Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Εσύ ο μικρούλης θεός
€10.00
Ξέρουμε τα πάντα σχετικά με τα μυγάκια και τους κολιβάκιλλους ή τουλάχιστον υποθέτουμε πως τα ξέρουμε. Μπορούμε όμως να ισχυριστούμε το ίδιο και για μας τους ίδιους; Και βέβαια θα απαντούσε αυθόρμητα ο κοινός θνητός. Μήπως δεν έχουμε μελετήσει όλα τα όργανά μας με εκπληκτική ακρίβεια, μήπως δεν έχουμε μπει στα τρίσβαθα της συνείδησής μας ως και πέρα απ’ αυτή, στους σκοτεινούς δαιδάλους του ασείνηδου; Σ’ αυτά όμως δε συμφωνεί ο Πιερ-Πωλ Γκρασέ. Πλήρως εξοπλισμένος με τις επιστημονικές του μελέτες πάνω στα ζώα καταπιάνεται με τη μελέτη του ανθρώπου με βάση τις τελευταίες ανακαλύψεις της βιολογίας. Με απόλυτη αντικειμενικότητα, με γαλήνη και σαφήνεια ξεσκεπάζει τον μηχανισμό του ανθρώπου, όπως το έκανε άλλουε με τα έντομα και τους πιθήκους. Και ανακαλύπτει μέσα του αλλόκοτα πράματα, ανύποπτες περιοχές, ανακαλύψεις, που μας οδηγούν να σπάσουμε τις αλυσίδες με τις οποίες μας έχουν περιτυλίξει προδιαμορφωμένες ιδέες και δόγματα ψευτοεπιστημονικά. Και διαπιστώνει ότι ο άνθρωπος, το όρθιο αυτό ζώο, με τις ιδιότητές του τις ξεχωριστές απ’ όλα τα άλλα ζώα, με τα οποία όμως τον συνδέει κοινή καταγωγή, αποτελεί ένα εντελώς ιδιαίτερο, αποκλειστικά δικό του σύμπαν, με τους νόμους του, την ελευθερία του, με τη αίσθηση του καλού και του κακού, με την αγάπη του, ένα σύμπαν που δεν έχει το ισοδύναμό του. Ανακαλύπτοντας τώρα τη φύση μας, θα μπορέσουμε να θεραπεύσουμε τα δεινά από τα οποία πάσχει ο πολιτισμός μας, και η ανθρωπότητα μπορεί πια να ανακαλύψει το δρόμο στον οποίο θα κατευθύνη την εξέλιξή της, που μόνη αυτή, απ’ όλο το βιόκοσμο, έχει το προνόμιο να την προσανατολίζει όπως το επιθυμεί. Το βιβλίο τούτο είναι το αληθινό ρομάντζο του ανθρώπου.
Σειρά “Προβλήματα του καιρού μας”
Εκδόσεις Ράππα
Σχετικά προϊόντα
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
Ο δρόμος των δακρύων
Φύλλα πορειας ΙΙΙ€19.10“Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”, δεν είναι να αγαπάμε “λιγότερο”, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ό,τι φέρει το αύριο. Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο.” Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η -πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. Ο δρόμος των δακρύων είναι, κατά τον Χόρχε Μπουκάι, “ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς”. Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήσουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας. - Σύγχρονη Φιλοσοφία
Το Πάθος για την αλήθεια
€6.30Να κ’ η περίπτωση του Ηράκλειτου, που αποτραβήχτηκε στις ελεύθερες εκτάσεις και στα περιστύλια του τεράστιου ναού της Αρτέμιδας: τούτη η “έρημος” ήταν, οπωσδήποτε, πιο άξια – τ’ ομολογώ! Γιατί να μην υπάρχουν και για μας τέτοιοι ναοί; (Χμ, ίσως και να υπάρχουν. Να, μου έρχεται τώρα δα στο νου τ’ ωραιότερο δωμάτιο εργασίας που είχα ποτέ, στην Piazza di San Marco, άνοιξη, δέκα με δώδεκα το πρωί) Ωστόσο, κι ο Ηράκλειτος απέφευγε αυτό που κ’ εμείς αποφεύγουμε σήμερα: το θόρυβο και τη φλυαρία των Εφεσίων, τη δημοκρατία τους, τις πολιτικές αθλιότητες τους, τα νεώτερα κατορθώματα της “αυτοκρατορίας” (της περσικής – με εννοείτε), όλη τη βρομερή πραμάτεια του “σήμερα”, γιατί εμείς οι φιλόσοφοι χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα μια συγκεκριμένη ησυχία: χρειαζόμαστε ανάπαυση απ’ το “σήμερα”.
- Ισπανική-Ισπανόφωνη
Να σου πω μια Ιστορία
Διηγήσεις που με έμαθαν να ζω€14.20“Δεν μπορώ” του είπα. “Δεν μπορώ!”
“Σίγουρα;” με ρώτησε αυτός.
“Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω… Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ.”
Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ’ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:
“Να σου πω μια ιστορία…”
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται.
Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον “Χοντρό”, έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, “ανατολίτικη” ή “δυτικότροπη”, που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του “Χοντρού”. Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας “έτοιμες λύσεις” και “συνταγές ευτυχίας”… Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι -ούτε αυτές- συμβατικές και αναμενόμενες. Καβγάδες, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, μίσος και αγάπη αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς ήρωες με σάρκα και οστά, προσφιλείς και οικείους στον αναγνώστη. Καμία σχέση εδώ με το στερεότυπο του ψυχαναλυτικού ντιβανιού και του οριζοντιωμένου πάσχοντος. Ο διάλογος και η ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, διανθισμένος με εξαιρετικές αφηγήσεις ιστοριών, τοποθετούν το Να σου πω μια ιστορία στην κατηγορία των λογοτεχνικών βιβλίων, ασχέτως εάν, παγκοσμίως, τοποθετείται κάτω από την ετικέττα: “Βιβλία αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας”.
