€18.00
Το βιβλίο αυτό, βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών το 1978 και έχοντας κάνει 14 εκδόσεις ως σήμερα, εκδίδεται για πρώτη φορά από τις Εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο φωτίζει πτυχές της ζωής και του έργου του Ιωάννη Καποδίστρια, και ανατρέπει πολλές θεωρίες που παρουσίασαν μια αρνητική εικόνα για την προσωπικότητα και τις πολιτικές-διπλωματικές επιλογές του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος.
Το βιβλίο βασίζεται σε εκτεταμένη έρευνα στο αρχείο του Καποδίστρια, καθώς και σε αρχεία άλλων χωρών. Παρατίθενται πολλά χωρία από ανέκδοτα κείμενα, καθώς και 45 ολόκληρα έγγραφα ή επιστολές της εποχής σε Παράρτημα.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Γεγονότα μιας Ιστορίας δύο αιώνων: Τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε, ορισμένα τα μάθαμε σε περίληψη. Στα σχολεία μας δεν ακούσαμε σχεδόν τίποτε για πτωχεύσεις και κρίσεις πέρα απ’ όσα έλεγαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Οι περισσότεροι από τους πολέμους ήταν ένδοξοι – ακόμη και αν τους χάσαμε. Οι άλλοι ήταν άδικοι και άνισοι εις βάρος μας – γι’ αυτό τους χάσαμε. Τον πρώτο από τους εμφυλίους τον ξεχάσαμε μέσα στον ενθουσιασμό για τα κατορθώματα των ηρώων του 1821. Τον δεύτερο τον στριμώξαμε σε ένα και μόνο γεγονός, την δολοφονία του Καποδίστρια. Ελάχιστα μάθαμε για τους αλληλοσκοτωμούς που εκείνος θέλησε να σταματήσει με τίμημα την δική του ζωή. Τον τρίτο εμφύλιο τον βαφτίσαμε “Διχασμό” κι ας χώρισε την Ελλάδα σε δύο κράτη κι ας αναθεμάτισε η Εκκλησία τον πρωθυπουργό της χώρας σε συλλαλητήριο κι ας είχε μετά η χώρα μερικές χιλιάδες νεκρούς σε συλλαλητήρια -και σε πογκρόμ- στις γειτονιές της Αθήνας. Τον τέταρτο εμφύλιο οι νικητές τον ονόμασαν “συμμοριτοπόλεμο” και οι ηττημένοι τον έκαναν σημαία εκδίκησης. Αν οι έλληνες πολίτες γνώριζαν τα σφάλματα που έφεραν τις έξι πρώτες πτωχεύσεις μας, θα είχαμε αποφύγει την έβδομη. Αν οι ηγέτες μας γνώριζαν πώς φθάσαμε στους τρεις πρώτους εμφυλίους πολέμους της Ιστορίας μας, θα είχαν αποκηρύξει την εμφυλιοπολεμική δημαγωγία.
Το 1974 σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και την απαρχή μιας εντελώς νέας. Ο μεταβατικός χαρακτήρας αυτού του έτους αποτυπώθηκε με τον πιο γλαφυρό τρόπο στις αντιφάσεις του. Ήταν ταυτόχρονα annus horribilis και annus mirabilis. Ολέθριο, διότι το πρώτο μισό του σημαδεύτηκε από την πιο σκοτεινή εκδοχή του δικτατορικού καθεστώτος που προκάλεσε την ανεπανόρθωτη εθνική συμφορά στην Κύπρο, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην κατάρρευσή του. Καταπληκτικό, διότι πάνω στα ερείπια της χούντας ανοικοδομήθηκε με σχεδόν απίστευτη ταχύτητα και οπωσδήποτε με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα η πιο επιτυχημένη εκδοχή ομαλής δημοκρατικής ζωής στο ελληνικό κράτος. Διευθετήθηκε με τρόπο αδιαμφισβήτητο και κατά συνέπεια οριστικό το χρονίζον πολιτειακό ζήτημα. Επιπλέον, τέθηκαν ξανά οι βάσεις για την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το 1974 υπήρξε καθοριστικό και στο επίπεδο διαμόρφωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σχεδόν όλες οι αξιώσεις που εγείρει μέχρι σήμερα η Τουρκία έναντι της Ελλάδας έχουν τη ρίζα τους στο μεταίχμιο μεταξύ του 1973 και του 1974. Η τομή της χρονιάς αυτής αποτυπώθηκε εύγλωττα ακόμα και στην καθημερινή γλώσσα, στην οποία η διαίρεση «πριν από το 1974» και «μετά το 1974» έγινε σημείο αναφοράς, μέχρι τις μέρες μας.
