Λαός Και Εξουσία Στο Βυζάντιο
€16.00 €14.40
Ενα βιβλίο που ήρθε να ταράξει τα νερά των βυζαντινών σπουδών. Ο Καλδέλλης επανασυνδέει το Βυζάντιο με τις ρωμαϊκές του ρίζες και καταδεικνύει οτι απο τον πέμπτο μέχρι τον δωδέκατο αιώνα η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν ουσιαστικά μια πολιτεία όπου η εξουσία ασκείτο εν ονόματι του λαόυ ,και μερικές φορές απο τον ίδιο τον λαό. Η Πολιτεία της Νέας Ρώμης αποκαθιστά ένα λιγότερο απολυταρχικό /θεοκρατικό και περισσότερο λαΪκιστικό Βυζάντιο, του οποίου οι ελληνόφωνοι πολίτες θεωρούσαν εαυτούς κανονικότατους ρωμαίους , όχι λιγότερο απο ο,τι οι λατινόφωνοι “πρόγονοί” τους.Ο Καλδέλλης δείχνει οτι η ιδέα του Βυζαντίου ως μιας άκαμπτης θεοκρατίας ειναι παραπλανητική κατασκευή μεγάλου μέρους της δυτικής ιστοριογραφίας.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ιστορία
Έλληνες Ναυτικοί Στον Πρώτο Περίπλου Της Γης
Pedro Olalla€10.00€9.00500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΕΡΙΠΛΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ 1519-1522
Λίγοι Ισπανοί -και, επίσης λίγοι Έλληνες- γνωρίζουν ότι στα πλοία με τα οποία ο Μαγγελάνος επιχείρησε πριν από 500 χρόνια τον μακρινό και ταραχώδη πρώτο γύρο του κόσμου υπήρχαν Έλληνες ναυτικοί- και ότι στο μοναδικό πλοίο που ύστερα από τρία χρόνια κατάφερε να επιστρέφει από την παράτολμη επιχείρηση κάποιοι από τους επιζήσαντες ήταν Έλληνες. Ανάμεσά τους και ο πλοηγός που το έφερε πίσω στο λιμάνι και που τεκμηρίωσε την πρωτόγνωρη ρότα του.
Αυτή η δίγλωσση έκδοση περιλαμβάνει το κείμενο της διάλεξης που ο Ισπανός ελληνιστής και συγγραφέας Πέδρο Ολάγια εκφώνησε στα ελληνικά στο ιστορικό “Κατάλυμα της Ισπανίας” των Ιωαννιτών Ιπποτών στη Ρόδο, με αφορμή τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου προς τιμήν των Ελλήνων ναυτικών που έλαβαν μέρος στον Πρώτου Περίπλου της Γης. Η διάλεξη έγινε κατ’ ανάθεση της Πρεσβείας της Ισπανίας στην Ελλάδα και του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας και βασίστηκε στις έρευνες των ιστορικών Ιωάννη Χασιώτη, Χουάν Χιλ και Ίνιγκο Άλμπο. - Ελληνική Ιστορία
Νεώτερη ιστορία του Ελληνικού Έθνους – Πλήρης
Ρούσσος Γεώργιος1826-1974€120.00Ή ιστορία πρέπει να ξαναγράφεται από κάθε γενεά. Το αξίωμα τούτο, πού επικρατεί ήδη στην διεθνή ιστοριογραφία, δεν έχει για κανένα άλλο έθνος καi για καμμιά άλλη γενεά, τόση Ισχύ, όση έχει αποχτήσει, κατά τα τελευταία ιδίως χρόνια, για το Νεοελληνικό Έθνος και για την σύγχρονη ελληνική γενεά. Όχι μόνο γιατί τα ντοκουμέντα και λοιπά έγγραφα και στοιχεία, πού έχουν έλθει εις φως εσχάτως και κατά συρροήν, για να μας αποκαλύψουν πράγματα τα οποία αγνοούσαμε για την ίδια μας την χώρα, έχουν ρίξει ένα εντελώς νέο και πλούσιο φως στίς εθνικές, πολιτικές και κοινωνικές μας περιπέτειες, στα δράματα και τα πάθη του ελληνικού λαού, στις φωτεινές εξάρσεις του και τις βαρειές συμφορές του, αλλά και διότι ή σκληρότατη πείρα των τελευταίων δεκαετιών ήλθε, και έρχεται, να μας βοηθήσει να δούμε δια μέσου αυτής της πικρής εμπειρίας, σαφέστερα και ρεαλιστικότερα την βαθύτερη έννοια των όσων έχουμε υποστεί από τις ξένες δυνάμεις, αλλά και από τις δικές μας αδυναμίες. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ακριβώς, και με την βοήθεια όλων των στοιχείων πού υπάρχουν τώρα πια στην διάθεση ενός ιστορικού, ό Γεώργιος Ρούσσος συνέθεσε το έργο πού δίνουμε σήμερα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, έπειτα από την γνωστή επταετή απαγόρευσή του από την τυραννία. Γραμμένη ή “Ιστορία” του Γ. Ρούσσου με το γλαφυρότατο, το συναρπαστικό συχνά ύφος του, απευθύνεται στούς πολλούς και όχι αποκλειστικά σε μια μικρή μερίδα μελετητών, κατατοπισμένων ήδη επί των ιστορικών πραγμάτων. Και έχει επί πλέον την φιλοδοξία όχι μόνο να διαβασθή από τα ευρύτερα στρώματα του λαού μας, αλλά και να κατανοηθή από αυτά πλήρως. Δεν συντελεί διόλου στην επιμόρφωση των Ελλήνων μια Ιστορία γραμμένη είτε στην απροσπέλαστη συνήθως καθαρεύουσα, είτε σε ύφος ερμητικό, με το οποίο ό συγγραφέας επιτηδεύεται ενίοτε τον σπουδαιοφανή, ή το χειρότερο, προσπαθεί, συχνά, να καλύψη όσα δεν συμφέρουν σε αυτόν προσωπικά, ή στην κομματική παράταξη στην οποίαν ανήκει. Πρόσθετο προσόν της Ιστορίας του Γεωργίου Ρούσσου είναι ή μεθοδική, επίμονη και εις βάθος έρευνα των γεγονότων, τα οποία είναι φυσικά, γνωστά ακόμα και από τις Εγκυκλοπαίδειες, αλλά άγνωστα σχεδόν εξ ολοκλήρου όσον άφορα το αληθινό νόημα, πού κρύβεται κάτω από την επιφάνεια αυτών των γεγονότων. Νόημα, το οποίον έχει συχνά κατακαλύψει επίτηδες ή καθιερωμένη ιστοριογραφία, υπηρετούσα άλλες σκοπιμότητες, ξένες προς την αλήθεια. Θεραπαινίδα ενίοτε ή ιστοριογραφία αυτή πολιτικών παρατάξεων και κομμάτων ή ακόμα και οικονομικών συγκροτημάτων έχει επιβάλει μύθους πλαστούς γύρω από πράγματα και πρόσωπα της Νεοελληνικής Ιστορίας σε τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ή όλη διαδρομή του εθνικού μας βίου τόσο παραποιημένη, ώστε να δικαιούται κανείς να μιλήση για μια ουσιαστικά παραχαραγμένη και παραπλανητική ιστορία του τόπου μας.
7 τόμοι – πλήρης
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή , κουβερτούρες ταλαιπωρημένες .
- Ιστορία
Η Αθήνα τον 19ο αιώνα
Θανάσσης Γιοχάλας - Ζωή ΒαΐουΕικόνες μιας οδοιπορίας μέσω του Τύπου€21.00€19.00Οία κεφαλή και εγκέφαλον ουκ είχε
Το εξής νοστιμώτατον εξεδικάσθη εν τω ενταύθα πταισματοδικείω. Ο κ. Α. Πετσάλης κατεμήνυσε τους κρεοπώλας Γ. Παπαδόπουλον ή Ντιρίκον και Νικόλ. Κακόν πωλήσαντας αυτώ κεφαλήν αρνίου άνευ μυελού, ον είχον υπεξαιρέσει κλείσαντες το κρανίον τεχνηέντως κατόπιν! Το πταισματοδικείον κατεδίκασεν αυτούς ερήμην εις κράτησιν τριών εβδομάδων εκάτερον.
