Δεν εγκαθιδρύεις δικτατορία για να προστατέψεις μια επανάσταση· κάνεις επανάσταση για να εγκαθιδρύσεις δικτατορία. Στόχος των διώξεων είναι οι διώξεις. Στόχος των βασανιστηρίων είναι τα βασανιστήρια. Στόχος της εξουσίας είναι η εξουσία». Ο Ουίνστον Σμιθ –υπάλληλος στην Υπηρεσία Αρχείων του Υπουργείου Αλήθειας στο Λονδίνο– χειρίζεται με μεγάλη επιδεξιότητα τη Νέα Γλώσσα και ξαναγράφει το παρελθόν με τρόπο που να εξυπηρετεί το Κόμμα. Aπλό γρανάζι του συστήματος, ασφυκτιά σε αυτό τον κόσμο του απόλυτου ελέγχου των ανθρώπων από το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Αδελφού, ενώ η Αστυνομία Σκέψης βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα, καθώς θεωρεί τους πάντες δυνάμει αντιφρονούντες. Από τη στιγμή που ο Ουίνστον θα αποπειραθεί να αμφισβητήσει τη ζοφερή πραγματικότητα, θα ζήσει μια περιπέτεια με απρόβλεπτο τέλος. Το 1984 πρωτοεκδόθηκε το 1949· περιέγραφε τότε ένα σκοτεινό μέλλον, με τους ανθρώπους σκλάβους μιας τυραννικής Αρχής. Παραμένει σταθερά επίκαιρο για τον τρόπο με τον οποίο σκιαγραφεί τις προσπάθειες περιορισμού της σκέψης και της ελευθερίας εκ μέρους της εξουσίας, αλλά και τον εφιάλτη των περιορισμένων δυνατοτήτων αντίδρασης σε αυτό. «Το πιο τρομακτικό, πάντως, στη δυστοπία του Όργουελ είναι η συστηματική στρέβλωση της έννοιας των λέξεων, η προσπάθεια να αφαιρεθεί από τις λέξεις η πραγματική τους σημασία, να αποσυνδεθούν αυτές από τα συναισθήματα που εκφράζουν. Κύριος εχθρός του καθεστώτος στο 1984 είναι η πραγματικότητα. Οι κάθε λογής τυραννίες προσπαθούν να κάνουν ανέφικτη την αυθεντική κατανόηση του κόσμου, να την αντικαταστήσουν με οφθαλμαπάτες και ψέματα… Αυτό που πλανάται σαν εφιάλτης στο 1984 είναι το να έχεις χάσει τον ίδιο τον εαυτό σου, το να αδυνατείς πια να αναγνωρίσεις την ίδια την πραγματικότητα… Το 1984 είναι ένα είδος εγχειριδίου για δύσκολους καιρούς». Jean Seaton, «Γιατί το 1984 μπορεί να αφορά το σήμερα», (από την εισαγωγή της έκδοσης) «Το ολοκληρωτικό κράτος προσπαθεί, με άλλα λόγια, να ελέγξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα των υπηκόων του στον ίδιο βαθμό που ελέγχει και τις ενέργειές τους – αν όχι και περισσότερο. Το κρίσιμο ερώτημα για μας είναι: μπορεί να επιβιώσει η λογοτεχνία σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Νομίζω πως η απάντηση πολύ απλά είναι: όχι». Τζορτζ Όργουελ, «Λογοτεχνία και ολοκληρωτισμός», 1941, (από το επίμετρο της έκδοσης) «Εκτός από καυστικό σχόλιο για την κατάχρηση εξουσίας στον σύγχρονο κόσμο και έγκαιρη προειδοποίηση για τις πιθανές συνέπειες ενός κρατικού παρεμβατισμού που ξεφεύγει από τον έλεγχο, το 1984 είναι επίσης ένα μυθιστόρημα σχετικά με μερικούς από τους βαθύτερους φόβους του ανθρώπου και την εμμονή με την αυτομαστίγωση και τις κρίσεις πανικού που συνεπάγονται συνήθως τέτοιες συνθήκες».
Σελίδες 472
Διαστάσεις 14×21
Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021 - Γαλλική-Γαλλόφωνη
Το οχυρό
€13.50Ένας διάσημος καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος δεν έχει αναμειχθεί ποτέ ενεργά στην πολιτική, καλείται ξαφνικά από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας να αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών.
Δεν θα μείνει στη θέση του παρά μόνο έξι μέρες. Τέσσερα χρόνια μετά, πιάνει την πένα για να εξιστορήσει την περιπέτειά του και τα αίτια που τον οδήγησαν στην απόφαση να παραιτηθεί.
Πώς μπορεί κανείς να παραμείνει πιστός στις αξίες και τις αρχές του; Πόσο ισχυρό είναι το κάλεσμα της φιλοδοξίας και πόσο μετρά ως αντιστάθμισμα το αίσθημα της ευθύνης και η ανάγκη της αποδοχής και έγκρισης από τη γυναίκα που αγαπάς και τους ανθρώπους που εκτιμάς; Τι ακριβώς σημαίνει η έννοια του πολιτικού θάρρους;
Ο Λαφαί συνθέτει με συναρπαστικό τρόπο ένα υπαρξιακό, πολιτικό και ερωτικό μυθιστόρημα για την τραγωδία (και κωμωδία) της εξουσίας, την ανθρώπινη μοναξιά και τα ηθικά διλήμματα που συνοδεύουν κάθε κρίσιμη απόφασή μας. - Αγγλική-Αγγλόφωνη
Οι Κορυφές Της Ζωής
€18.00Ένας λοχίας στον πόλεμο του Βιετνάμ πέφτει από το φλεγόμενο μεταγωγικό του πάνω σ’ ένα πελώριο σύδεντρο και σώζεται. Ένας καλλιτέχνης κληρονομεί ένα πάκο φωτογραφίες που απεικονίζουν την ίδια αμερικανική καστανιά σε διάστημα εκατό χρόνων. Μια ξεσαλωμένη φοιτήτρια παθαίνει ηλεκτροπληξία και πεθαίνει, την επαναφέρουν όμως στη ζωή πλάσματα από αέρα και φως. Μια επιστήμονας με διαταραχές στην ακοή και την ομιλία ανακαλύπτει ότι τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι τέσσερίς τους, μαζί με άλλους πέντε αγνώστους –που ο καθένας τους έχει λάβει ένα διαφορετικό κάλεσμα από τα δέντρα– ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια τελευταία και απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν τα εναπομείναντα στρέμματα παρθένου δάσους της χώρας.