Ή ιστορία πρέπει να ξαναγράφεται από κάθε γενεά. Το αξίωμα τούτο, πού επικρατεί ήδη στην διεθνή ιστοριογραφία, δεν έχει για κανένα άλλο έθνος καi για καμμιά άλλη γενεά, τόση Ισχύ, όση έχει αποχτήσει, κατά τα τελευταία ιδίως χρόνια, για το Νεοελληνικό Έθνος και για την σύγχρονη ελληνική γενεά. Όχι μόνο γιατί τα ντοκουμέντα και λοιπά έγγραφα και στοιχεία, πού έχουν έλθει εις φως εσχάτως και κατά συρροήν, για να μας αποκαλύψουν πράγματα τα οποία αγνοούσαμε για την ίδια μας την χώρα, έχουν ρίξει ένα εντελώς νέο και πλούσιο φως στίς εθνικές, πολιτικές και κοινωνικές μας περιπέτειες, στα δράματα και τα πάθη του ελληνικού λαού, στις φωτεινές εξάρσεις του και τις βαρειές συμφορές του, αλλά και διότι ή σκληρότατη πείρα των τελευταίων δεκαετιών ήλθε, και έρχεται, να μας βοηθήσει να δούμε δια μέσου αυτής της πικρής εμπειρίας, σαφέστερα και ρεαλιστικότερα την βαθύτερη έννοια των όσων έχουμε υποστεί από τις ξένες δυνάμεις, αλλά και από τις δικές μας αδυναμίες. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ακριβώς, και με την βοήθεια όλων των στοιχείων πού υπάρχουν τώρα πια στην διάθεση ενός ιστορικού, ό Γεώργιος Ρούσσος συνέθεσε το έργο πού δίνουμε σήμερα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, έπειτα από την γνωστή επταετή απαγόρευσή του από την τυραννία. Γραμμένη ή “Ιστορία” του Γ. Ρούσσου με το γλαφυρότατο, το συναρπαστικό συχνά ύφος του, απευθύνεται στούς πολλούς και όχι αποκλειστικά σε μια μικρή μερίδα μελετητών, κατατοπισμένων ήδη επί των ιστορικών πραγμάτων. Και έχει επί πλέον την φιλοδοξία όχι μόνο να διαβασθή από τα ευρύτερα στρώματα του λαού μας, αλλά και να κατανοηθή από αυτά πλήρως. Δεν συντελεί διόλου στην επιμόρφωση των Ελλήνων μια Ιστορία γραμμένη είτε στην απροσπέλαστη συνήθως καθαρεύουσα, είτε σε ύφος ερμητικό, με το οποίο ό συγγραφέας επιτηδεύεται ενίοτε τον σπουδαιοφανή, ή το χειρότερο, προσπαθεί, συχνά, να καλύψη όσα δεν συμφέρουν σε αυτόν προσωπικά, ή στην κομματική παράταξη στην οποίαν ανήκει. Πρόσθετο προσόν της Ιστορίας του Γεωργίου Ρούσσου είναι ή μεθοδική, επίμονη και εις βάθος έρευνα των γεγονότων, τα οποία είναι φυσικά, γνωστά ακόμα και από τις Εγκυκλοπαίδειες, αλλά άγνωστα σχεδόν εξ ολοκλήρου όσον άφορα το αληθινό νόημα, πού κρύβεται κάτω από την επιφάνεια αυτών των γεγονότων. Νόημα, το οποίον έχει συχνά κατακαλύψει επίτηδες ή καθιερωμένη ιστοριογραφία, υπηρετούσα άλλες σκοπιμότητες, ξένες προς την αλήθεια. Θεραπαινίδα ενίοτε ή ιστοριογραφία αυτή πολιτικών παρατάξεων και κομμάτων ή ακόμα και οικονομικών συγκροτημάτων έχει επιβάλει μύθους πλαστούς γύρω από πράγματα και πρόσωπα της Νεοελληνικής Ιστορίας σε τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ή όλη διαδρομή του εθνικού μας βίου τόσο παραποιημένη, ώστε να δικαιούται κανείς να μιλήση για μια ουσιαστικά παραχαραγμένη και παραπλανητική ιστορία του τόπου μας.
