Έγκλημα και διαφθορά, μυστικά και ψέματα,ίντριγκες και πάθη…
12 αληθινές ιστορίες μέσα από την καθηλωτική αφήγηση ενός από τους κορυφαίους ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Με οξυδερκείς παρατηρήσεις, αποκαλυπτικές συνεντεύξεις και έπειτα από ενδελεχή έρευνα, ο Patrick Radden Keefe παρουσιάζει δώδεκα ιστορίες εγκλήματος και τιμωρίας.
Ο βραβευμένος δημοσιογράφος εξετάζει, ανάμεσα σε άλλα, αν ο πληροφοριοδότης που τόλμησε να αποκαλύψει το ξέπλυμα χρήματος σε μια ελβετική τράπεζα ήταν ήρωας ή παραμυθάς, μιλάει για τον πολυετή αγώνα σύλληψης ενός διεθνούς εμπόρου όπλων, σκιαγραφεί το παρελθόν μιας μαζικής δολοφόνου αλλά και το προφίλ μιας παθιασμένης δικηγόρου που υπερασπίζεται τις ζωές διαβόητων δολοφόνων, αποκαλύπτει πώς ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της Αφρικής πέρασε στον έλεγχο ενός πάμπλουτου Ισραηλινού, σε ένα βιβλίο που θα κρατήσει το ενδιαφέρον σας αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα.
Eκ των υστέρων επανόρθωση εξόφθαλμων αδικιών. Δύσκολο να συνοψίσει κανείς καλύτερα σε μια φράση τα επίδικα που πυροδοτούν την πολεμική γύρω από την cancel culture. Συμπυκνώνονται σε κάθε λέξη αυτής της πρότασης. Πράγματι, δεν αισθάνεται όλος ο κόσμος την ανάγκη να «επανορθώσει» (γιατί; με ποιον τρόπο;), πόσο μάλλον να επανορθώσει τις «αδικίες» που κρίνονται ως «εξόφθαλμες» (με βάση ποια κριτήρια;) και που από ορισμένους θεωρούνται ως τυχαία περιστατικά ή ως ιστορικό fatum, και επιπλέον όλα αυτά να γίνουν «εκ των υστέρων», ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη διεξαγωγή μιας αναδρομικής και παραπλανητικής δίκης. Παρότι η cancel culture δεν είναι απαλλαγμένη από υπερβολές και ελαττώματα, οι αντιδράσεις που προκαλεί στη Γαλλία, ύποπτες καθότι συστηματικές, παραμορφώνουν τα επίδικα ζητήματα έως ότου η συζήτηση να ενταφιαστεί πλήρως. Έγραψα αυτό το κείμενο σε μια προσπάθεια να κατανοήσω την ουσιαστική προβληματική πίσω από τις κραυγές, τις a priori κρίσεις και τις λήψεις του ζητουμένου. Διότι, στον αντίποδα των αγανακτισμένων αντιδράσεων, προσωπικά κάτι διδάχθηκα κάθε φορά που η cancel culture εμφανίστηκε κάπου.
Ας αρχίσουμε δίνοντας έναν απλό ορισμό, φροντίζοντας να διακρίνουμε τη λέξη από το πράγμα, την έκφραση καθεαυτήν από την πραγματικότητα στην οποία αντιστοιχεί. Η cancel culture ή, σε μια κατά λέξη απόδοση, η κουλτούρα της ακύρωσης, είναι ουσιαστικά ένας πολεμικός, υποτιμητικός όρος, μια «έκφραση της αμερικανικής Δεξιάς που υιοθετήθηκε από τους γάλλους νεοσυντηρητικούς προκειμένου να απαξιώσουν περαιτέρω τα προοδευτικά αιτήματα», σύμφωνα με τη διατύπωση του Andre Gunthert. Ορίζει ένα σύνολο διεκδικήσεων που προέρχονται από τη ριζοσπαστική Αριστερά και αφορούν την απτή αλλαγή των πρακτικών σε μια κοινωνία που κατηγορείται ότι διαιωνίζει μια ρατσιστική και σεξιστική κουλτούρα, η οποία αγνοεί τους καταπιεσμένους πληθυσμούς. Η κουλτούρα της ακύρωσης, κριτικό εργαλείο των μειονοτήτων που εξασκούν την ελευθερία έκφρασής τους, συνίσταται κυρίως στην αποκάλυψη θεμάτων ή πράξεων εκ μέρους προσώπων, εταιρειών ή θεσμών που κρίνονται απαράδεκτες ή προσβλητικές και στην απόσυρση κάθε υποστήριξης προς αυτά τα πρόσωπα, τις εταιρείες και τους θεσμούς, ιδίως μέσω των κοινωνικών δικτύων. Η cancel culture είναι λοιπόν πάνω απ’ όλα ένας τρόπος έκφρασης και διαμαρτυρίας, ο οποίος συντίθεται από συντονισμένους λόγους και πράξεις που αφορούν τα πολιτικά δικαιώματα: διαδήλωση, μποϊκοτάζ, προειδοποίηση (ή whistle-blowing).
To βιβλίο είναι μία κατάδυση στην άγνωστη ιστορία της εκπομπής «Εδώ Λιλιπούπολη» (Δεκέμβριος 1977-Μάιος 1980) μέσα από 51 συνεντεύξεις, ανέκδοτους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή που δεν πρόλαβαν να γίνουν λιλιπουπολιτικά τραγούδια, 73 χαμένα επεισόδια που εντόπισε ο συγγραφέας και εκατοντάδες ντοκουμέντα: έγγραφα, χειρόγραφα, παρτιτούρες, φωτογραφίες, ήχους, ταινίες, δημοσιεύματα κ.λπ.
