Ανατομία της μουσικής
€10.00
Το αισθησιακό υποχωρεί και τελικά χάνεται μπροστά στο ιδεατό. Τα εξωτερικά στοιχεία γίνονται εσωτερικά. Το ιδανικό θεωρείται όλο και πιό πολύ με τα μάτια της φαντασίας, τα μάτια του νού, παρά με την πραγματική όραση που ο ρόλος της γίνεται καθαρά πρακτικός: Μας βοηθάει να διαβάσουμε τις νότες, ευθύς όμως και ο ήχος γεννηθεί τα μάτια παύουν να έχουν σημασία, όπως παύει να έχει και ο έξω κόσμος.
Αθήνα 1990 .Κατάσταση καλή,μόνο το εξώφυλλο λίγο φθαρμένο στις άκρες
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Μουσική
ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ (+CD)
KING C. CHRISTOPHERΟδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης€25.00€22.50Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας – σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;
Ο Κρίστοφερ Κινγκ, βραβευμένος μουσικός παραγωγός και μανιώδης συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, υποστηρίζει ότι η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής – κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Σταδιακά η μουσική έπαψε να έχει αυτή τη λειτουργία. Τα εύθραυστα πολιτισμικά οικοσυστήματα μες στα οποία η μουσική επιτελούσε το ιαματικό της έργο καταστράφηκαν.
Μ’ εξαίρεση μια απόμερη γωνιά της Ελλάδας, στις εσχατιές της Ευρώπης – την Ήπειρο. Εδώ, σαν από θαύμα, κρατήθηκε ζωντανός ένας πανάρχαιος τρόπος ζωής που επέτρεψε στη μουσική να διατηρήσει το θεραπευτικό της ρόλο. Ο Κινγκ αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ αυτόν το σκληρό μα μαγικό τόπο, όπου η μουσική γίνεται ένα με την ποίηση, το χορό και τη γιορτή.
Ο Κινγκ γράφει για την ιστορία της Ηπείρου και το μεγαλείο του τοπίου, για τα πανηγύρια, τα τσίπουρα και τους Τσιγγάνους οργανοπαίχτες, για τα συλλογικά βιώματα και τις κοινές αναμνήσεις. Μας μιλά για τη μουσική σαν θρήνο, σαν νανούρισμα και σαν παρηγοριά. Μας μιλά γι’ ανθρώπους που ξέρουν να πενθήσουν και ξέρουν να γλεντήσουν.
Συνδυάζοντας το φιλοσοφικό στοχασμό με την ιστορική περιγραφή, τη μουσικολογική ανάλυση με την ανθρωπολογική ματιά, η παθιασμένη και παιγνιώδης αυτή αφήγηση παίρνει τελικά τη μορφή ενός ερωτικού γράμματος στη μουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου.https://youtu.be/Lh0W9hvgnb4
- Μουσική
Η Ορχήστρα των Ζώων παίζει Μπετόβεν
Sam TaplinΜουσικά βιβλία "Οι μεγάλοι συνθέτες"€14.80€13.30Ανακαλύψτε τη μαγεία της μουσικής του Μπετόβεν σε αυτό το όμορφα εικονογραφημένο βιβλίο πατώντας τα κουμπιά.
Είναι μια τέλεια εισαγωγή για να γνωρίσουν τα μικρά παιδιά έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών.
Τα παιδιά μπορούν να ανακαλύψουν τη μαγεία του Μπετόβεν πατώντας τα κουμπιά σε αυτό το μαγευτικό βιβλίο με ήχους. Η ορχήστρα των ζώων ταξιδεύει μέσα στο δάσος παίζοντας πέντε διαφορετικά κομμάτια της μουσικής του Μπετόβεν και λέει λίγα λόγια στα άλλα ζώα για τον εξαιρετικό άνθρωπο που τα έγραψε. - Bιογραφία
ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑΣ Δημήτρης Γκόγκος
Ανέστης ΜπαρμπάτσηςΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ€14.80€13.30Ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1903. Μεγαλώνοντας στο Χατζηκυριάκειο, βίωσε την πρώιμη περίοδο της πορείας και της εξέλιξης του «πειραιώτικου» ρεμπέτικου. To πλαίσιο μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε και η μουσική του πορεία τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του.