– Νέα Εφημερίς
ΕΤOΣ ΙΒ΄, ΑΡΙΘ. 169
Παρασκευή 18 Ιουνίου 1893
Η εφημερίδα Ραμπαγάς τον Ιούνιο του 1882 ανακοινώνει ότι λόγω του πολλαπλασιασμού των λωποδυτών πολίτες αποφάσισαν να συστήσουν Σύλλογον αντιλωποδυτικόν. Κάθε μέλος φέρει επί της ράχης του πινακίδα όπου ευκρινώς αναγράφεται η φράση Απαγορεύεται η προσέγγισις. Οι λωποδύτες απαντούν με τη σύσταση δικού τους σωματείου. Κάθε μέλος φέρει επί του στήθους την επιγραφή: Άρπαξε να φας και κλέψε νάχης.
Οι άνθρωποι διασταυρώθηκαν στους δρόμους και στις συνοικίες, έδωσαν τον παλμό της καθημερινότητας, ζωγράφισαν με τα θερμά και ψυχρά χρώματα των συναισθημάτων τους, ξανά και ξανά, το μεταβαλλόμενο τοπίο της πόλης. Έπαιξαν ρόλους πρωταγωνιστών ή βουβών προσώπων, δυναμικών ή απαθών θεατών, ενορχηστρώθηκαν στο ανώνυμο πλήθος των επωνύμων μελών της κοινότητας. […]
Το πρόσωπο της Αθήνας θα ήταν άχρωμο, με το βλέμμα κενό, χωρίς την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, τις ζωές τους. Η Ιστορία έχει ανάγκη τη μικροϊστορία, πτυχές της οποίας αποτυπώνονται εν θερμώ στις στήλες των εφημερίδων και εγγράφονται στη συλλογική μνήμη· τη μνήμη της πόλης.
- Ελληνική Ιστορία
Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις
Γιώργος Β. Δερτιλής€12.00€10.80Γεγονότα μιας Ιστορίας δύο αιώνων: Τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε, ορισμένα τα μάθαμε σε περίληψη. Στα σχολεία μας δεν ακούσαμε σχεδόν τίποτε για πτωχεύσεις και κρίσεις πέρα απ’ όσα έλεγαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Οι περισσότεροι από τους πολέμους ήταν ένδοξοι – ακόμη και αν τους χάσαμε. Οι άλλοι ήταν άδικοι και άνισοι εις βάρος μας – γι’ αυτό τους χάσαμε. Τον πρώτο από τους εμφυλίους τον ξεχάσαμε μέσα στον ενθουσιασμό για τα κατορθώματα των ηρώων του 1821. Τον δεύτερο τον στριμώξαμε σε ένα και μόνο γεγονός, την δολοφονία του Καποδίστρια. Ελάχιστα μάθαμε για τους αλληλοσκοτωμούς που εκείνος θέλησε να σταματήσει με τίμημα την δική του ζωή. Τον τρίτο εμφύλιο τον βαφτίσαμε “Διχασμό” κι ας χώρισε την Ελλάδα σε δύο κράτη κι ας αναθεμάτισε η Εκκλησία τον πρωθυπουργό της χώρας σε συλλαλητήριο κι ας είχε μετά η χώρα μερικές χιλιάδες νεκρούς σε συλλαλητήρια -και σε πογκρόμ- στις γειτονιές της Αθήνας. Τον τέταρτο εμφύλιο οι νικητές τον ονόμασαν “συμμοριτοπόλεμο” και οι ηττημένοι τον έκαναν σημαία εκδίκησης. Αν οι έλληνες πολίτες γνώριζαν τα σφάλματα που έφεραν τις έξι πρώτες πτωχεύσεις μας, θα είχαμε αποφύγει την έβδομη. Αν οι ηγέτες μας γνώριζαν πώς φθάσαμε στους τρεις πρώτους εμφυλίους πολέμους της Ιστορίας μας, θα είχαν αποκηρύξει την εμφυλιοπολεμική δημαγωγία.