Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία έχει αναλάβει μεταξύ άλλων γόνιμων πρωτοβουλιών, τη βιογραφική παρουσίαση κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών (Γ. Καρτάλης, Δ. Γούναρης, Θ. Σοφούλης, Η. Ηλιου, Γ. Καφαντάρης, Επ. Δεληγεώργης, Π. Τσαλδάρης, Α. Σβώλος, Α. Παπαναστασίου, Γ. Θεοτόκης, Χ. Τρικούπης) με στόχο, τόσο την ιστορική αποτύπωση δράσης και προσωπικότητας, όσο και την πληρέστερη γνωριμία τους με το ευρύτερο κοινό -πολλά χρόνια πάντα μετά την εκδημία τους, οπότε και το ενδιαφέρον δεν υπονομεύεται από συγκυριακούς μύθους ή αντιθέσεις.
Η γνωριμία με τον Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα, ένα πολιτικό πρώτης γραμμής που δέσποσε στο δημόσιο προσκήνιο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, προς το παρόν επιλέγεται να γίνει μέσω μιας ενδιαφέρουσας, όσο και συναρπαστικής, πτυχής της προσωπικότητας και του πολυκύμαντου βίου του: εκείνης της κοινωφελούς προσφοράς, πέραν και επιπλέον της πολιτικής, που είχε βασικά ως αποδέκτη το Μέτσοβο και ως μηχανισμό υλοποίησης το περίφημο Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα! Περί τίνος όμως πρόκειται;
Κατά τη διάρκεια ελληνοτουρκικών συνομιλιών που έγιναν στην Άγκυρα στις 4 και 5 Αυγούστου 1962 μεταξύ των τότε υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και Φεριντούν Ερκίν (Feridun Cemal Erkin), ο Τούρκος υπουργός είπε ότι ψάχνει να βρει τρόπο για την αποστολή μαθητών του Κολεγίου Άγκυρας στην Ελλάδα, εντάσσοντας αυτήν την αποστολή σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανταλλαγής επισκέψεων νεολαίας των δύο χωρών, επισκέψεων χρήσιμων για την ανάπτυξη ευρύτερης κατανόησης και φιλίας.
Η περίοδος 1959-1963 ήταν για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ίσως η καλύτερη μεταπολεμικά, γιατί η Κύπρος είχε ήδη γίνει ανεξάρτητο κράτος και οι μετέπειτα αξιώσεις της Τουρκίας για αναθεώρηση του καθεστώτος του Αιγαίου δεν είχαν εγερθεί. Από το «Πρακτικόν Συνομιλίας λαβούσης χώραν εν Αγκύρα την 4ην Αυγούστου 1962» του Υπουργείου Εξωτερικών διαβάζουμε ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ: «εδήλωσεν ότι προσκαλεί είκοσι έως τριάντα Τούρκους μαθητάς όπως έλθουν εις Ελλάδαν ως φιλοξενούμενοι του Τοσιτσείου Ιδρύματος». […]
(Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας, από τον προλόγο της έκδοσης)