Το βιβλίο ακολουθεί βήμα βήμα «την καλύτερη παιδική εκπομπή που έγινε ποτέ για μεγάλους» στους διαδρόμους και τα στούντιο της ΕΡΤ, στον Μαγεμένο Αυλό, στους λαβύρινθους της εξουσίας, στον ιδιωτικό και δημόσιο λόγο. Αποκαλύπτει τις αληθινές ιστορίες προσφιλέστατων τραγουδιών όπως το «Ρόζα Ροζαλία», το «Χρυσαλιφούρφουρο» και το «Δεν είμαστε Ζουλού».
Είναι ταυτόχρονα ένα ταξίδι στην αναγεννησιακή εποχή του Τρίτου Προγράμματος επί Μάνου Χατζιδάκι (1975-1982), εκεί που καλλιεργήθηκαν μερικές απ’ τις μεγαλύτερες προσδοκίες και αυταπάτες της Μεταπολίτευσης. Τότε που η καλλιτεχνική δημιουργία άνθισε – για λίγο – στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης, στην Ουτοπία.
Ξανασχεδιάζει το αποτύπωμα του αλλοτινού ραδιοφωνικού θαύματος στη συλλογική μνήμη. Γι’ αυτό έχει λόγο ύπαρξης σ’ ένα βιβλίο «για τη Λιλιπούπολη» η πρωτοφανής ανάλυση των 12+1 κρίσεων που σημάδεψαν το χατζιδακικό Τρίτο· γιατί ξέρουμε τον μύθο του αλλά όχι την ιστορία του. Ή ο φάκελος πολιτικών φρονημάτων του Χατζιδάκι, με δύο άγνωστες φωτογραφίες του έφηβου Μάνου, σε παράλληλη αφήγηση με το «φακέλωμα» που έκανε στους Λιλιπουπολίτες ο απαισιότατος δήμαρχος Χαρχούδας.
Το «Στον καιρό της Λιλιπούπολης» είναι αποτέλεσμα έρευνας που κράτησε πέντε χρόνια. Δεν είναι παιδικό βιβλίο. Δεν «νοσταλγεί». Είναι ένα χάρτινο ντοκιμαντέρ 350 σελίδων για σύγχρονους ενήλικες 18-70+ ετών. Διαβάζεται σα να βλέπεις καλογυρισμένη ταινία.
O 20ός αιώνα εγκαινιάστηκε με δόξα και τιμές το 1900 στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού της Belle Epoque και έκανε θεαματική έξοδο τη Βραδιά του Millennium σε ένα παγκόσμιο πάρτι.
Στο μεταξύ είχαν συμβεί πολλά: Πόλεμοι, επαναστάσεις και εξεγέρσεις γέννησαν πολιτικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, τα οποία με τη σειρά τους αποτυπώθηκαν στη μόδα· η ηχώ των γεγονότων καταγράφηκε με ακρίβεια στις βελονιές της ραφής και τρύπωσε στη φόδρα των ρούχων. Μουσική, χορός, ζωγραφική, σινεμά, φιλοσοφία, λογοτεχνία, ποίηση, ποπ κουλτούρα και αντι-κουλτούρα διαμόρφωσαν τις στιλιστικές πρωτοπορίες του 20ού αιώνα, που μοιραία κατέληξαν σε εποχιακές μόδες.
Από την κατάργηση του βικτωριανού κορσέ από τον Πολ Πουαρέ ως την επανεμφάνισή του διά χειρός Ζαν Πολ Γκοτιέ και από τις πασαρέλες της υψηλής ραπτικής ως το street style, η μόδα προσαρμόστηκε στα δεδομένα κάθε εποχής και ανάγκης, στροβιλίστηκε στα σαλόνια και περπάτησε στους πιο άγριους δρόμους, αντέγραψε και αντιγράφηκε. Σήμερα είναι η δεύτερη πιο ρυπογόνα βιομηχανία του πλανήτη.
Σήμερα είναι η δεύτερη πιο ρυπογόνα βιομηχανία του πλανήτη.
Το “Στην πλάνη του τυχαίου”, που επιλέχτηκε από την Amazon.com και τη Financial Times ως ένα από τα καλύτερα βιβλία μάνατζμεντ της χρονιάς, έγινε αμέσως κλασικό. Έχει ήδη εκδοθεί σε 14 γλώσσες και ο τίτλος του βιβλίου είναι παντού αναγνωρίσιμος. Όταν κανείς διαβάζει ενθουσιώδεις κριτικές για το βιβλίο σαν τις παρακάτω, καταλαβαίνει ότι δεν είναι τυχαίο που έχει γίνει παγκόσμιο μπεστ σέλερ.
Τα πολλά πρόσωπα του Ροδόλφου Μπάτη 1 × €10.80
Ο Τζίμης στην Κυψέλη 1 × €16.00
Λούνικ ΙΙ 1 × €4.00
Γιάννης Μόραλης 1 × €10.80
El Greco of Crete 1 × €50.00
Μαρία Κάλλας: Γράμματα και αναμνήσεις 1 × €19.00
Ιστορία της Γαλλίας, Α+Β 1 × €25.00
Ο μικρός δράκος Καρύδας-ποιος φοβάται τα βαμπίρ; 1 × €9.00
Γιατί το Βυζάντιο 1 × €13.00
ΗΣΥΧΙΑ 1 × €9.00
Αποδελτίωση 2 1 × €15.30Υποσύνολο: €181.90
