€30.00
Μαλλιάρης-Παιδεία: 1985
εξαιρετική κατάσταση
πανόδετο
Το «Παράδοξο…» θεωρείται (και είναι) ένα από τα κυριότερα κείμενα της θεατρικής αισθητικής. Της αισθητικής εν γένει. Αποτελεί, επιπλέον, μια από τις συστηματικότερες απόπειρες προσέγγισης του μυστηρίου της ηθοποιίας. Γι ‘ αυτό και τίθεται κατά καιρούς υπό την κριτική βάσανο των πρακτικών της σκηνής – καλή ώρα -, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν στο ευθέως ή εμμέσως διατυπούμενο ερώτημα: «Είναι έτσι όπως τα λέει ο Diderot; Τι λέτε εσείς που ζείτε τα πράγματα από πρώτο χέρι;». Νομίζω ότι μια τέτοια πρακτική χωλαίνει σε δύο τουλάχιστον σημεία. Πρώτον: αντιμετωπίζει το κείμενο του Diderot ως οιονεί επιστημονική πραγματεία, φιλοδοξώντας να την ελέγξει από τη σκοπιά της βιωματικής εμπειρίας. Δεύτερον: εκλαμβάνει τους ανθρώπους της σκηνής ως ειδήμονες, ή έστω γνώστες, και δη απαραιτήτως, αυτού που κάνουν. […] Πως; Το Παράδοξο… δεν είναι, για σας, επιστημονικό αντικείμενο; – θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Σπεύδω να απαντήσω: το Παράδοξο… είναι, κατά τη γνώμη μου, θεωρητικό κείμενο ιδεολογικού χαρακτήρα με φιλοδοξίες επιστημοσύνης.
Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας – σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;
Ο Κρίστοφερ Κινγκ, βραβευμένος μουσικός παραγωγός και μανιώδης συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, υποστηρίζει ότι η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής – κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Σταδιακά η μουσική έπαψε να έχει αυτή τη λειτουργία. Τα εύθραυστα πολιτισμικά οικοσυστήματα μες στα οποία η μουσική επιτελούσε το ιαματικό της έργο καταστράφηκαν.
Μ’ εξαίρεση μια απόμερη γωνιά της Ελλάδας, στις εσχατιές της Ευρώπης – την Ήπειρο. Εδώ, σαν από θαύμα, κρατήθηκε ζωντανός ένας πανάρχαιος τρόπος ζωής που επέτρεψε στη μουσική να διατηρήσει το θεραπευτικό της ρόλο. Ο Κινγκ αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ αυτόν το σκληρό μα μαγικό τόπο, όπου η μουσική γίνεται ένα με την ποίηση, το χορό και τη γιορτή.
Ο Κινγκ γράφει για την ιστορία της Ηπείρου και το μεγαλείο του τοπίου, για τα πανηγύρια, τα τσίπουρα και τους Τσιγγάνους οργανοπαίχτες, για τα συλλογικά βιώματα και τις κοινές αναμνήσεις. Μας μιλά για τη μουσική σαν θρήνο, σαν νανούρισμα και σαν παρηγοριά. Μας μιλά γι’ ανθρώπους που ξέρουν να πενθήσουν και ξέρουν να γλεντήσουν.
Συνδυάζοντας το φιλοσοφικό στοχασμό με την ιστορική περιγραφή, τη μουσικολογική ανάλυση με την ανθρωπολογική ματιά, η παθιασμένη και παιγνιώδης αυτή αφήγηση παίρνει τελικά τη μορφή ενός ερωτικού γράμματος στη μουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου.
https://youtu.be/Lh0W9hvgnb4
Αλλά ποια Κρήτη; Η Κρήτη των ανθρώπων ή της φύσης; Των ονείρων ή της χειροπιαστής πραγματικότητας; Η Κρήτη των πολέμων ή της ειρήνης; Της καρδιάς ή του μυαλού; Η Κρήτη των μύθων ή της ιστορίας; Η πανάρχαια, η παλιά, η καινούρια; Η Μινωική Κρήτη, η Δωρική, η Βυζαντινή, η Ενετική; Η Τουρκοκρατούμενη, η πρωτο-ελεύθερη, η σύγχρονη; Η Κρήτη της ακρογιαλιάς ή των χιονισμένων κορυφών; Των σπαρμένων χωραφιών ή των εύμορφων καϊκιών; Η Κρήτη της ελιάς ή του αντρίγιαδου; Του αστικού αρχοντικού ή του βουνίσιου μητάτου; Η Κρήτη του μικρού χωριού ή της καστροπολιτείας; Του απάτητου φαραγγιού ή της κρεβατίνας που σκεπάζει την αυλή; Η Κρήτη του άγριου δίκταμου ή του γλαστροβασιλικού; Του Μαδαρίτικου αέρα που σηκώνει τις πέτρες ή της γλυκιάς ευωδιάς της μαντζουράνας που κουρνιάζει απαλά πάνω στο χώμα;
Η Κρήτη των κατάφυτων λόφων ή των κατσοπρινιών; Των Ενετικών λιμανιών ή των κακοτράχαλων ορεινών μονοπατιών; Η Κρήτη του βοσκού ή του καλλιεργητή; Του αρματοφορεμένου ή του γραμματιζούμενου; Η Κρήτη του πειρατή ή του αντάρτη; Του ντελικανή ή της τσεμπεροφορούσας γιαγιάς; Η Κρήτη του λαδιού ή της γραβιέρας; Της απέραντης κατάξανθης παραλίας ή του γκρεμού που βουτά ίσια μέσα στη θάλασσα; Η Κρήτη της σπηλιάς που γεννήθηκε ο Δίας ή του πεντάστερου ξενοδοχείου; Της πανάρχαιας ντοπιολαλιάς ή της εσπεράντο των μπαρ; Η Κρήτη του “γαρ” ή του “how are you”; Του βρακοφόρου γέροντα ή της γυμνόστηθης κολυμβήτριας; Η Κρήτη του μελισσοκόμου ή του ψαρά; Του επιχειρηματία ή του χαΐνη;
Σκαλαθύρματα 1 × €16.20
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 1 × €20.70
Αφανισμός 1 × €20.00
Τα σανδάλια 1 × €6.00
Ο Κροκοδειλος που πήγε στον οδοντογιατρό 1 × €9.90
Τα ελιξίρια του διαβόλου 1 × €18.00
Ο Θησέας και ο Μινώταυρος, ο Μίνωας, η Πασιφάη, η Αριάδνη και ο Αιγέας 1 × €7.70
Πλανήτης Γη 1 × €12.00
ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ 1 × €18.00Υποσύνολο: €128.50
