Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Η σκευωρία των μετρίων
€14.40
Μπουένος Αιρες, 1976. Δυσκολοι καιροί για την Αργεντινή. Τα λυσσασμένα σκυλιά περιπολουν τις νύχτες και αφήνουν τους δρόμους βουτηγμένους στο αίμα. Για ν’ απομακρύνουν τον αστυνόμο Λασκάνο, θύμα επίσης της σκοτεινής κρατικής τρομοκρατίας, από τις πραγματικές έρευνες, οι προϊστάμενοί του θα του αναθέσουν να κλείσει την υπόθεση της αυτοκτονίας ενός πρώην Ναζί. Το γεγονός αυτό θα τον οδηγήσει υπόγειες διαδρομές, ζοφερες αναμνήσεις, επίφοβα μονοπάτια και σε έναν μοιραίο έρωτα στη σκιά του πανταχού παρόντος θανάτου.0.240
Σχετικά προϊόντα
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
Ο Πλατέρο κι εγώ
€13.50NOBEL 1956
Έναν αιώνα και πλέον χρειάστηκε ο Πλατέρο, ο πιο διάσημος και οικουμενικός γαϊδαράκος του ισπανόφωνου κόσμου, για να φτάσει ολοκληρωμένος στην ελληνική γλώσσα. Σε τούτο το ιδιαίτερο βιβλίο “η χαρά και η στενοχώρια είναι δίδυμες αδερφές”, όπως γράφει ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ. Ο νομπελίστας, μέσα από αυτή την πολύχρωμη ελεγεία, αποτυπώνει τη λυρική αυτοβιογραφία της νιότης του, αποθανατίζει τη γενέτειρά του, το Μογέρ, και δημιουργεί έναν παντοτινό μύθο, τον μύθο του τετράποδου και ασημόγκριζου Πλατέρο, τον μύθο ενός αγαπημένου και πιστού συντρόφου. Καθένα από τα εκατόν τριάντα οκτώ σύντομα κεφάλαια του έργου, το οποίο αποτελεί και το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα πεζοποιήματος στη μακρά ισπανική παράδοση, συνθέτει έναν ανάγλυφο πίνακα ζωγραφικής, με φόντο πάντοτε το τοπίο της Ανδαλουσίας, που το βλέπουμε να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας, με θέματα όπως η φιλία ανάμεσα στον ποιητή και τον Πλατέρο, η ζωή στην ύπαιθρο, η αλλαγή των εποχών, η σκληρότητα των παιδιών, η ομορφιά της φύσης, ο φόβος, ο θάνατος. Ένα εμβληματικό κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με τις περισσότερες επανεκδόσεις, μεταφράσεις και εικονογραφήσεις μετά τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες
- Αστυνομική λογοτεχνία
Στην ίδια πόλη υπό βροχή
€10.70Επιτέλους επιστρέφει ο Έκτορ Μπελασκοράν Σάυν, ένας από τους πιο ιδιόμορφους ντετέκτιβ του Μεξικού. Και επιστρέφει σε ένα ιλιγγιώδες μυθιστόρημα που συναρπάζει και εκπλήσσει, όπου η μαγεία της μεξικάνικης πρωτεύουσας, οι φοβίες του πρωταγωνιστή και οι πρόσφατες κοινωνικές συγκρούσεις μπλέκουν σε μια περίεργη ιστορία ενός πράκτορα της CIA που λέγεται ότι κουβαλάει στις αποσκευές του τα κομμένα χέρια του Τσε που αιμορραγούν.
Το “Στην ίδια πόλη υπό βροχή” δεν είναι μόνο η επιστροφή ενός από τους πιο αγαπητούς και αλτρουιστές ήρωες των τελευταίων χρόνων, είναι επίσης η επάνοδος, δίχως κανενός είδους παραχωρήσεις, σε μια οπτική για την κατανόηση της μεγαλύτερης πόλης του κόσμου και ίσως μιας από τις πιο διεφθαρμένες: της Πόλης του Μεξικού.
Μυθιστόρημα για το φόβο, ιλαροτραγωδία αλλά και ύμνος για μια πολιτεία σε αποσύνθεση, το Στην ίδια πόλη υπό βροχή είναι η δεύτερη περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον μονόφθαλμο ιδιωτικό ντετέκτιβ του Πάκο Τάιμπο που κυκλοφορεί στις Εκδόσεις Άγρα. Την τελευταία φορά, στο Χωρίς αίσιο τέλος , τον είχαμε αφήσει να κείται μπρούμυτα, με το σώμα του διάτρητο από σφαίρες, σ’ έναν βρεγμένο δρόμο της Πόλης του Μεξικού.
Όπως πάντα, είναι υποχρεωτικό να πούμε ότι η παρούσα ιστορία ανήκει απολύτως στο χώρο της μυθοπλασίας, μολονότι η χώρα εξακολουθεί να είναι η ίδια και ν’ ανήκει στο χώρο της εκπληκτικής πραγματικότητας. - Ισπανική-Ισπανόφωνη
Να σου πω μια Ιστορία
Διηγήσεις που με έμαθαν να ζω€14.20“Δεν μπορώ” του είπα. “Δεν μπορώ!”
“Σίγουρα;” με ρώτησε αυτός.
“Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω… Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ.”
Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ’ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:
“Να σου πω μια ιστορία…”
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται.
Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον “Χοντρό”, έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, “ανατολίτικη” ή “δυτικότροπη”, που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του “Χοντρού”. Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας “έτοιμες λύσεις” και “συνταγές ευτυχίας”… Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι -ούτε αυτές- συμβατικές και αναμενόμενες. Καβγάδες, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, μίσος και αγάπη αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς ήρωες με σάρκα και οστά, προσφιλείς και οικείους στον αναγνώστη. Καμία σχέση εδώ με το στερεότυπο του ψυχαναλυτικού ντιβανιού και του οριζοντιωμένου πάσχοντος. Ο διάλογος και η ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, διανθισμένος με εξαιρετικές αφηγήσεις ιστοριών, τοποθετούν το Να σου πω μια ιστορία στην κατηγορία των λογοτεχνικών βιβλίων, ασχέτως εάν, παγκοσμίως, τοποθετείται κάτω από την ετικέττα: “Βιβλία αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας”. - Ισπανική-Ισπανόφωνη
Ο δρόμος των δακρύων
Φύλλα πορειας ΙΙΙ€19.10“Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”, δεν είναι να αγαπάμε “λιγότερο”, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ό,τι φέρει το αύριο. Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο.” Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η -πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. Ο δρόμος των δακρύων είναι, κατά τον Χόρχε Μπουκάι, “ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς”. Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήσουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας.