7 τόμοι – πλήρης
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή , κουβερτούρες ταλαιπωρημένες .
Οι εικόνες των πατέρων του ελληνικού εθνικού κράτους και των γεγονότων της Ελληνικής Επανάστασης είναι παντού. Εικονογραφούν την ιστορική φαντασία μας, δίνουν χρώμα και μορφή στη συλλογική υπερηφάνεια μας, σφυρηλατούν τις ταυτοτικές βεβαιότητές μας. Τις θεωρούμε τόσο γνώριμες και οικείες, ώστε αμελούμε να τις ρωτήσουμε· να μάθουμε τα μικρά και μεγάλα μυστικά τους, να ανακαλύψουμε τον κόσμο στον οποίο γεννήθηκαν και έζησαν –όπως και τις πολλές ζωές που έζησαν μετέπειτα και εξακολουθούν να ζουν σήμερα. Οι εικόνες όμως δεν έχουν μόνο ιστορία. Έχουν και ιστορικότητα.
Ο συγγραφέας προσεγγίζει τα καλλιτεχνικά έργα του 19ου αιώνα θέτοντας θεμελιώδη ερωτήματα, όπως: Πώς έβλεπαν οι Έλληνες τον εαυτό τους στην ιστορία; Ποια επίδραση άσκησε στην αυτοεικόνα τους η ματιά των ξένων; Ποιον ρόλο πίστευαν ότι θα διαδραματίσουν στη νέα εποχή; Πώς ήθελαν να τους θυμούνται οι μελλοντικές γενιές του έθνους;
Αναλύει πίνακες, τοιχογραφίες, σχέδια και χαρακτικά, αναζητά τις πηγές τους, φωτίζει τις συνθήκες δημιουργίας τους, περιεργάζεται το κοινό τους, διερευνά τα πρόδηλα και λανθάνοντα ιδεολογικά τους μηνύματα και συζητά την επίδραση που άσκησαν στη συλλογική αντίληψη και μνήμη. Προκειμένου να ιχνηλατήσει τις προβολές της ιστορικής συνείδησης και κουλτούρας στο κοινωνικό πεδίο, περιδιαβάζει στη νεκρόπολη της Αθήνας, την οποία εκλαμβάνει ως μια ιστορική ουτοπία όπου το νεωτερικό παρόν συναντά ιδεαλιστικά το προγονικό παρελθόν, υποστασιοποιώντας μια αδιατάρακτη αιωνιότητα. Τέλος, δομεί ένα σύγχρονο παιδαγωγικό πλαίσιο προσέγγισης των ιστορικών εικόνων και καταθέτει ιδέες για την αξιοποίησή τους στην τυπική εκπαίδευση και στα μουσεία.
1821 - Από την επανάσταση στο κράτος 1 × €20.00
0 εγκέφαλος μας και πώς λειτουργεί 1 × €12.00
Άρωμα πάγου 1 × €16.20
Θραύσματα από τη ζωή τριών φίλων 1 × €12.15
Η φάρμα των ζώων 1 × €10.00
Λούνικ ΙΙ 1 × €4.00Υποσύνολο: €74.35
