Ο Οράτιος είναι ο αφοσιωμένος φίλος στον οποίο ο πρίγκιπας Άμλετ αναθέτει το καθήκον να αφηγηθεί την ιστορία του. Ο Ζωρζ Μπανού αναλαμβάνει εδώ αυτόν τον «ρόλο» για να μας χαρίσει τα πορτραίτα των μεγάλων σκηνοθετών του ευρωπαϊκού θεάτρου, στους οποίους βρέθηκε κοντά, και να διασώσει τις εξομολογήσεις τους, κληρονομιά μιας προφορικής σκέψης ιδιαίτερα σημαντικής για το θέατρο. Το βιβλίο αυτό μάς προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να πλησιάσουμε σε απόσταση αναπνοής τους «πρίγκιπες», από τον Γιέρζυ Γκροτόφσκι και τον Πήτερ Μπρουκ μέχρι την Αριάν Μνουσκίν και τον Εουτζένιο Μπάρμπα, τον Τζόρτζιο Στρέλερ, τον Πατρίς Σερώ, τον Πέτερ Στάιν, τον Ρόμπερτ Ουίλσον, τον Κρίστοφ Βαρλικόφσκι, τον Ανατόλι Βασίλιεφ, τον Πίππο Ντελμπόνο – όλοι μαζί συγκεντρωμένοι σ’ ένα πανόραμα προσώπων όπου συνυπάρχουν βιογραφικές μαρτυρίες με θεωρητικούς αφορισμούς. Ο Ζωρζ Μπανού, σαν άλλος Οράτιος, τροφοδοτεί τις αφηγήσεις του με την εμπειρία από τη στενή του σχέση με αυτούς τους θρυλικούς δασκάλους του σύγχρονου θεάτρου και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον εαυτό του με τον τρόπο που περιγράφει ο Εμίλ Σιοράν: «Δεν υπάρχει βαθύτερη εξομολόγηση απ’ όταν μιλάς για τους άλλους».
Με όλη τη στοργή του για τους πολυάριθμους φίλους που περπάτησε πλάι τους, αυτός ο εραστής της σκηνής μάς προσφέρει μια μαρτυρία άλλοτε γεμάτη φως κι άλλοτε στα χρώματα του δειλινού. Ζωηρή όσο και συγκινητική.
Φαμπιέν Πασκώ, Télérama
Βιβλίο δακρύων, βιβλίο πνευμάτων αιχμηρών. Ο Γαλλορουμάνος συγγραφέας δοξάζει, σ’ αυτό το γοητευτικό βιβλίο, τους μεγάλους δασκάλους της σκηνής των οποίων υπήρξε έμπιστος φίλος και εξομολογητής.
Αλεξάντρ Ντεμιντόφ, Le Temps
Ο Ζωρζ Μπανού αντιδρά και γράφει σαν ποιητής, συντηρώντας από το παρελθόν τις «γεμάτες στιγμές», την αυστηρή ενέργεια της σκηνής που οδηγεί στην «κατακόρυφη οδό του πνευματικού». Και τα φιλιά που δίνονται στο προσκήνιο…
Μαρί Ετιέν, En attendant Nadeau
Σ’ αυτό το αυτοβιογραφικό αφήγημα, ο κριτικός Ζωρζ Μπανού επιχειρεί, σαν άλλος Οράτιος, να διηγηθεί τις ιστορίες
Η Ελισάβετ Χρονοπούλου συνομιλεί με τον κινηματογραφιστή Γιώργο Αρβανίτη, που της αφηγείται μια ζωή σαν ταινία, τη δική του ζωή. Πώς από τις στάχτες της ελληνικής επαρχίας στην Κατοχή φτάνει να γίνει διεθνώς διακεκριμένος διευθυντής φωτογραφίας. Πώς, ξεκινώντας από τη Φίνος Φιλμ όπου φώτιζε τους σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, βρήκε τον καλλιτεχνικό του δρόμο φωτίζοντας τη συννεφιασμένη Ελλάδα των ταινιών του Αγγελόπουλου. Πώς, γυρίζοντας ταινίες σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, γνώρισε και συνεργάστηκε με τους θρύλους του παγκόσμιου σινεμά.
