Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Αναγνώριση της νήσου Κρήτης
€18.00
Μια ανέκδοτη μυστική έκθεση του 1783 Με χάρτη της Κρήτης και σχέδια των οχυρώσεων της.
Οι γνωστές μέχρι σήμερα ιστορικές πηγές, που αφορούν την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη (1669 – 1821) παρουσιάζουν πολλά κενά. (…) Η σημασία επομένως ανέκδοτων κειμένων, όπως η «Αναγνώριση της νήσου Κρήτης», που εντοπίσαμε στα Εθνικά Αρχεία της Γαλλίας και στα Ιστορικά Αρχεία του Στρατού Ξηράς στο Παρίσι και παρουσιάζουμε σ’ αυτό το βιβλίο, είναι προφανής. Η έκθεση αυτή ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1784 από δύο απεσταλμένους της Γαλλίας, τον Μπονεβάλ και τον Ντυμά, που πήγαν στην Κρήτη στα τέλη του 1783. Σκοπός του ταξιδιού τους, το οποίο έγινε στα πλαίσια μυστικής αποστολής στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η συγκέντρωση πληροφοριών για τα οχυρά και τις στρατιωτικές δυνάμεις του νησιού, τη διοίκηση, τον πληθυσμό, τη γεωργική παραγωγή και γενικότερα την οικονομία.
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Η Πολιτεία
Ο Κρητικός, βιβλίο τρίτο€13.30O Κωσταντής στάθηκε στην ακροχωραφιά, λεύτερος και μοναχός. Το ψήλωμα όπου βρισκόταν έβανε αποκάτω του τη βρύση του χωριού και την πλατεία όπου συνηθούσαν ναποσπερίζουν οι χωριάτες. Δυο-τρία κληματόδεντρα ισκιώνανε τον τόπο, κ’ είχαν κρεμασμένα από τις κλάρες τους κάτι θεόρατα τσαμπιά, που θέλαν ακόμα καιρό για να μαυρίσουν. Οι πέτρες και τα ξερόχορτα στους φράχτες σταλάζανε το μάλαμα του απόβραδου.
- Ελληνική πεζογραφία
Παντέρμη Κρήτη
Χρονικό του σηκωμού του '66€16.00Οι τάφοι από το σηκωμό του 66 παίρνανε πια να χλοΐζουνε. Τα κούτσουρα στα λιόφυτα και στ’ αμπέλια πετούσανε βλαστάρια και φύλλα. Στα χορταριασμένα χαλάσματα, οι χελιδόνες κουβαλούσανε τα φρύγανα και τη λάσπη να χτίσουνε καινούριες φωλιές. Τα γυναικόπαιδα της Κρήτης γυρίζανε καραβιές-καραβιές από τη λεύτερην Ελλάδα να ξαναρίξουνε ρίζα στο χώμα που τα γέννησε. Τρεις κάπου χρόνους, είχανε πορευτεί με το ζητιανοκόματο της προσφυγιάς είχανε στραγγισμένα τα μάτια τους να κλαίνε τους άντρες που σφαγιάζουνταν στο νησί είχανε πάνω τους σηκωμένα όσα ο άνθρωπος μπορεί να βαστάξει. Με το γονάτισμα του Σηκωμού, δένανε κόμπο την καρδιά τους και κινούσανε να ξαναμπούνε στη σκλαβιά – φτάνει να ματαδούνε τα μέρη τους και να θυμιάσουνε το χώμα όπου λιώναν οι άντρες κ’ οι πατεράδες τους. Παντέρμη Κρήτη! Έτσι είχανε πράξει -γενεές γενεών πρωτήτερα- κ’ οι γονέοι τους ύστερα από τον κάθε Σηκωμό.
