€150.00
Πανόδετο .Καλή κατάσταση
Η “Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974” του Σόλωνα Γρηγοριάδη ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα της Κατοχής, πέρασε στην ηρωική Αντίσταση των Ελλήνων, έφτασε σελίδα τη σελίδα (και δράμα το δράμα…) στην Απελευθέρωση και στη Βάρκιζα, κι από εκεί, καταθέτοντας έναν πρωτοφανή όγκο πληροφοριών για την πιο σκληρή σελίδα του Ελληνισμού, περιέγραψε και “εξήγησε” τον αιματηρό και φρικτό Εμφύλιο. Αναδιφώντας σε κάθε πιθανή πηγή και μαρτυρία, ο Γρηγοριάδης μάς προσέφερε όλο το πλάνο του ανάδελφου έθνους μας, όπως καταγράφηκε στην ιστορική μνήμη του τόπου, αλλά και της πολιτικά ταραχώδους εικοσαετίας που ακολούθησε – και που, εν πολλοίς, σφράγισε το μέλλον της χώρας. Έτσι, μετά την Κατοχή-Δεκεμβριανά (1941-1945) του πρώτου τόμου και τον πικρό δεύτερο τόμο, Εμφύλιος-Ανένδοτος (1945-1967), φτάνουμε στον παρόντα τόμο, τον τρίτο και τελευταίο αυτού του μοναδικού έργου: τη Δικτατορία (1967-1974).
Τα γεγονότα και το πλαίσιο πάνω στο οποίο κυοφορήθηκε η “επανάσταση” των Συνταγματαρχών ουσιαστικά έχουν ήδη ιστορηθεί, καθώς αυτή γεννήθηκε και ωρίμασε μέσα από μία σειρά “λαθών” και “προδοσιών” τις προηγούμενες δεκαετίες, ωστόσο εδώ δίνονται όλες οι πτυχές της αιτίας του κακού που βρήκε τον τόπο: το θυελλώδες παρασκήνιο, οι κρυφές ζυμώσεις, ο ρόλος των “σκοτεινών κέντρων”, οι ενέργειες της CIA και της ελληνικής ΚΥΠ, η μυστική παράλληλη δράση των αξιωματικών, τα ολέθρια σφάλματα και οι αγκυλώσεις της πολιτικής ηγεσίας, ο θλιβερός ρόλος του Θρόνου: όλα όσα σχεδόν νομοτελειακά οδήγησαν στη Χούντα και στην καταβύθιση της Ελλάδας σε ένα πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό τέλμα – και, εντέλει, στο μέγα δράμα της Κύπρου.
Τα γεγονότα που ένα-ένα ιστορούνται και αναλύονται στις σελίδες τού ανά χείρας τόμου είναι πολλά και ποικίλα, και δίνονται με καθαρότητα, ενάργεια και αμεροληψία. Από τα τανκς της 21ης Απριλίου και τη θεαματικά γρήγορη κατάληψη της εξουσίας από τους πρωτεργάτες της Χούντας, έως την πλήρη και απόλυτη εδραίωσή της – από τις τριβές, τις εντάσεις και τις ενδοδικτατορικές συγκρούσεις, έως την αντίσταση, τον Παναγούλη και το Κίνημα του Ναυτικού – από τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό έως τον Ιωαννίδη – από τη φίμωση του Τύπου, τις συλλήψεις, τις εκτοπίσεις και τα βασανιστήρια, έως τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου – και από την πολιτική και οικονομική απίσχναση της χώρας μέχρι την πτώση της Δικτατορίας και την επανεγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, ο αναγνώστης θα βρεθεί μέσα σε έναν τυφώνα πληροφοριών και ντοκουμέντων που θα του αποκαλύψουν όλο το πεδίο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε, γιγαντώθηκε και έσβησε το επάρατο καθεστώς. Και, εντέλει, θα του αποκαλυφθεί το πλαίσιο πάνω στο οποίο ρίζωσε η Μεταπολίτευση: μία ιστορική περίοδος που ακόμη βιώνουμε – και που μένει να αναλυθεί από τον ιστορικό τού αύριο.
