€20.00
Η ανά χείρας μονογραφία αποτελεί μια λεπτομερή και κριτική ιστορική ανάλυση της υιοθέτησης, διάδοσης και εξέλιξης του ελληνικού εθνικισμού στην Κωνσταντινούπολη και του ρόλου που διαδραμάτισε η εθνοκεντρική ηγετική ελίτ της ελληνορθόδοξης κοινότητας στη συγκεκριμένη διαδικασία κατά την τελευταία φάση της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τα πρώτα χρόνια της νεοϊδρυθείσας Δημοκρατίας της Τουρκίας.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται οι επιπτώσεις του ενδοκοινοτικού πολιτικού ανταγωνισμού στις εσωτερικές διεργασίες διοίκησης του ρωμαίικου μιλλέτ, η καταλυτική επίδραση της Μεγάλης Ιδέας, του ελληνικού αλυτρωτισμού αλλά και του Εθνικού Διχασμού στις πολιτικές πρακτικές της κληρικολαϊκής ηγεσίας των Ρωμιών στη διάρκεια της συμμαχικής κατοχής της οθωμανικής πρωτεύουσας (1918-1922) και, τέλος, οι ριζικές αλλαγές που επέφερε η τουρκική κρατική πολιτική οικοδόμησης του έθνους μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (Ιούλιος 1923). Όλα τα παραπάνω καθόρισαν σε σημαντικό βαθμό την συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και διαμόρφωσαν το καθεστώς τους ως εθνικής μειονότητας στην Τουρκία μέχρι σήμερα.
ΑΛΕΞΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ. Η προσωπική εμπειρία ως Ιστορία.
Από τα πιο κεντρικά γεγονότα της Επανάστασης, η περίφημη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου άρχισε τον Απρίλη του 1825 και έληξε στις 11 Απριλίου 1826 (ξημερώνοντας η Κυριακή των Βαΐων) με την ηρωική Έξοδο της φρουράς και τις σφαγές και τις αιχμαλωσίες όσων παρέμειναν (άρρωστοι και πληγωμένοι στρατιώτες, γυναίκες, γέροντες, παιδιά).
«Άρχισα τα παρόντα σημειώματα από τους 1832 Νοεμβρίου 15», σημειώνει ο Νικόλαος Κασομούλης (1795 1872)• η αφήγηση των όσων έζησε μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι αποτελεί ένα από τα πρωιμότερα απομνημονεύματα αγωνιστή, και σίγουρα ένα κείμενο όπου η προσωπική εμπειρία αποτυπώθηκε με τον αμεσότερο και γνησιότερο τρόπο. Το αγωνιστικό ήθος και οι αρνητικές συμπεριφορές, η καθημερινότητα και οι συγκρούσεις, οι βρισιές και τα αστεία που εξακόντιζαν οι πολιορκημένοι στους πολιορκητές και αντίστροφα, οι προσπάθειες του Κιουταχή και του Ιμπραΐμ να πετύχουν κάποια συνθηκολόγηση, η αγωνία των πολιορκημένων μήπως δεν φανούν τα υδραίικα ή τα σπετσιώτικα καράβια, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους Σουλιώτες και τους Ρουμελιώτες, οι κανονιές και οι αδιάκοπες επισκευές του τείχους.
Ο Κασομούλης διαθέτει το χάρισμα της αφήγησης και, παρά την ένταση των όσων έζησε μέρα με τη μέρα, τόσους μήνες, κατόρθωσε να εικονογραφήσει αντικειμενικά και ψύχραιμα και τα πράγματα και τα πρόσωπα.
Τα επιλεγόμενα του Αλέξη Πολίτη επιδιώκουν να εισχωρήσουν στις φανερές αλλά και στις πιο δυσδιάκριτες πτυχές της αφήγησης και της ιδεολογίας του κειμένου, να σχολιάσουν και να συμπληρώσουν τα περιστατικά, να παρουσιάσουν τον τόπο, το ίδιο το Μεσολόγγι και την ευρύτερη περιοχή. Επικεντρώνονται στο κεντρικό, ίσως, διακύβευμα της πολιορκίας – και, βέβαια, της Επανάστασης. Πώς δηλαδή, μέσα από ποιες διαδικασίες αναπτύχθηκε ή κατά καιρούς συμπτύχθηκε η νεωτερική αίσθηση του συλλογικού «εμείς», μ’ άλλα λόγια η νεοελληνική εθνική συνείδηση.
