€20.00
Το Ανατολικά της Εδέμ, το αριστούργημα της τελευταίας περιόδου του Στάινμπεκ, είναι ένα έργο όπου ο συγγραφέας έπλασε τους πιο γοητευτικούς χαρακτήρες του και εξέτασε σε βάθος τα πλέον διαχρονικά θέματά του: το μυστήριο της ταυτότητας, το ανεξήγητο της αγάπης και τις μοιραίες συνέπειες της απουσίας της.
Απ’ όλα τα έργα του Στάινμπεκ το “Ανατολικά της Εδέμ” είναι το πιο επικό και το πιο φιλόδοξο. Αφηγείται την ιστορία δύο οικογενειών, των Τρασκ και των Χάμιλτον, στην κοιλάδα Σαλίνας της Καλιφόρνια, αντλώντας έμπνευση και δύναμη από τη βιβλική ιστορία του Κάιν και του Άβελ. Πατώντας με το ένα πόδι στο ρεαλισμό και με το άλλο σε μια μυθική, αρχετυπική σύλληψη του κόσμου ως κονίστρας όπου το καλό αντιμάχεται το κακό, ο Στάινμπεκ πλάθει εδώ μερικούς από τους πλέον αλησμόνητους χαρακτήρες του, όπως αυτόν της Κάθι -που ενσαρκώνει την απόλυτη κακία και την υπερβαίνει, φτάνοντας ως την ψυχρή απανθρωπιά μιας μηχανής-, και στους αντίποδες αυτού του σοφού Κινέζου υπηρέτη, του Λι.
Ο Γκαλίπ είναι δικηγόρος και ζει στην Ιστανµπούλ. Μια µέρα εξαφανίζεται ξαφνικά η γυναίκα του Ρουγιά. Μήπως τον εγκατέλειψε για να επιστρέψει στον πρώην σύζυγό της ή για χάρη άραγε του ετεροθαλούς αδελφού της Τζελάλ, γνωστού δηµοσιογράφου, που έχει και εκείνος εξαφανιστεί; Καθώς ο Γκαλίπ προσπαθεί να βγάλει άκρη, διαπιστώνει ότι σταδιακά υιοθετεί την ταυτότητα του Τζελάλ: φοράει τα ρούχα του, απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις που εκείνος δέχεται, γράφει ακόµη και τα κείµενά του για την εφηµερίδα. Ο Γκαλίπ προσπαθεί να βρει στοιχεία τριγυρνώντας στην ατµοσφαιρική πόλη, όπου κάθε γωνιά της είναι κι ένα σηµάδι της ιστορίας της, αλλά η φύση του µυστηρίου αλλάζει διαρκώς – ώσπου δέχεται απειλές για τη ζωή του, και τότε αρχίζει να φοβάται το χειρότερο. Στο µαγευτικό περιβάλλον της Ιστανµπούλ, ο Γκαλίπ, εκτός από τη Ρουγιά και τον Τζελάλ, αναζητά εν τέλει και την αληθινή φυσιογνωµία της πόλης του, κυρίως όµως τον ίδιο του τον εαυτό.
«Επειδή το Μαύρο βιβλίο ξεκινά από την παιδική µου ηλικία εκεί όπου έζησα το µεγαλύτερο µέρος της ζωής µου και διηγείται τις περιπέ-τειες ενός ήρωα συνοµηλίκου µου, όπως είναι φυσικό, µε έχουν πολλές φορές ρωτήσει: “Πόσο Γκαλίπ είσαι;”. Ίσως οι λεπτοµέρειες της ζωής µου –τα ψώνια, οι µατιές που έριχνα από το παράθυρό µου στο µαγαζί του Αλαντίν απέναντι, οι κουβέντες µου µε την κυρία Καµέρ, που ήταν πραγµατικό πρόσωπο, τα µοναχικά σαββατόβραδά µου, οι περίπατοί µου τις νύχτες στα άδεια σοκάκια της πόλης– να µοιάζουν µε του Γκαλίπ. Αλλά η βαθιά µοναξιά του Γκαλίπ, η µελαγχολία που είχε εισβάλει σαν αρρώστια µέσα του, το θλιβερό σκοτάδι της ζωής του δεν είναι ευτυχώς και δικές µου βαθιές πληγές. Ζηλεύω τον Γκαλίπ για την καρτερικότητά του, τη σοβαρότητά του, τη δύναµη µε την οποία κουβαλάει τον πόνο του· τον θαυµάζω και γιατί, παρ’ όλα όσα του συνέβησαν, εκείνος σιωπηρά επιδοκιµάζει τη ζωή. Έγινα συγγραφέας επειδή δεν είχα τη δική του δύναµη για όλα αυτά». Από το επίµετρο του Ο.Π
Μια μέρα είπα: “Εκατομμύρια κοιμούνται έξω. Δεν θα μπορούσε κάποιος να μείνει σπίτι μας;”.
Και ο Φαμπρίς είπε: “Ναι, μόνο ν’ αγοράσουμε κρεβάτι”.
Και ο γιος μας, ο Μάριος, είπε: “Πριν έρθει, πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα του”.
Και ο μικρός του αδελφός, ο Νοέ, πρόσθεσε: “Πρέπει οπωσδήποτε να τον μάθουμε να παίζει χαρτιά, γιατί εμάς μας αρέσουν πολύ τα χαρτιά!”.