“Από πού είστε;” Είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση που κάνουν οι Έλληνες στους ξένους επισκέπτες. Εκφράζει την ανάγκη να καταλάβεις από πού προέρχεται κάποιος, να τον τοποθετήσεις σε ένα τοπικό, χρονικό και κοινωνικό πλαίσιο. Και όμως, 4.000 περίπου Έλληνες δεν μπορούν να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση: οι διεθνείς υιοθεσίες από την Ελλάδα προς τις ΗΠΑ (και αργότερα προς την Ολλανδία), από τη δεκαετία του 1950 και μετά, διατάραξαν την αίσθηση του ανήκειν. Οι υιοθετημένοι αυτοί και οι οικογένειές τους έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια διερωτώμενοι για το τι ακριβώς συνέβη, ενώ συχνά αναζητούν εναγωνίως τις ρίζες τους σε μια ελληνική οικογένεια.
Ελπίζω ότι το βιβλίο προσφέρει απαντήσεις μέσα από τις δύσκολες πορείες που διήνυσαν οι υιοθετημένοι στη διάρκεια της ζωής τους. Πορείες που, όλες μαζί, συνθέτουν ένα άγνωστο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Ο Νίκος Μιχαηλίδης προβάλλει με σχολαστικότητα και επιμέλεια μια χρονολογική εξιστόρηση της πολιτικής της κεμαλικής Τουρκίας έναντι της Πολιτικής Ρωμιοσύνης. Το βιβλίο αυτό δικαίως φιλοδοξεί να αποτελέσει ορόσημο στην εργογραφία αναφορικά με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στη μετα-λωζανική περίοδο. Στο βιβλίο καταγράφεται η καιροσκοπική και διφορούμενη στάση της Τουρκίας κατά τον Β’ Π.Π., όταν η τουρκική διπλωματία επιχείρησε να επωφεληθεί από τις διενεργούμενες εδαφικές ανακατατάξεις, σε μια εποχή ένοπλης σύρραξης και παγκόσμιας αβεβαιότητας.
Από τον Πρόλογο του Αλέξη Αλεξανδρή, πρέσβη ε.τ. – δρος Ιστορίας
Ο Νίκος Μιχαηλίδης ανέλαβε και έφερε με επιτυχία σε πέρας το καθήκον της συμπλήρωσης άλλης μιας Λευκής Σελίδας της σύγχρονης ιστορίας μας για να συμπεριληφθεί στη συλλογική εθνική μνήμη ο παλιός, πολύμορφος ελληνικός κόσμος της καθ’ ημάς Ανατολής, που διατηρήθηκε μετά το τραγικό 1921 στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Ο Μιχαηλίδης παραδίδει στον μελετητή και τον αναγνώστη μια άρτια μελέτη αξιοποιώντας την υπάρχουσα βιβλιογραφία, την οποία συμπληρώνει με επιτόπια έρευνα, χρησιμοποιώντας τα μεθοδολογικά εργαλεία της προφορικής Ιστορίας.
Από τον Πρόλογο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη.