Το βιβλίο του Ανέστη Μπαρμπάτση εστιάζει στην παρουσίαση και ανάλυση της προπολεμικής δημιουργίας του συνθέτη, ενώ παραθέτει σημαντικά τεκμήρια σχετικά με τη ζωή και το έργο του τα οποία στοιχειοθετούν την πορεία του και δημοσιεύονται για πρώτη φορά.Περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό
- Ευρωπαϊκή Ιστορία
Ιστορία της Γαλλίας, Α+Β
André Maurois€25.00«Εγράψατε», μου είπαν οι αμερικανοί και άγγλοι εκδότες μας, «μια Ιστορία της Αγγλίας και μια Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τώρα πρέπει να συμπληρώσετε την τριλογία των μεγάλων φιλελευθέρων εθνών, και να μας δώσετε και μια Ιστορία της Γαλλίας». Απάντησα πως υπάρχουν πολλές Ιστορίες της Γαλλίας. «Και μήπως έλειπαν οι Ιστορίες των δικών μας τόπων;» μου είπαν. «Δε σας ζητούμε να φέρετε καινούργια πράματα στο φως, αλλά μονάχα να γράψετε, καθαρά και απλά, αυτά που ξέρετε», δίστασα. Βρισκόμαστε ακόμα στον πόλεμο και είχα ο ίδιος ανάγκη να στρέφομαι προς το παρελθόν της Γαλλίας, για ν’ αναζητώ εκεί την πίστη μου στο μέλλον της. Επιθυμούσα ακόμα να γνωρίσουν καλύτερα τη Γαλλία στο εξωτερικό. Έτσι, αποφάσισα να κάνω αυτό που μου ζητούσαν. Ένα μέρος του βιβλίου γράφτηκε στην Αφρική, και το τελευταίο (όσα αναφέρονται στην Τρίτη Δημοκρατία) στο Perigored και στο Neuilly. Τί άραγε ν’ αξίζει αυτή η εργασία τόσων χρόνων; Δεν είμαι εγώ αυτός που θα μπορούσε να το κρίνει. Μπορώ όμως να πω τι θέλησα να δώσω.
Θέλησα να νιώσει ο αναγνώστης γιατί η Γαλλία έγινε η Γαλλία. Πόσες φορές ακολούθησε τον ίδιο δρόμο με τη γειτονική της την Αγγλία. Κι’ όμως τα δύο έθνη ξεμάκρυναν. Γιατί; Έπρεπε οι γενικές ιδέες να βγαίνουν ως συμπεράσματα των γεγονότων, γιατί έγραφα Ιστορία και όχι πραγματεία.
Προσπάθησα να κρατήσω τις αναλογίες σωστές, και να μη δώσω στην Ιστορία της εποχής μας περισσότερη θέση απ’ όσην έπρεπε. Προσπάθησα να μην παραμορφώσω τα γεγονότα, σ’ όλες αυτές τις σελίδες του βιβλίου και να μην τα προσαρμόσω στις πεποιθήσεις και συμπάθειές μου. Αλλά η προκατάληψη υπάρχει και στην πιο ευσυνείδητη εργασία, και όσο κι’ αν ζύγισα κάθε μου φράση, δεν ξέρω αν το πέτυχα.
Ανάμεσα στον Taine και στον Michelet, στον Aulard και στον Mathiez, κοίταξα μ’ όλη μου την καρδιά να βρω την αλήθεια. Αλλά αυτό δε θα πει ότι τη βρήκα πάντοτε. Αυτό το βιβλίο δε θάχει βιβλιογραφία. Πώς θα την κατάστρωνα; Από παιδάκι διάβαζα βιβλία για την Ιστορία της Γαλλίας, βιογραφίες, απομνημονεύματα. Έτσι ο κατάλογός μου θα ήταν ατελείωτος και θα φαινόταν απίστευτος, αν και θάτανε αληθινός. Όλ’ αυτά τα βιβλία, άλλωστε, αναφέρονται στον Lavisse, στους Halphen και Saguac, στους τόμους της σειράς της Synthese Historique και της συλλογής Clio.
Αλλά θάθελα νάλεγα την ευγνωμοσύνη μου για τα βιβλία και τους ανθρώπους που φώτισαν στα μάτια μου ορισμένες εποχές.
Για να λιγοστέψω τα πιθανά λάθη, παρακάλεσα τον καθηγητή της ιστορίας Henri Guillemain, να διαβάσει τα χειρόγραφά μου. Ο Robert Lacour-Gayet είχε την καλοσύνη να κοιτάξει τα μέρη τα σχετικά με τα οικονομικά ζητήματα. Η γυναίκα μου, τέλος, ήταν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά μέτοχος στην εργασία μου.