Ή ιστορία πρέπει να ξαναγράφεται από κάθε γενεά. Το αξίωμα τούτο, πού επικρατεί ήδη στην διεθνή ιστοριογραφία, δεν έχει για κανένα άλλο έθνος καi για καμμιά άλλη γενεά, τόση Ισχύ, όση έχει αποχτήσει, κατά τα τελευταία ιδίως χρόνια, για το Νεοελληνικό Έθνος και για την σύγχρονη ελληνική γενεά. Όχι μόνο γιατί τα ντοκουμέντα και λοιπά έγγραφα και στοιχεία, πού έχουν έλθει εις φως εσχάτως και κατά συρροήν, για να μας αποκαλύψουν πράγματα τα οποία αγνοούσαμε για την ίδια μας την χώρα, έχουν ρίξει ένα εντελώς νέο και πλούσιο φως στίς εθνικές, πολιτικές και κοινωνικές μας περιπέτειες, στα δράματα και τα πάθη του ελληνικού λαού, στις φωτεινές εξάρσεις του και τις βαρειές συμφορές του, αλλά και διότι ή σκληρότατη πείρα των τελευταίων δεκαετιών ήλθε, και έρχεται, να μας βοηθήσει να δούμε δια μέσου αυτής της πικρής εμπειρίας, σαφέστερα και ρεαλιστικότερα την βαθύτερη έννοια των όσων έχουμε υποστεί από τις ξένες δυνάμεις, αλλά και από τις δικές μας αδυναμίες. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ακριβώς, και με την βοήθεια όλων των στοιχείων πού υπάρχουν τώρα πια στην διάθεση ενός ιστορικού, ό Γεώργιος Ρούσσος συνέθεσε το έργο πού δίνουμε σήμερα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, έπειτα από την γνωστή επταετή απαγόρευσή του από την τυραννία. Γραμμένη ή “Ιστορία” του Γ. Ρούσσου με το γλαφυρότατο, το συναρπαστικό συχνά ύφος του, απευθύνεται στούς πολλούς και όχι αποκλειστικά σε μια μικρή μερίδα μελετητών, κατατοπισμένων ήδη επί των ιστορικών πραγμάτων. Και έχει επί πλέον την φιλοδοξία όχι μόνο να διαβασθή από τα ευρύτερα στρώματα του λαού μας, αλλά και να κατανοηθή από αυτά πλήρως. Δεν συντελεί διόλου στην επιμόρφωση των Ελλήνων μια Ιστορία γραμμένη είτε στην απροσπέλαστη συνήθως καθαρεύουσα, είτε σε ύφος ερμητικό, με το οποίο ό συγγραφέας επιτηδεύεται ενίοτε τον σπουδαιοφανή, ή το χειρότερο, προσπαθεί, συχνά, να καλύψη όσα δεν συμφέρουν σε αυτόν προσωπικά, ή στην κομματική παράταξη στην οποίαν ανήκει. Πρόσθετο προσόν της Ιστορίας του Γεωργίου Ρούσσου είναι ή μεθοδική, επίμονη και εις βάθος έρευνα των γεγονότων, τα οποία είναι φυσικά, γνωστά ακόμα και από τις Εγκυκλοπαίδειες, αλλά άγνωστα σχεδόν εξ ολοκλήρου όσον άφορα το αληθινό νόημα, πού κρύβεται κάτω από την επιφάνεια αυτών των γεγονότων. Νόημα, το οποίον έχει συχνά κατακαλύψει επίτηδες ή καθιερωμένη ιστοριογραφία, υπηρετούσα άλλες σκοπιμότητες, ξένες προς την αλήθεια. Θεραπαινίδα ενίοτε ή ιστοριογραφία αυτή πολιτικών παρατάξεων και κομμάτων ή ακόμα και οικονομικών συγκροτημάτων έχει επιβάλει μύθους πλαστούς γύρω από πράγματα και πρόσωπα της Νεοελληνικής Ιστορίας σε τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ή όλη διαδρομή του εθνικού μας βίου τόσο παραποιημένη, ώστε να δικαιούται κανείς να μιλήση για μια ουσιαστικά παραχαραγμένη και παραπλανητική ιστορία του τόπου μας.
7 τόμοι – πλήρης
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή , κουβερτούρες ταλαιπωρημένες .