Το 1974 σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και την απαρχή μιας εντελώς νέας. Ο μεταβατικός χαρακτήρας αυτού του έτους αποτυπώθηκε με τον πιο γλαφυρό τρόπο στις αντιφάσεις του. Ήταν ταυτόχρονα annus horribilis και annus mirabilis. Ολέθριο, διότι το πρώτο μισό του σημαδεύτηκε από την πιο σκοτεινή εκδοχή του δικτατορικού καθεστώτος που προκάλεσε την ανεπανόρθωτη εθνική συμφορά στην Κύπρο, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην κατάρρευσή του. Καταπληκτικό, διότι πάνω στα ερείπια της χούντας ανοικοδομήθηκε με σχεδόν απίστευτη ταχύτητα και οπωσδήποτε με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα η πιο επιτυχημένη εκδοχή ομαλής δημοκρατικής ζωής στο ελληνικό κράτος. Διευθετήθηκε με τρόπο αδιαμφισβήτητο και κατά συνέπεια οριστικό το χρονίζον πολιτειακό ζήτημα. Επιπλέον, τέθηκαν ξανά οι βάσεις για την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το 1974 υπήρξε καθοριστικό και στο επίπεδο διαμόρφωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σχεδόν όλες οι αξιώσεις που εγείρει μέχρι σήμερα η Τουρκία έναντι της Ελλάδας έχουν τη ρίζα τους στο μεταίχμιο μεταξύ του 1973 και του 1974. Η τομή της χρονιάς αυτής αποτυπώθηκε εύγλωττα ακόμα και στην καθημερινή γλώσσα, στην οποία η διαίρεση «πριν από το 1974» και «μετά το 1974» έγινε σημείο αναφοράς, μέχρι τις μέρες μας.
Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης η Ελλάδα υπήρχε πλέον ως ανεξάρτητη πολιτική οντότητα. Είχε θεσμούς, είχε κυβέρνηση, είχε πολιτικό σώμα, είχε νόμους και κανονισμούς. Είχε επιπλέον και μια πρώτη μορφή διεθνούς αναγνώρισης και παρουσίας διαμέσου κυρίως των εξωτερικών δανείων που συνομολόγησε. Οπωσδήποτε δεν επρόκειτο για ένα σταθερό και ευνομούμενο κράτος. Οι διαμάχες γύρω από την πολιτική εξουσία χώριζαν τις διάφορες συνιστώσες των ισχυρών κοινωνικών ομάδων που προϋπήρχαν ή που δημιουργήθηκαν στη νέα κατάσταση. Οι εμφύλιοι πόλεμοι αποτύπωναν δυναμικά αυτούς τους βίαιους ανταγωνισμούς. Την ίδια εποχή ο χθεσινός δυνάστης ετοίμαζε τη δική του αντεπίθεση. Στην Κωνσταντινούπολη επιστράτευαν όλες τις δυνατότητες της οθωμανικής εξουσίας, η οποία έδινε την εντύπωση πως έβγαινε με δυσκολία από χρόνιο λήθαργο. Δύο μεγάλοι στρατιωτικοί ηγέτες, ο Κιουταχής και ο Ιμπραήμ, θα έβαζαν στο στόχαστρο την ασταθή ακόμη ελληνική ελευθερία. Η κρίσιμη αναμέτρηση αποτυπώθηκε στις δύο τιτάνιες συγκρούσεις, τις πολιορκίες του Μεσολογγίου και της Αθήνας. Στο πεδίο του πολέμου οι Έλληνες γνώρισαν καταστροφές και στη μια και στην άλλη περίπτωση. Όπως όμως συμβαίνει συχνά στην ιστορία, ο θρίαμβος των εχθρών της Επανάστασης αποκάλυψε την αδυναμία τους: μπορούσαν να νικήσουν, δεν μπορούσαν να υποτάξουν. Πάνω στις δύο αυτές καταστροφές και στο αίμα που χύθηκε θεμελιώθηκε στέρεα η Ελληνική Ανεξαρτησία.
Φυγή στο σκοτάδι 1 × €9.50
Αφανισμός 1 × €20.00
Τα ελιξίρια του διαβόλου 1 × €18.00
Το Βρεγμένο Ψάρι 1 × €13.00
Αριστοφάνη Πλούτος 1 × €7.70
Κατάλογος απολεσθέντων 1 × €16.20
Ένας κόσμος γεμάτος… Ντίκενς 1 × €14.00
Πολύχρυσοι Μυκήναι 1 × €25.00
Ναυμαχία 1 × €14.40
Γιατί το Βυζάντιο 1 × €13.00
Η ελληνική επανάσταση του 1821 και η παγκόσμια σημασία της 1 × €10.00Υποσύνολο: €160.80
