- ×
Περιμένοντας τους βαρβάρους 1 × €11.00
Υποσύνολο: €11.00
Πίσω στην Αρχική
Η Γέφυρα των Στεναγμών
€12.00
Οι Βενετσιάνοι επευφημούν τον Ρολάν Καντιάνο, το γιο του δόγη, που ετοιμάζεται να γιορτάσει τους αρραβώνες του με τη Λεωνόρα, που κατάγεται από την περίφημη οικογένεια των Ντάντολο – και όμως, ο δόγης και η δόγισσα τρέμουν μέσα στο παλάτι τους: στο ξεκίνημα του XVI αιώνα είναι θανάσιμο, στη Βενετία, να προκαλέσεις την υποψία του Συμβουλίου των Δέκα και μια τέτοια δημοτικότητα δεν μπορεί παρά να οδηγήσει το Ρολάν στο δήμιο. Έχουν δίκιο να φοβούνται!
Ο Ανώτατος Δικαστής του Κράτους, ο Φοσκάρι, συλλαμβάνει τον Ρολάν σαν προδότη και συνωμότη. Ο πατέρας του απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του, τυφλώνεται, τρελαίνεται· ο ίδιος ρίχνεται σ’ ένα μπουντρούμι, απ’ όπου κανένας φυλακισμένος δεν βγαίνει ζωντανός. Μετά από ένα διάστημα, στο οποίο το μυαλό του έχει σαλέψει, αρχίζει να σκάβει μια στοά που καταλήγει στο κελί του Σκαλαμπρίνο, ενός ληστή καταδικασμένου σε θάνατο, και δραπετεύει μαζί του.
Ανακαλύπτει πως έμεινε φυλακισμένος για έξι χρόνια και πως πολλές αλλαγές έχουν γίνει στη Βενετία: ο Φοσκάρι είναι δόγης, η Λεωνόρα έχει παντρευτεί τον Αλτιέρι, τον καλύτερο φίλο του, και ο Μπέμπο, που μόλις έχει ξεφύγει από τη μιζέρια, είναι καρδινάλιος! Τότε ο Ρολάν μαντεύει ποιας συνωμοσίας υπήρξε θύμα και, με την υπομονή που δεν έχει χάσει ποτέ του, αναλαμβάνει το έργο της δικαιοσύνης.
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Γερμανική-Γερμανόφωνη
Οι Μεγάλες ‘Ωρες της Ανθρωπότητος
€7.00Λένιν, Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Νότιος Πόλος – Ανακάλυψη και εξερεύνηση – Λογοτεχνία
Βυζαντινή Αυτοκρατορία – Ιστορία – Αλωση – 1453 – Λογοτεχνία
Handel, Georg Friedrich – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Αμερική – Ανακάλυψη και εξερεύνηση – Λογοτεχνία
Napoleon Bonaparte – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Dante, Alighieri – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Voltaire, Francois-Marie Arouet – Βιογραφίαεικονογράφηση Γ.Τσούρα
- Παλαιά-Μεταχειρισμένα
Παγκόσμια Μυθολογία Χρωματιστή
€20.00Σπάνια μια λέξη σημαίνει δύο ακριβώς αντίθετες έννοιες, επιλεγμένες καθεμία κατά τις πεποιθήσεις και προκαταλήψεις του επιλέγοντος.
Ο Μύθος είναι μία απ’ αυτές τις λέξεις.
Στοχαστές πολλών και διαφορετικών Κλάδων βρήκαν ότι ο μύθος ανέκαθεν αντιπροσώπευε μια απόλυτη αλήθεια, παρέχει προσπέλαση προς “τις μη καταγράψιμες πραγματικότητες της ψυχής”, ή, καθώς λέει ο Μαλινόφσκι, “δεν είναι κάτι πεποιημένο… αλλά ζώσα πραγματικότητα”. Οι ερμηνείες αυτές, παρότι ζωτικής σημασίας, έχουν ισχυρούς πολέμιους. Στις σεβάσμιες σελίδες του Οξφορδιανού Αγγλικού Λεξικού δίνεται ο ακόλουθος ορισμός του μύθου. “Αμιγώς εκ φαντασίας αποτελούμενον ιστόρημα, συνήθως περί υπερφυσικά όντα, πράξεις ή γεγονότα, εις τα όποια έχει ενσωματωθεί και μία λαοφιλής ιδέα που έχει ληφθεί από τη Φυσική Ιστορία, ή από φαινόμενα της Ιστορίας”. Αυτή η κάπως αλαζονική θέση του Ο.Α.Λ. συντηρείται με πείσμα από τον Τύπο και ανεύθυνη επιχειρηματολογία.
Η χρήση του όρου “μύθος” σαν συνώνυμο με τον όρο “έργο φαντασίας”, ή “πλάσμα φαντασίας” μας κληροδοτήθηκε από τον Θετικισμό και τον Ρασιοναλισμό του 19ου αιώνα. Ο περίφημος νόμος των “Τριών Καταστάσεων” του Κόντ προσδιόριζε πως η φύση της ανθρώπινης σκέψης ήταν αρχικά θεολογική, μετά φιλοσοφική και τώρα έμπαινε στη ρασιοναλιστική επιστημονική, ή θετικιστική φάση διαφωτισμού. Ο πλέον ακραίος από τους ρασιοναλιστές ερμηνευτές έμελλε να είναι ο Μαξ Μύλλερ, που υποστήριξε πως ο μύθος ήταν “μία ασθένεια της γλώσσας”, μια ανωμαλία του ανθρώπινου νου, ανικανότητά του να εκφράσει αφηρημένες ιδέες παρά μόνο με τη βοήθεια μεταφορικών σχημάτων. Τον θεωρούσε σαν ασθένεια που είχε κορυφωθεί κατά τα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης σκέψης, αλλά ποτέ δεν είχε εκλείψει ολότελα.