«Μαύρη μέρα στο Παρίσι. Εκεί συναντήθηκα και με τον Jacques C., δημοσιογράφο της “Humanite” και φίλο μας. (…) Φεύγοντας (ο Jacques θα με πήγαινε μέχρι την Ουνέσκο, απ’ όπου είχα φύγει σκαστή για τη διαδήλωση), συνεχίσαμε την έντονη συζήτηση που είχε αρχίσει πρωτύτερα: ήμουν έξω φρενών που το γαλλικό Κ. Κ. και τα συνδικάτα δεν είχαν δραστηριοποιηθεί αποτελεσματικά, εφόσον ήξερα και από προσωπική πείρα τ μέσα και τι δύναμη κινητοποίησης διέθεταν. Και μια στιγμή: «Μη φωνάζεις!» μου λέει ο Jacques. – «Μα κι εσύ φωνάζεις», του λέω στον ίδιο τόνο και εγώ. – «Ναι, αλλά εγώ είμαι στο αυτοκίνητό μου», μου αντιτείνει. Απόμεινα! Μονομιάς κατάλαβα, τη λούστηκα, την κατάσταση της προσφυγιάς. Ήμουν σε ξένο αυτοκίνητο, σε ξένο τόπο, με δικαιώματα περιορισμένα, κατά παραχώρηση.. Και μ’ έπιασε ένα κλάμα… Φτάσαμε στην Ουνέσκο, κατέβηκα από το αυτοκίνητο, αλλά τα δάκρυα, ποταμός, κυλούσαν ασταμάτητα. Και καθώς δεν γινόταν να μην πάω στο γραφείο μου, μπήκα σ’ ένα φαρμακείο και ζήτησα κάτι ασυνήθιστο από τον ξαφνιασμένο φαρμακοποιό: «Κάντε με, σας παρακαλώ, να σταματήσω να κλαίω»…
Ο Jacques δεν είχε, βέβαια, καταλάβει τι «είχε ξεφύγει από το φράχτη των δοντιών του». Λίγους μήνες μετά μου κουβάλησε από την Αθήνα δύο βαλίτσες με ρούχα που του είχαν φορτώσει οι δικοί μας.
Επιλογές και συγκυρίες σε καιρούς δύσκολους οδηγούν σε αφηγήσεις όπου διαπλέκονται τεκμήρια και βιώματα – μια εφηβεία στον Εμφύλιο που τη διαδέχτηκε, δύο φορές, μακρόχρονος ξενιτεμός. Οι απρόσμενες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις, ενώ η διήθηση του χρόνου μεταφέρει στο σήμερα χτεσινές βεβαιότητες και αμφιβολίες. Τα αποτυπώματα στη μνήμη μπορούν να είναι ακόμα εύγλωττα;
Το έτος 2021 είναι η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως. Εκτός από τη μέριμνα της πολιτείας για να προσλάβει η επέτειος τη λαμπρότητα που της ταιριάζει, οφείλει και ο λαός να είναι πλήρως κατατοπισμένος σχετικά με το πολύπλευρο και πολύπτυχο έπος του ’21. Ο καλύτερος εορτασμός ενός μεγάλου γεγονότος είναι η ακριβής γνώση του γεγονότος. Ο Σαράντος Ι. Καργάκος, πιστός στην αρχή του Λεοπόλδου φον Ράνκε (1795 – 1886), μόχθησε να καταγράψει ό,τι στην πραγματικότητα έγινε («Wie es eigentlich gewesen ist»). Απέφυγε αυτό που είναι τώρα του συρμού: την κατασκευή γεγονότων κατά το δοκούν. Ο δαιμόνιος Ταλλεϋράνδος είχε πει: «Τίποτε δεν φτιάχνεται τόσο εύκολα όσο τα γεγονότα». Ναι, αλλά τίποτε δεν γράφεται τόσο δύσκολα, όταν σέβεσαι τα γεγονότα. Και αυτό ο ελληνικός λαός άρχισε να το εκτιμά. Τούτο είναι η καλύτερη ανταμοιβή για μας.
Neverhome 2 × €14.40
Το Πάθος για την αλήθεια 1 × €6.30
Άκουσε τη φωνή σου κι έλα 1 × €22.50
Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ! 1 × €20.00
Το θεώρημα του παπαγάλου 1 × €22.05
Η απατηλή ζωή των ενηλίκων 1 × €17.00
Το θαύμα και η τραγωδία 1 × €16.20
1984 1 × €13.00
Ο τελευταίος έρωτας ενός Ουκρανού προέδρου 1 × €14.00
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους - Πλήρης 1 × €500.00Υποσύνολο: €659.85
