€16.20
Βραβείο Λογοτεχνίας της Le Monde
Βραβείο Μυθιστορήματος Médicis
Τη νύχτα της 18ης προς 19η Ιανουαρίου 2011, η Λετισιά Περαί απήχθη πενήντα μέτρα από το σπίτι της, πριν καταλήξει μαχαιρωμένη και στραγγαλισμένη. Χρειάστηκαν εβδομάδες για να βρεθεί το πτώμα της. Ήταν δεκαοχτώχρονών.
Ο Ιβάν Ζαμπλονκά συνάντησε τους οικείους της κοπέλας και τους πρωταγωνιστές της δικαστικής έρευνας, και παρακολούθησε τη δίκη του δολοφόνου το 2015. Μελέτησε το εγκληματικό συμβάν σαν ιστορικό αντικείμενο, και τη ζωή της Λετισιά σαν κοινωνικό γεγονός. Διότι, από την παιδική της ηλικία, η Λετισιά κακοποιήθηκε, συνήθισε να ζει μέσα στον φόβο, και τούτη η πορεία βίας ρίχνει φως στο τραγικό της τέλος και, ταυτόχρονα, σ’ ολόκληρη την κοινωνία μας: έναν κόσμο όπου οι γυναίκες πέφτουν θύματα παρενοχλήσεων, ξυλοδαρμών, βιασμών, φόνων.
Ο Ζαμπλονκά μιλάει για «διαλυμένες οικογένειες, παιδιά που υπέφεραν βουβά, νέους που μπήκαν από νωρίς στην αγορά εργασίας, αλλά και τη χώρα στις αρχές του 21ου αιώνα, τη Γαλλία της φτώχειας, των περιαστικών ζωνών, των κοινωνικών ανισοτήτων».
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Μια μέρα είπα: “Εκατομμύρια κοιμούνται έξω. Δεν θα μπορούσε κάποιος να μείνει σπίτι μας;”.
Και ο Φαμπρίς είπε: “Ναι, μόνο ν’ αγοράσουμε κρεβάτι”.
Και ο γιος μας, ο Μάριος, είπε: “Πριν έρθει, πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα του”.
Και ο μικρός του αδελφός, ο Νοέ, πρόσθεσε: “Πρέπει οπωσδήποτε να τον μάθουμε να παίζει χαρτιά, γιατί εμάς μας αρέσουν πολύ τα χαρτιά!”.
Επί εννέα μήνες, η Εμιλί, ο Φαμπρίς και τα δυο τους παιδιά φιλοξενούσαν στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι έναν νεαρό Αφγανό, τον Ρεζά, ο οποίος, σε ηλικία δώδεκα ετών, έφυγε από τη χώρα του, που βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό το ευαίσθητο και τρυφερό, αλλά χωρίς συγκαταβατικότητα, ημερολόγιο αφηγείται μια θαυμαστή περιπέτεια πολλών μηνών ενδοσκόπησης, αναγνώρισης του “άλλου”, και ανάκτησης δύο αισθημάτων που χάθηκαν καθ’ οδόν: της ελπίδας και της αδελφοσύνης.
Παρίσι, φθινόπωρο του 1959. Η Αλγερία διεκδικεί την ανεξαρτησία της και ο πόλεμος δεν αφήνει ανέγγιχτη τη μητροπολιτική Γαλλία. Ένας επιφανής Aλγερινός δικηγόρος, που πρόσκειται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα FLN, δολοφονείται στο Παρίσι με τη Γαλλίδα σύζυγό του και τα παιδιά τους. Η αστυνομία υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN και αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και σχετικά άπειρο αστυνομικό. Ο πατέρας της δολοφονημένης συζύγου, πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ζητά από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση, αλλά που τώρα είναι μέλος του υποκόσμου, να ανακαλύψει τον δολοφόνο. Παράλληλα, ο διευθυντής της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν [υπαρκτό πρόσωπο· συνεργάτης του καθεστώτος του Βισύ, υπαίτιος για την εκτόπιση των Γάλλων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνέχισε ανενόχλητος τη λαμπρή διοικητική του σταδοδρομία με όλες τις κυβερνήσεις και μόλις το 1998 καταδικάστηκε από τη γαλλική Δικαιοσύνη· ο Παπόν ήταν επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή των Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι, στις 17 Οκτωβρίου 1961, καθώς και για την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης κατά της OAS και του Πολέμου της Αλγερίας, στις 8 Φεβρουαρίου 1962, στη στάση του μετρό Charonne] αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο, που αναλαμβάνει σκοτεινές αποστολές για λογαριασμό της αστυνομίας, να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες πορείες των τριών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων του, στις ακριβές συνοικίες και τα υποβαθμισμένα προάστια, στα μεγαλοπρεπή κυβερνητικά μέγαρα και τα άθλια διαμερίσματα του Παρισιού, από το 1959 ώς το 1962, και φωτίζει το παρασκήνιο του «βρώμικου πολέμου» που διεξήγαγε στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» ο Μωρίς Παπόν, χωρίς ποτέ να θυσιάζει τις απαιτήσεις της μυθιστορηματικής φόρμας ή να καταφεύγει σε υπεραπλουστευτικές περιγραφές των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ηρώων του.
Με αυτό τον ευφυή συνδυασμό πραγματικών γεγονότων και μυθοπλασίας, ο Τομά Κανταλούμπ υπογράφει το πρώτο του μυθιστόρημα ελέγχοντας με εντυπωσιακό τρόπο το υλικό του. Ζωντανεύει μια περίοδο σκοτεινή, γεμάτη προδοσίες και ανατροπές. Με τη συναρπαστική του πλοκή, το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” συμπληρώνει με θαυμαστό τρόπο, ως δίπτυχο, το Μαύρο Αλγέρι του Μωρίς Αττιά. (Το κείμενο του οπισθοφύλλου βασίζεται κατά μεγάλο μέρος σε άρθρο της εφημερίδας Le Monde (25.1.2019)
«Κάθε χώρα έχει και το σκοτεινό ιστορικό της τραύμα, το οποίο συνήθως προσπαθεί να το σκεπάσει κάτω από πολλαπλά μυστικά και ψέματα. Η Γαλλία έχει την Αλγερία. (…) Ο Κανταλούμπ καταφέρνει να συνδυάσει με δεξιοτεχνικό τρόπο τη δυσώδη πολιτική πραγματικότητα της μεταπολεμικής γαλλικής δημοκρατίας με την αστυνομικού τύπου μυθοπλασία, ακολουθώντας επάξια τους κλασικούς πλέον εκπροσώπους του γαλλικού νέο-πολάρ.(Έλενα Χουζούρη, bookpress.gr, 05/08/2021)
«Το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” είναι υπέροχα γραμμένο, χωρίς παραχωρήσεις ούτε στο περιεχόμενο ούτε στη μορφή. Δεν είναι απλώς ένα καλό μυθιστόρημα: είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα». (Philippe Jaenada, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του βραβείου Landerneau Polar)
«Ωραίοι χαρακτήρες: τα πάντα γύρω τους είναι μαύρα, βαμμένα με το κόκκινο του αίματος, αλλά εκείνοι διατηρούν μια κάποια αγνότητα. Η αφοσίωση και η τιμή καταφέρνουν να κρατήσουν τη θέση τους σε αυτό το οργισμένο βιβλίο». (Le Figaro)
«Συναρπαστικό, αξιοθαύμαστα ζωντανό, στέρεα δομημένο, μυθιστόρημα και ντοκουμέντο συνάμα. Ένα έξοχο επίτευγμα, στη μεγάλη παράδοση της Serie noire». (Telerama)
Bραβείο LANDERNEAU POLAR
Bραβείο CALIBRE 47
Bραβείο SANG D’ENCRE
Bραβείο MYSTERE DE LA CRITIQUE
Bραβείο ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 20 MINUTES/QUAIS DU POLAR
Το 1524 οι φτωχοί ξεσηκώνονται στον Νότο της Γερμανίας. Η εξέγερση επεκτείνεται, σύντομα εξαπλώνεται στην Ελβετία και την Αλσατία. Μια μορφή ξεχωρίζει μέσα στο χάος: η μορφή ενός νεαρού θεολόγου, που μάχεται μεταξύ των εξεγερμένων. Ονομάζεται Τόμας Μύντσερ. Η τρομερή ζωή του είναι μυθιστορηματική. Αυτό σημαίνει ότι θα άξιζε να τη ζήσουμε· άρα και να την αφηγηθούμε.