Επί εννέα μήνες, η Εμιλί, ο Φαμπρίς και τα δυο τους παιδιά φιλοξενούσαν στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι έναν νεαρό Αφγανό, τον Ρεζά, ο οποίος, σε ηλικία δώδεκα ετών, έφυγε από τη χώρα του, που βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό το ευαίσθητο και τρυφερό, αλλά χωρίς συγκαταβατικότητα, ημερολόγιο αφηγείται μια θαυμαστή περιπέτεια πολλών μηνών ενδοσκόπησης, αναγνώρισης του “άλλου”, και ανάκτησης δύο αισθημάτων που χάθηκαν καθ’ οδόν: της ελπίδας και της αδελφοσύνης.
..Μα είχα, φυσικά, συνείδηση του τι απαιτούσε τώρα από μένα ο θάνατος αυτών των τριών, τουλάχιστον στα χαρτιά πιο κοντινών μου ανθρώπων: όλη μου τη δύναμη, όλη την ισχύ της θέλησής μου. Η ηρεμία, με την οποία γέμιζα σιγά σιγά την τσάντα με τα απαραίτητα για το ταξίδι μου, παίρνοντας συγχρόνως υπόψη το άμεσο μέλλον μου, που το αναστάτωνε αυτό το αναμφίβολα φοβερό ατύχημα, μου προκάλεσε ανησυχία πολλή ώρα αφού είχα ετοιμάσει πάλι την τσάντα. Το ερώτημα αν αγαπούσα τους γονείς μου και τον αδελφό μου, στο οποίο είχα δώσει αμέσως την απάντηση φυσικά, παρέμενε όχι μόνο ουσιαστικά, μα και πραγματικά, αναπάντητο. Είχα ήδη από πολύ καιρό και με τους γονείς μου και με τον αδελφό μου μια λεγόμενη καλή, καίτοι τεταμένη, και κατά τα τελευταία χρόνια μόνο αδιάφορη σχέση. Ήθελα ήδη από πολύ καιρό να μην ξέρω τίποτε για το Βόλφζεγκ και συνεπώς γι’ αυτούς, αντιστρόφως κι αυτοί για μένα, αυτή είναι η αλήθεια…»
Το τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημα του Αυστριακού συγγραφέα, μια αποστολή στο ανεξερεύνητο και πάντοτε μη εξερευνήσιμο της ίδιας μας της φύσης.
Τρεις φίλοι συναντιούνται και χωρίζουν μέσα στη δίνη των ναπολεόντειων πολέμων αλλά και στο βάθος της μεγάλης πάλης, όπου φωλιάζουν τα φαντάσματα μιας πραγματικότητας καταναγκασμών. Ο Έλις Φρέμπομ εγκαταλείπει τους ωκεανούς για να καταδυθεί στην επικράτεια των μετάλλων, την οποία διαφεντεύει μια ανεξιχνίαστη, δαιμονική Αφροδίτη. Δύο νουβέλες στις οποίες ο “σκεπτικιστής ονειροπόλος” Ε.Τ.Α. Χόφμαν μεταγράφει -με διαφορετικούς τρόπους- το “παραμύθι της πραγματικότητας”, όπου το μονήρες άτομο είτε υποκύπτει στην αλλοτριωτική συνθήκη του “φιλισταϊσμού” είτε διαλύεται στη χοάνη μιας υπέρμετρα πληθωρικής φαντασίας. Στα “Θραύσματα από τη ζωή τριών φίλων” ένας φανταστικά αντεστραμμένος κόσμος ξεπηδάει αίφνης από τη ρεαλιστικά σκιαγραφημένη πραγματικότητα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη συνηθισμένη τάξη κι αποκαλύπτοντας κρυμμένες ερωτικές επιθυμίες. Με αφορμή αυτή τη νουβέλα ο Γιούλιους Ρόντενμπεργκ και ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ανάγουν την αρχή του “βερολινέζικου μυθιστορήματος” στον Χόφμαν. Τα “Ορυχεία στη Φάλουν” αντλούν από ένα πραγματικό γεγονός, το οποίο έγινε αγαπημένο θέμα του ρομαντισμού. Στην αξεδιάλυτη πολυσημία του κειμένου, ασυμφιλίωτες αντιθέσεις συγχωνεύονται στη ροϊκότητα του ονείρου με τεχνικές που μοιάζουν βγαλμένες από τον κινηματογράφο. Οι δύο νουβέλες αποτελούν συγχρόνως κομβικά σημεία εισόδου στον συναρπαστικό κόσμο του Χόφμαν, για τον οποίο η κοινωνία της εποχής του υφίσταται σαφώς ως ιστορικό πρόβλημα, ακόμα κι αν (ή επειδή) οι δυνάμεις που την κινούν λανθάνουν μέσα στο παράδοξο. Στο έργο του Χόφμαν προσέφυγε, άλλωστε, κι ο Φρόιντ για να ορίσει και να ονοματίσει το ανοικειωτικά παράδοξο, το Unheimlich, που βίαια ανασύρθηκε στην επιφάνεια του ιστορικού χρόνου και σκόρπισε τη σκόνη της φρίκης του στο φως, όπως το απολιθωμένο σκήνωμα του Έλις Φρέμπομ.
Retributor Squad 1 × €44.00
Πολιτική Οικονομία 1 × €10.00
Μισό παιδί 1 × €12.00
Το οχυρό 1 × €13.50
Ματωμένα Χώματα 1 × €16.50
Τα σανδάλια 1 × €6.00
Σασμός 1 × €16.00
Knight Questoris 1 × €123.00
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη 1 × €19.10
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 1 × €20.70Υποσύνολο: €280.80
