- ×
Μανιφέστο του Kομμουνιστικού Kόμματος 1 × €5.50
Υποσύνολο: €5.50
Πίσω στην Αρχική
καπιταλισμός, βιοπολιτική, ακροδεξιά
Νεοφιλελευθερισμός και Νεοτερική Εξουσία
€10.80
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Πολιτική
Για το κράτος
€6.50Αυτή η νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, περιλαμβάνει 3 κείμενα του Λένιν που γράφτηκαν μετά τη νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης.
Είναι τρία κείμενα μάχης που ταυτόχρονα φωτίζουν πολλά θεωρητικά ζητήματα για το κράτος, ενώ περιέχουν επιχειρηματολογία διαχρονική στη διαπάλη με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό.
Το πρώτο κείμενο της συλλογής, «Για το κράτος» αποτελεί διάλεξη που έγινε στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ το 1919, και αποδεικνύει θεωρητικά και ιστορικά πως κάθε κράτος αποτελεί δικτατορία μιας τάξης, της κυρίαρχης.
Το δεύτερο κείμενο με τίτλο «Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου» αποτελεί εισήγηση του Λένιν στο ιδρυτικό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, εκεί ο Λένιν ξεσκεπάζει τη λεγόμενη «καθαρή δημοκρατία» και τονίζει το ταξικό περιεχόμενο της έννοιας δημοκρατία, ο Λένιν κόντρα στις προλήψεις του αστικού κοινοβουλευτισμού, αναδεικνύει τους θεσμούς της εργατικής εξουσίας ως ανώτερου τύπου δημοκρατία.
Το τρίτο κείμενο, με τίτλο «Οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση και η δικτατορία του προλεταριάτου» έχει γραφτεί το Δεκέμβρη του 1919 περίπου δύο χρόνια μετά τις εκλογές για τη συντακτική συνέλευση καθώς και τη σύγκληση της ομώνυμης συνέλευσης. Η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ αποφάσισε τη διάλυση της «Συντακτικής» ως αστικό σώμα, υπερασπιζόμενη έτσι την εργατική εξουσία ως ανώτερου τύπου δημοκρατία. Με αφορμή αυτό το γεγονός σηκώθηκε αστικός και οπορτουνιστικός κουρνιαχτός ενάντια στους μπολσεβίκους και τη σοβιετική εξουσία.
- Δοκίμιο
Ο πολιτικός ανθρωπισμός σε κίνδυνο
η διαχείριση μιας επιδημίας€9.60Η παγκόσμια αντιμετώπιση του κορονοϊού, έδωσε το έναυσμα για μία πρωτοφανή επίθεση στο σύνολο των πολιτισμικών και πολιτικών αξιών, που καθιερώθηκαν ως κοινωνικά και ατομικά “δικαιώματα” από τη Γαλλική επανάσταση και εντεύθεν.
Στο ανά χείρας βιβλίο θα μελετηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της επίθεσης από κράτος, Μ.Μ.Ε. και “ειδικούς” στον “πολιτικό ανθρωπισμό”. Η αφετηρία της μελέτης είναι φιλοσοφική, καθώς δεν μπορεί να απουσιάζει η Φιλοσοφία από τέτοιας κλίμακας γεγονότα. Παραφράζοντας ελαφρώς την αρχαιοελληνική επιταγή: “αρχή Φιλοσοφίας η των ονομάτων επίσκεψις”, θα ακολουθήσουμε στο βιβλίο τον “χρυσούν κανόνα” και θα ασχοληθούμε αρκετά με το εν χρήσει -και καταχρήσει- λεξιλόγιο του συρμού.
Για να γίνουν κατανοητά τα παραπάνω, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι συχνά, σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς, αδόκιμοι όροι επιβάλλονται στις μάζες, εν είδει γκεμπελικών συνθημάτων, δημιουργώντας δυνητικά πολιτισμικά υβρίδια, στην περίπτωσή μας αρνητικού χαρακτήρα (π.χ. ο νεολογισμός “ψεκ”).
Οι σκοποί προφανείς, με έναν κυρίαρχο, την πρόκληση τρόμου και απελπισίας εν όψει ενός διαχειρίσιμου, κατά τα άλλα, κινδύνου. - Κοινωνιολογία - Ανθρωπολογία
Σχετικά με την κομμούνα του Παρισιού
€14.40Στο λυκόφως του περασμένου αιώνα, στις 18 Μαρτίου 1871, εγκαθιδρύθηκε η Κομμούνα του Παρισιού. Στις 28 Μαΐου του ίδιου χρόνου η Κομμούνα συντριβόταν και πνιγόταν στο αίμα. Όλο κι όλο είχε ζήσει εβδομήντα μέρες. Κι όμως, έμεινε στην παγκόσμια ιστορία σαν μεγάλος σταθμός της ανθρωπότητας. Όχι μονάχα γιατί αποτελούσε τη μεγάλη, αστραφτερή επίθεση των προλετάριων για την κατάκτηση του ουρανού, μα βασικά γιατί άνοιγε τον δρόμο, έκανε την αρχή, για την ποιοτικά καινούργια εξέλιξη της ανθρωπότητας. (ΝΙΚΟΣ ΨΥΡΟΥΚΗΣ)
Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την Παρισινή Κομμούνα, τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον ανά χείρας τόμο αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η Κομμούνα τόσο από τους συγχρόνους της όσο και από τους κομμουνιστές πριν κατακτήσουν την εξουσία στη Ρωσία, αλλά και μετά, όταν η επανάσταση είχε γίνει πλέον καθεστώς. Η διαφορετική εστίαση κάθε εποχής αντανακλά τις διαφορετικές προτεραιότητες σε ζητήματα όπως αυτό του αποικιοκρατούμενου κόσμου και της στάσης του επαναστατημένου προλεταριάτου απέναντί του. Αυτό που φαίνεται να μην απασχολεί ιδιαίτερα τον Μαρξ, οι Σοβιετικοί ιστορικοί της μεταπολεμικής εποχής, όταν το ζήτημα της αποαποικιοποίησης ήταν επίκαιρο, το επισημαίνουν ως παράγοντα αποτυχίας του κινήματος της Κομμούνας, κάτι που κάνει και ο Νίκος Ψυρούκης, στο δικό του κείμενο, σε μια εποχή που ο πόλεμος του Βιετνάμ έληγε με την ήττα της αμερικανικής υπερδύναμης.