Το ξέρουμε από τον καιρό του Ρουσσώ ότι η ανισότητα έχει μια πολύ παλιά και τρομερή ιστορία, που δεν έχει ακόμα τελειώσει. Ο “Πόλεμος των φτωχών” αφηγείται ένα σκληρό και όχι πολύ γνωστό επεισόδιο των μεγάλων λαϊκών εξεγέρσεων. Τον 16ο αιώνα το κίνημα της Μεταρρύθμισης των διαμαρτυρομένων ξεσηκώνεται ενάντια στην εξουσία και στα προνόμια. Γρήγορα, όμως, σημειώνει μια παύση, κάνει ένα βήμα πίσω, αστικοποιείται. Οι χωρικοί, ωστόσο, οι φτωχοί των πόλεων, στους οποίους εξακολουθούν να τάζουν την ισότητα στον ουρανό, αναρωτιούνται: «Και γιατί να μην έχουμε ισότητα τώρα, εδώ, στη γη;» Ακολουθεί μια μανιασμένη πάλη ανάμεσα στους ισχυρούς, στους συμβιβασμένους προτεστάντες, και τους άλλους, τους εξαθλιωμένους. Μερικοί θεολόγοι ηγούνται των δεύτερων. Ο Τόμας Μύντσερ είναι ένας από αυτούς· έχει σημαδέψει τις μνήμες με την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό του ύφους του. Ο “Πόλεμος των φτωχών” αφηγείται την ιστορία του. Την ιστορία μιας εξέγερσης διά του λόγου, την οποία αποτυπώνει με αμεσότητα η ευρηματική δύναμη της γραφής του Ερίκ Βυϊγιάρ.
«Από την πρώτη κιόλας παράγραφο αυτού του θυελλώδους έργου ιστορικής μυθοπλασίας, ο Βυϊγιάρ καθηλώνει τον αναγνώστη του. Τοποθετώντας τη δράση του βιβλίου στην εποχή που οι θρησκευτικές διαμάχες έστελναν τα έθνη στον πόλεμο και τους ανθρώπους στην πυρά, ο Βυϊγιάρ περιγράφει τη ζωή ενός λησμονημένου οραματιστή, τόσο σε ένα εντυπωσιακό έργο επικαιροποίησης ενός ιστορικού γεγονότος όσο και σε ένα επαναστατικό κήρυγμα, μια παθιασμένη καταγγελία της ανισότητας».
Από το υπόμνημα της κριτικής επιτροπής για το International Booker
«Τίποτα το περιττό δεν υπάρχει σ’ αυτό το βιβλίο. Διαβάζεται σαν να βλέπει κανείς κινηματογραφική ταινία για τη βία στην ιστορία και τη βία της ιστορίας. Ο Βυϊγιάρ δεν είναι όμως ένας αποστασιοποιημένος σκηνοθέτης που παρατηρεί και διορθώνει τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους του. Συμμετέχει και συμμερίζεται τις αγωνίες, τα πάθη, τις ελπίδες, τις εμμονές, το μίσος κατά της αδικίας και κατά των βάναυσων αρχόντων, απεχθάνεται το ψέμα της Εκκλησίας και τέλος πεθαίνει μαζί με τους αδικημένους».
Γιώργος Σιακαντάρης, bookpress.gr, 22/08/2021
O Zαν-Mπατίστ Kλαμάνς είναι ένας «ήρωας της εποχής μας»: η εξυπνάδα του να στέκεται πάντα στη «σωστή» πλευρά της ζωής τον κάνει έναν άντρα ικανοποιημένο από τον εαυτό του, έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί την υποκρισία για να αρέσει στους άλλους. Mέχρι που μια νύχτα ακούει μια άγνωστή του γυναίκα να πέφτει στα νερά ενός ποταμού. Aυτός ο τόσο καλός, ο τόσο ελεήμων, ο τόσο συμφιλιωμένος με την «σωστή», ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν θα τη βοηθήσει και τότε όλα γύρω του θα καταρρεύσουν.
Mετά τον Ξένο και την Πανούκλα, ο Kαμύ με την Πτώση ολοκληρώνει την αριστουργηματική του τριλογία που τον έκανε διάσημο σ’ όλο τον κόσμο χαρίζοντάς του και ένα από τα πιο δίκαια βραβεία Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού.
Νόμπελ Λογοτεχνίας (1957)
Η «άδηλος» ιστορία του ιατροφιλόσοφου Ευστάθιου 1 × €22.50
Τα πολλά πρόσωπα του Ροδόλφου Μπάτη 1 × €10.80
Τα χρόνια 1 × €13.00
Μερακλίνα Κουκιμπιμπέρισσα Ομπλαντί 1 × €10.80
Ο τυφλός με τον λύχνο 1 × €11.50
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη 2 × €19.10
Η σκιά του εαυτού μας 1 × €15.30
Ο μυστικός κήπος 1 × €16.00
Όλα μας τα ΚΡΥΦΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ 1 × €16.20
Γυρεύοντας στην εξορία την πατρίδα σου 1 × €8.00Υποσύνολο: €162.30
