η ζωή του θεάτρου
€7.00
Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στο ρόλο του καλλιτέχνη στην επανάσταση και τούτος ο ρόλος ορίζεται εδώ, μέσα από το ημερολόγιο του Τζούλιαν Μπεκ, τη δική του ζωή μέσα στο θέατρο, την προσωπική καταγραφή της ριζοσπαστικής ειρηνο-αναρχικής πνευματικής εκστατικής γέννησης αυτού του θεάτρου.
Το Λίβινγκ Θήατερ, καταλύτης για την απελευθέρωση του ανθρώπινου πνεύματος, ιδρύθηκε από την Τζούντιθ Μαλίνα και τον Τζούλιαν Μπεκ στη Νέα Υόρκη το 1947. Η δεκαετία του ’60 ήταν η κύρια περίοδος της εξορίας και της περιπλάνησής του στην Ευρώπη. Ακολούθησε η φυλάκιση του θιάσου στη Βραζιλία το 1971. Αυτό το βιβλίο είναι το ημερολόγιο εκείνου του ταξιδιού, γεμάτο οράματα, σκέψεις, κραυγές, προσευχές, διαλόγους, γράμματα, όνειρα και ποιήματα, εφιάλτες, κηρύγματα, παραληρήματα και στοχασμούς. Καταγράφει ένα ταξίδι με αφετηρία το αλλοτριωμένο τοπίο του κόσμου της τέχνης και του θεάτρου της Νέας Υόρκης και προορισμό τον παγκόσμιο αγώνα για αναρχοκομμουνιστική αλλαγή.
Οδυσσέας 1982
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Bιογραφία
Γεώργιος Παπανδρέου
Konstantinos KomninosΒιογραφία€20.00χρονολογία έκδοσης: 1965.
Σε καλή κατάσταση
- Ιταλική
Καπουτ
Curzio Malaparte€10.00έκδοση του 1959
Η Ευρώπη πεθαίνει. Σωρός ερειπίων, θέατρο καταστροφής και θανάτου, η Γηραιά Ήπειρος σέρνει το μακρύ της ψυχορράγημα μέσα στη φρίκη του πολέμου. Στο μεταξύ, πρίγκιπες και πρέσβεις, κορυφαία στελέχη και κυρίες της αριστοκρατίας, ο καλός κόσμος της υψηλής κοινωνίας και των μποέμ καλλιτεχνών και λογοτεχνών, παρηκμασμένος, χρονοτριβεί εν μέσω διπλωματικών γευμάτων και λαμπρών δεξιώσεων. Γραμμένο μεταξύ του 1941 και του 1943, το “Καπούτ” είναι ένα έντονα λυρικό μυθιστόρημα και μαζί μια ωμή μαρτυρία για τη φρικτή πραγματικότητα της εποχής.
Το Καπούτ ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Eίναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Ευρώπης όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας. […] Για ποια Ευρώπη μάς μιλάει ωστόσο ο Mαλαπάρτε; Eίναι η Ευρώπη των πολέμων και των μετόπισθεν, μια ήπειρος ταξική, ρατσιστική, υποκριτική, που οι “ραφιναρισμένες” της ευαισθησίες έχουν οδηγήσει στον απόλυτο κυνισμό. […] γι’ αυτό kaputt. Εδώ τελειώσαμε, είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας. Πάμε παρακάτω. Τι θα βρούμε εκεί ένας θεός ξέρει! Κι αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα που ισχύει στο διηνεκές, είναι ότι ο πολιτισμός χρεοκοπεί από τη στιγμή που χάνει τα τελευταία ψήγματα της αθωότητάς του.