Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Χωρίς ενεστώτα δε γίνονται τα όνειρα
€10.80
ΑΡΧΑΙΑ ΠΡΩΙΝΑ
Δεν είναι όλα τα πρωινά
μ’ αρχαίες λέξεις καμωμένα.
Χτίζονται κάθε μέρα απ’ την αρχή
σαν ένα άγραφο χαρτί
που περιμένει χέρια για να το γεμίσουν
με λέξεις, χρώματα και με το ίδιο το λευκό του ακόμα.
Είναι όλα τα πρωινά
εσύ, εγώ, εμείς
δρομείς σε γραμμή εκκίνησης
για νέες αχάρακτες πορείες
και για εκείνες που οι χθεσινοί μας δρόμοι όρισαν.
Κάποιες φορές οι δρόμοι αυτοί του πρωινού
χαράσσονται παράλληλα
κι εμείς,
σαν τους ζογκλέρ που προσπαθούν να ισορροπήσουν
σε σκοινί τεντωμένο στο κενό,
τους περπατάμε και τους δυο την ίδια στιγμή.
Τα πρωινά όλου του κόσμου
μοιάζουν με θάλασσα και έχουν παντού το ίδιο χρώμα.
Κι όμως…
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική
Πέραν
€9.60ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Του Παναγιώτη ΓεωργουδήΑπό το σημείωμα για τη συλλογή του Βασίλη Βασιλικού.
Το επιχειρείν και το κερδίζειν απαρέμφατα φθοράς και διαφθοράς συντρίβουν το πρόσωπο του φιλοσοφείν- ?Ολα αυτά, μας προετοιμάζουν για την μεγάλη πανδαισία του “Πέραν”, όπου ο δεκαπεντασύλλαβος συναντά το άλλο μεγάλο ποίημα την “Αμοργό” και κει ξεφαντώνει το γλέντι. Δροσιά ελπίδας, ανακούφιση, άλλος αγέρας φύσηξε στα καπνισμένα πνευμόνια μου, είμαι στη Θάσο, το γενέθλιο νησί, και μ` ανεβάσατε στο Υψάριον Όρος στον Ταΰγετο, στον Ψηλορείτη.
Εύγε σας και πολλά- πολλά πάλι χρόνια σας πολλά.
Με αγάπη
Βασίλης Βασιλικός - Ελληνική
Τα ποιήματα 1967-2007
Τόμος Α´ - οι δημοσιευμένες συλλογές€18.00ΛΑΧΤΑΡΗΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ
Λαχτάρησα τοὺς ἀνέμους
μὲ τὰ μεγάλα φτερὰ τὰ αἱματοραντισμένα
ποὺ σ’ ἁρπάζουν στὴ δίνη τους
καὶ σ’ ἀνεβάζουν ψηλὰ
στὴ γειτονιὰ τοῦ πυροδότη ἥλιου.Βαρέθηκα τὶς νωχελικὲς αὖρες
καὶ τοὺς ψίθυρους ἀνάμεσα στὰ φύλλα.
Χαρίζω τὰ ὀστᾶ μου στὸ γραῖγο καὶ στὸ σιρόκο
νὰ τὰ κάμουν φλογέρες
γιὰ τοὺς ἀντρίκειους σκοπούς των.Ἴσως τραγουδήσουν ἐκεῖνα
ὅ,τι δὲν μποροῦνε τὰ χείλη μου
τὰ κολλημένα στὸ χῶμα νὰ ποῦνε.(Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή Το σώμα της σιωπής, 1970)
- Ελληνική
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα
€9.60«Έζησα μες στη ματαιότητα
και πάνω στον Ωκεανό…»«Όμως, ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα.»«Ώ ανεκπλήρωτο, που ακόμα κι όταν όλα μας εγκαταλείπουν εσύ αφήνεις έξω από την πόρτα μας
ένα μικρό γιασεμί.»«Ώσπου νύχτωνε και τ’ άστρα φώτιζαν σιγά σιγά
το ακατανόητο του κόσμου.» - Ξενόγλωσση
Γλωσσικό πλέγμα
€10.80“Η ομιλία είναι εξ υπαρχής διαλογική, απευθύνεται αυθόρμητα σε ένα Εσύ, αλλά η αδυναμία επικοινωνίας είναι επίσης μια πραγματικότητα: είμαστε αναγκασμένοι να συνομιλούμε μέσω γλωσσικών πλεγμάτων, η ίδια η γλώσσα είναι ένα πλέγμα. Ίσως μόνον με αυτόν τον ατελή τρόπο να είναι δυνατή μια συνομιλία”. (Alfred Kelletat, Accesus zu Celans “Sprachgitter”, 1966) Όταν ένας Γάλλος μεταφραστής ρώτησε τον Τσέλαν ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να αποκρυπτογραφήσει και να κατανοήσει το έργο του, εκείνος του απάντησε: “Μην μπαίνετε προς το παρόν στον κόπο να κατανοήσετε· να διαβάζετε και να ξαναδιαβάζετε και τότε το ποίημα θα ανοιχθεί από μόνο του”. Με το “Γλωσσικό πλέγμα” ο Τσέλαν πραγματοποιεί μια στροφή προς μια πιο “γκρίζα γλώσσα”. Το ποίημα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ποιητική συλλογή, εμφανίζεται ως ένα γλωσσικό πλέγμα, όμοιο με το κρυσταλλικό πλέγμα, με διάκενα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της συνολικής δομής και αφήνουν χώρο για μια συνάντηση με τον Άλλον. “Η μορφή του ποιήματος”, λέει ο Τσέλαν, “δεν είναι εδώ και πολύ καιρό πια μόνον οι στίχοι και οι στροφές του […], ένας μεγαλύτερος λευκός χώρος καθορίζει πλέον τα περιγράμματα”. Με άλλα λόγια, η γλώσσα νοηματοδοτείται πλέον όχι μόνο απ’ όλα όσα καταγράφονται αλλά και απ’ όσα παραλείπονται ή αποσιωπούνται. Ακόμα και η ανάσα του ποιητή, οι παύσεις, οι σιωπές του, ανήκουν στο γλωσσικό σώμα του ποιήματος και του προσδίδουν μια άλλη, παράδοξη σημασία, μακριά από τις συμβάσεις της καθιερωμένης γλώσσας. Στην ανάσα και κυρίως στις παύσεις της, στις άνω τελείες και στα μεσοδιαστήματα, και γενικά στη στίξη, “γίνεται αισθητή η κατεύθυνση και η μοίρα του άλλου μέσα στη σιωπή, μπορεί να ολοκληρωθεί η συνάντηση με τον Άλλο”. Ο Πάουλ Τσέλαν συγκαταλέγεται σήμερα παγκοσμίως στους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα. Στην προσπάθειά του να εκφράσει “αυτό που συνέβη”, διεύρυνε τα όρια της γερμανικής γλώσσας και κατέδειξε τις δυνατότητές της στον τομέα της ποίησης μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα.
