Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια
€9.00
Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα
€9.60«Έζησα μες στη ματαιότητα
και πάνω στον Ωκεανό…»«Όμως, ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα.»«Ώ ανεκπλήρωτο, που ακόμα κι όταν όλα μας εγκαταλείπουν εσύ αφήνεις έξω από την πόρτα μας
ένα μικρό γιασεμί.»«Ώσπου νύχτωνε και τ’ άστρα φώτιζαν σιγά σιγά
το ακατανόητο του κόσμου.» - Ελληνική
ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ Β’
€8.60ΙV
ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΟΥ
Από τι είσαι;
Πώς με περιβάλλεις
κι αποκρυσταλλώνειςεκμαγεία του φόβου,
του θυμού και της λύπης,
του κάθε γέλιου μου,των τόσων διλημμάτων·
τις εντάφιες προσωπίδες
των μικρών κρυφών
συχνών μου θανάτων;Τι είσαι;
Απαντάς στη φύση
ή μόνο στη λέξη; - Ποίηση
ΒΑΡΔΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ
Πόνημα μετανεωτερικής οντολογικής προσέγγισης αποκλινουσών κατηγοριών.€18.009 έμμετρα αμετροεπή τραγουδιηγήματα και 1 ταινία τυφλού κινηματογράφου (βιβλίο και 2 CD)
Η μουσική συναντά την ποίηση, τη φιλοσοφία, το σινεμά. Και οι τέσσερις διώκονται για παράνομη συνάθροιση εν μέσω καραντίνας, διατάραξη της κοινής ησυχίας, διασάλευση της κοινωνικής έννομης τάξης, σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης με σκοπό την κατάλυση του πολιτεύματος και πλείστα άλλα κακουργήματα. Όσες καρδιές συλληφθούν να κρύβουν τους εν λόγω επικηρυγμένους παρανόμους, θα καταδικάζονται διά συνοπτικών διαδικασιών σε ισόβια παιδικότητα.
ΒΑΡΔΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ!
- Ελληνική
Αντιγόνη, μια κόρη μια χώρα
€10.50
ήταν εκείνο το στροβίλισμα
η ζωή έμοιαζε εύκολη γελοία ρευστή
αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
χωρίς αρχή
χωρίς τέλος
χωρίς τελειωμό
και τα θύματα του χορού
οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
οι διαμελισμένοι
σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες
Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
σε τραβούσα απ’ το χέρι
πώς να με καταλάβεις
η διέγερση είναι το στοιχείο σου
ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
το ίδιο κι η αδελφή μου
μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
– Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, ΑντιγόνηΟ Πατέρας στο υπόγειο
στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
– Φύγε μακριά!
ούρλιαζε όταν πλησίαζα
πετούσε καταπάνω μου
το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
προτιμούσε να μείνει στον τόπο
παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό
Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει
οριστικά