Ο Γιώργος Αρβανίτης γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1941 στο χωριό Δίλοφο του νομού Φθιώτιδας, λίγες εβδομάδες πριν από τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Ο Εμφύλιος βρίσκει τον πατέρα του αντάρτη στο βουνό, τη μάνα του στη φυλακή και τον εξάχρονο Γιώργο στη Νέα Πεντέλη όπου μεγαλώνει με τη φροντίδα των αδελφών της μητέρας του. Μετά το δημοτικό, γράφεται στη Διπλάρειο Βιοτεχνική Σχολή για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος, ενώ παράλληλα δουλεύει στην οικοδομή. Στα δεκαεπτά του χρόνια αρχίζει να φοιτά σε δραματική σχολή και εργάζεται ως «παιδί για όλες τις δουλειές» στα γυρίσματα μιας ταινίας. Σύντομα γίνεται βοηθός οπερατέρ, ώσπου στα είκοσι πέντε του, το 1966, ο Φίνος τον χρίζει διευθυντή φωτογραφίας. Θα εργαστεί σε μεγάλες επιτυχίες του εμπορικού κινηματογράφου (Οι θαλασσιές οι χάντρες, Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η αρχόντισσα και ο αλήτης, Η νεράιδα και το παλικάρι κ.ά.), ώσπου το 1968 θα ξεκινήσει η συνεργασία του με τον Αγγελόπουλο, που σύντομα θα του χαρίσει το πρώτο βραβείο του φωτογραφίας: στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την Αναπαράσταση. Λίγα χρόνια μετά, θα παραιτηθεί οριστικά από τη Φίνος Φιλμ για να αφοσιωθεί στον κινηματογράφο εκείνο που, όπως λέει, του ταίριαζε. Ακολουθεί η «κινηματογραφική ενηλικίωσή» του και μια λαμπερή διεθνής καριέρα.
«”Από πού θες ν’ αρχίσουμε;” με είχε ρωτήσει ο Αρβανίτης ένα πρωινό του Ιουνίου του 2019, τότε που πάτησα για πρώτη φορά το rec. “Δεν έχω ιδέα” του απάντησα. Τώρα, φτάνοντας στο τέλος, έχω πια μια ιδέα του τι είναι τελικά αυτό το βιβλίο. Δεν είναι η αφήγηση μιας ζωής, είναι η αφήγηση μιας ερμηνείας του να ζεις, ενός προσωπικού βλέμματος στον κόσμο. Είναι ένα “κοίτα”»
Κείμενα για ουκ ολίγες βαθιά υποτιμημένες ταινίες, κυρίως από τη δεκαετία του ’70, που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό (γυναικείο και αντρικό), την ερωτική περίπτυξη ή και την ερωτική πράξη καθαυτή, τοποθετώντας τα όλα τούτα εντός του ελληνικού τοπίου (φυσικού ή αστικού). Σε μια εποχή συντηρητική, όπως και να το κάνουμε, είναι η λογοκρισία εκείνη που χαλαρώνει –και επί δικτατορίας και επί μεταπολίτευσης–, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι άνθρωποι που στήριζαν σε αυτόν την επιβίωσή τους (τεχνικοί, αιθουσάρχες κ.λπ.) μετά το βαρύ χτύπημα που του επέφερε η τηλεόραση, δείχνοντας εν ολίγοις όσα δεν μπορούσε να δείξει η TV. Αναδείχθηκαν έτσι νέες ερωτικές περσόνες, σαν εκείνες που υποδύθηκαν η Άννα Φόνσου, η Γκιζέλα Ντάλι, η Δώρα Σιτζάνη, η Ρίτα Μπενσουσάν, η Τίνα Σπάθη, η Ajita Wilson κ.ά., μαζί βεβαίως με τους παρτενέρ τους, τον Θεόδωρο Ρουμπάνη, τον Λευτέρη Γυφτόπουλο, τον Udo Kier, τον Γιώργο Στρατηγάκη, τον Χρήστο Νομικό κ.ά.
Από το βιβλίο δεν απουσιάζουν τα κείμενα και οι πληροφορίες ακόμα και για τον underground ή πειραματικό κινηματογράφο μας, δεν απουσιάζουν οι πρωτοποριακές μουσικές ταινίες, δεν απουσιάζουν και άλλα πολλά, που θα τα ανακαλύψετε σιγά-σιγά.
Από τον πρόλογο του βιβλίου
Το τέλος του έρωτα 1 × €22.00
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι 1 × €13.50
Ο Θησέας και ο Μινώταυρος, ο Μίνωας, η Πασιφάη, η Αριάδνη και ο Αιγέας 1 × €7.70
Ο Μούργος στο σχολείο 1 × €6.60
Τα συμπεράσματα της ιστορίας 1 × €20.00
Θεωρία του κινηματογράφου 1 × €14.00Υποσύνολο: €83.80