Ένα σαρωτικό, παθιασμένο μυθιστόρημα ακτιβισμού και αντίστασης, που αποτελεί ταυτόχρονα μια δραματική επίκληση στον φυσικό κόσμο. Από τις ρίζες ως το φύλλωμα και πάλι πίσω στους σπόρους, οι Κορυφές της ζωής ξεδιπλώνονται σε ομόκεντρους δακτυλίους αλληλοδιαπλεκόμενων ιστοριών, από την προ εμφυλίου Νέα Υόρκη μέχρι τους Πολέμους της Ξυλείας στα τέλη του 20ού αιώνα, διερευνώντας την ουσιαστικότερη διαμάχη τούτου του πλανήτη: τη σύγκρουση μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων πλασμάτων. Ο πολιτικός ή οικολογικός ακτιβισμός γίνεται ένα φίλτρο μέσα από το οποίο καλούμαστε να θεωρήσουμε ότι τα πάντα αλληλοσυνδέονται: όχι μόνο οι ανθρώπινες ζωές που περιγράφει αριστοτεχνικά ο συγγραφέας, αλλά και η βιόσφαιρα, τόσο η εικονική όσο και η φυσική.
Ένα μυθιστόρημα εναλλάξ αισιόδοξο και μοιρολατρικό, ιδεαλιστικό αλλά ποτέ αφελές, που τιμήθηκε με το βραβείο Pulitzer λογοτεχνίας, ήταν υποψήφιο για βραβείο Booker και συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς (New York Times, Washington Post, Newsweek, NPR, Hudson Booksellers, New York Public Library
κ.ά.). - Ξένη πεζογραφία
Το Μαύρο Βιβλίο
€20.70Ο Γκαλίπ είναι δικηγόρος και ζει στην Ιστανµπούλ. Μια µέρα εξαφανίζεται ξαφνικά η γυναίκα του Ρουγιά. Μήπως τον εγκατέλειψε για να επιστρέψει στον πρώην σύζυγό της ή για χάρη άραγε του ετεροθαλούς αδελφού της Τζελάλ, γνωστού δηµοσιογράφου, που έχει και εκείνος εξαφανιστεί; Καθώς ο Γκαλίπ προσπαθεί να βγάλει άκρη, διαπιστώνει ότι σταδιακά υιοθετεί την ταυτότητα του Τζελάλ: φοράει τα ρούχα του, απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις που εκείνος δέχεται, γράφει ακόµη και τα κείµενά του για την εφηµερίδα. Ο Γκαλίπ προσπαθεί να βρει στοιχεία τριγυρνώντας στην ατµοσφαιρική πόλη, όπου κάθε γωνιά της είναι κι ένα σηµάδι της ιστορίας της, αλλά η φύση του µυστηρίου αλλάζει διαρκώς – ώσπου δέχεται απειλές για τη ζωή του, και τότε αρχίζει να φοβάται το χειρότερο. Στο µαγευτικό περιβάλλον της Ιστανµπούλ, ο Γκαλίπ, εκτός από τη Ρουγιά και τον Τζελάλ, αναζητά εν τέλει και την αληθινή φυσιογνωµία της πόλης του, κυρίως όµως τον ίδιο του τον εαυτό.
«Επειδή το Μαύρο βιβλίο ξεκινά από την παιδική µου ηλικία εκεί όπου έζησα το µεγαλύτερο µέρος της ζωής µου και διηγείται τις περιπέ-τειες ενός ήρωα συνοµηλίκου µου, όπως είναι φυσικό, µε έχουν πολλές φορές ρωτήσει: “Πόσο Γκαλίπ είσαι;”. Ίσως οι λεπτοµέρειες της ζωής µου –τα ψώνια, οι µατιές που έριχνα από το παράθυρό µου στο µαγαζί του Αλαντίν απέναντι, οι κουβέντες µου µε την κυρία Καµέρ, που ήταν πραγµατικό πρόσωπο, τα µοναχικά σαββατόβραδά µου, οι περίπατοί µου τις νύχτες στα άδεια σοκάκια της πόλης– να µοιάζουν µε του Γκαλίπ. Αλλά η βαθιά µοναξιά του Γκαλίπ, η µελαγχολία που είχε εισβάλει σαν αρρώστια µέσα του, το θλιβερό σκοτάδι της ζωής του δεν είναι ευτυχώς και δικές µου βαθιές πληγές. Ζηλεύω τον Γκαλίπ για την καρτερικότητά του, τη σοβαρότητά του, τη δύναµη µε την οποία κουβαλάει τον πόνο του· τον θαυµάζω και γιατί, παρ’ όλα όσα του συνέβησαν, εκείνος σιωπηρά επιδοκιµάζει τη ζωή. Έγινα συγγραφέας επειδή δεν είχα τη δική του δύναµη για όλα αυτά». Από το επίµετρο του Ο.Π
