Ελληνικές αφίσες
€60.84 €40.00
Αναθεωρημένη έκδοση (Α΄ έκδοση 1984) του μοναδικού αυτού λευκώματος του Σπύρου Καραχρήστου, ο οποίος έχει κάνει την έρευνα, την επιλογή και την καλλιτεχνική επιμέλεια. Το λεύκωμα περιλαμβάνει 501 αφίσες από το 1890 έως το 2000. Αυτό που κάνει την παρούσα δεύτερη έκδοση εντελώς διαφορετική, είναι η τεκμηρίωση, οι ιστορικές πληροφορίες και η αναφορά στα σπουδαιότερα λιθογραφεία αυτής της διαδρομής και στη μαστοριά των ανώνυμων χρωμολιθογράφων, όπως και κάθε είδους πληροφορία που αφορούσε στο εκάστοτε θέμα ξεχωριστά, κάνοντας αυτή τη διαδρομή μια «μικρή ιστορία» στα γεγονότα του τόπου μας. Επίσης, το βιβλίο διασώζει και ένα μεγάλο μέρος διασκορπισμένων και χαμένων οριστικά σήμερα αφισών, απρόσιτων στους ενδιαφερόμενους μελετητές.
Οι κατηγορίες αφισών που περιλαμβάνονται:
1. Νικόλαος Γύζης (1842-1901)
2. Ιστορικές εικόνες 1890-1922
3. 4 η Αυγούστου, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση 1936-1946
4. Διαφημίσεις προϊόντων, Εμπορικές εκθέσεις
5. Θεατρικές αφίσες
6. Κινηματογραφικές ταινίες
7. Τουρισμός, Φεστιβάλ, Πολιστικές εκδηλώσεις
8. Πολιτικές αφίσες 1964-1994
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Άλμπουμ
Δον Κιχώτη, είσαι εδώ;
Κυριτσόπουλος Αλέξης€14.40€13.00Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος ακολουθεί τον Δον Κιχώτη στο υπέροχο ταξίδι του και αναδεικνύει τις σκηνές που συνθέτουν το δικό του ταξίδι στην ανάγνωση του κλασικού βιβλίου. Στιγμές από την ιστορία του ονειρεμένου Ιππότη, του Σάντσο Πάντσα, της Δουλτσινέας αλλά και των ανεμόμυλων, του Πανδοχέα, και άλλων ηρώων ζωντανεύουν με τα χρώματα του Αλέξη Κυριτσόπουλου σε μια έκδοση που θα γίνει κλασική
- Δοκίμιο
Το παράδοξο με τον ηθοποιό
Denis Diderot€11.20€10.00Το «Παράδοξο…» θεωρείται (και είναι) ένα από τα κυριότερα κείμενα της θεατρικής αισθητικής. Της αισθητικής εν γένει. Αποτελεί, επιπλέον, μια από τις συστηματικότερες απόπειρες προσέγγισης του μυστηρίου της ηθοποιίας. Γι ‘ αυτό και τίθεται κατά καιρούς υπό την κριτική βάσανο των πρακτικών της σκηνής – καλή ώρα -, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν στο ευθέως ή εμμέσως διατυπούμενο ερώτημα: «Είναι έτσι όπως τα λέει ο Diderot; Τι λέτε εσείς που ζείτε τα πράγματα από πρώτο χέρι;». Νομίζω ότι μια τέτοια πρακτική χωλαίνει σε δύο τουλάχιστον σημεία. Πρώτον: αντιμετωπίζει το κείμενο του Diderot ως οιονεί επιστημονική πραγματεία, φιλοδοξώντας να την ελέγξει από τη σκοπιά της βιωματικής εμπειρίας. Δεύτερον: εκλαμβάνει τους ανθρώπους της σκηνής ως ειδήμονες, ή έστω γνώστες, και δη απαραιτήτως, αυτού που κάνουν. […] Πως; Το Παράδοξο… δεν είναι, για σας, επιστημονικό αντικείμενο; – θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Σπεύδω να απαντήσω: το Παράδοξο… είναι, κατά τη γνώμη μου, θεωρητικό κείμενο ιδεολογικού χαρακτήρα με φιλοδοξίες επιστημοσύνης.