Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ψυχολογία

  Πηραμε(;) γατα

  Κυριάκος Αθανασιάδης

  Πως είναι να ζεις στο ίδιο σπίτι με έναν τετράποδο έφηβο

  €12.20 €11.00

  Πώς είναι να ζεις στο ίδιο σπίτι με έναν τετράποδο έφηβο. Ονειρικές, πανέμορφες, αφοσιωμένες και μαγικές, οι γάτες δεν χωρούν σε καλούπια και κατηγοριοποιήσεις: είναι ανυπόταχτοι έφηβοι που θέλουν να κάνουν πάντα το δικό τους –ρωτήστε όποιον έχει γάτα και θα σας πει! Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να τις προσεγγίζουμε είναι κοινός. Αν αγαπάτε τις γάτες, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Κι αν πάλι δεν έχετε γάτα, αλλά σκέφτεστε να αποκτήσετε, διαβάστε το ξανά και ξανά. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, θα μάθετε με τον πιο απλό και παραστατικό τρόπο: Τι προετοιμασίες πρέπει να κάνετε πριν έρθει στο σπίτι σας. Πώς θα βοηθήσετε τη γάτα σας να εγκλιματιστεί στο καινούργιο της περιβάλλον. Πώς θα την κάνετε να νιώθει, αλλά και να είναι, πάντοτε ασφαλής και ευτυχισμένη. Και ποιες είναι όλες οι ευχάριστες υποχρεώσεις που έχετε απέναντί της. Μέσα από είκοσι ανεξάρτητα κεφάλαια, ενημερωθείτε –από κάποιον που τα έμαθε όλα από πρώτο χέρι, με την καθημερινή του τριβή με τη δική του γάτα, αλλά και από μία σειρά ειδικούς– για όλα όσα είναι απαραίτητο να ξέρετε πριν ενώσετε τη ζωή σας με το γατάκι ή την ενήλικη γάτα που ονειρεύεστε. Πώς είναι, λοιπόν, να ζεις στο ίδιο σπίτι με έναν τετράποδο έφηβο;

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ψυχανάλυση

  Διατυπώσεις για τις δύο αρχές της ψυχικής λειτουργίας / Η αποποίηση

  Sigmund Freud

  €10.60 €9.60

  Οι “Διατυπώσεις για τις δύο αρχές της ψυχικής λειτουργίας” αποτελούν περαιτέρω ανάπτυξη των διακρίσεων που ήδη είχαν παρουσιαστεί, μέσα από μία σχεδόν νευρολογική ορολογία, στο Σχεδίασμα επιστημονικής ψυχολογίας. Οι έννοιες της πρωτογενούς και δευτερογενούς διαδικασίας που παρουσιάστηκαν σε αυτά τα κείμενα, παίρνουν την οριστική τους σημασία μέσα από τη διάκριση που εισάγεται: αρχή της ηδονής και αρχή της πραγματικότητας.
  Ήδη από το παρόν κείμενο, η πραγματικότητα μετατρέπεται, όχι μόνο σε μία “αληθινά αυτόνομη δύναμη”, αλλά και σε έναν κεντρικό νοσογραφικό παράγοντα. Η αρχή της πραγματικότητας παρουσιάζεται να ακολουθεί χρονικά την αρχή της ηδονής, όταν εγκαταλείπεται η προσπάθεια ικανοποίησης μέσα από την ψευδαίσθηση. Τότε δεν αναζητείται το ευχάριστο, αλλά το πραγματικό, ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστο.
  Η “Αποποίηση” είναι από τα πιο μικρά και πιο πυκνά κείμενα του Φρόιντ. Παρόλο που διαπραγματεύεται, κατά κύριο λόγο, ένα ειδικό πρόβλημα της μεταψυχολογίας, άπτεται, από την αρχή μέχρι το τέλος, ερωτημάτων για την ψυχαναλυτική τεχνική. Η “Αποποίηση” αποτελεί μία διεργασία κατά την οποία το υποκείμενο, εκφράζει υλικό (σκέψεις, συναισθήματα) που μέχρι τότε ήταν απωθημένο, παράλληλα, όμως, αρνείται να το αναγνωρίσει ως δικό του. Η αποποίηση είναι ένας τρόπος να λάβει κανείς υπόψη του το απωθημένο· είναι ουσιαστικά ήδη μια αναίρεση της απώθησης, όχι όμως και μια παραδοχή του απωθημένου.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Ψυχολογία

  Παπανούτσος Ε.Π.

  €10.00

  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ισπανική-Ισπανόφωνη

  Ο δρόμος των δακρύων

  Jorge Bucay

  Φύλλα πορειας ΙΙΙ

  €21.20 €19.10

  “Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”, δεν είναι να αγαπάμε “λιγότερο”, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ό,τι φέρει το αύριο. Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο.” Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η -πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. Ο δρόμος των δακρύων είναι, κατά τον Χόρχε Μπουκάι, “ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς”. Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήσουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας.