Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
'Η ΤΑ ΠΕΡΙ ΘΕΑΓΕΝΗΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ
ΑΙΘΙΟΠΙΚΑ
€18.00
Τα Αιθιοπικά του Ηλιόδωρου, γραμμένα τον 3ο μ.Χ. αιώνα, είναι ένα από τα ωραιότερα αρχαία μυθιστορήματα. Αποτελεί ένα πανόραμα του ύστερου ελληνιστικού κόσμου : τόποι μακρινοί και εξωτικά τοπία, αλλόκοτες λατρείες, λαμπρές τελετές και μάγια, μάχες με πρωτόφαντες πολεμικές τεχνικές. Ένας κόσμος απέραντος και γι’ αυτό επικίνδυνος και μέσα σ’ αυτόν ο άνθρωπος αβέβαιος και ανυπεράσπιστος μπροστά στις παραξενιές της τύχης. Η ζωή μια περιπλάνηση όπου κυριαρχεί ο πόθος της επιστροφής στο πάτριο έδαφος. Τα Αιθιοπικά, ένα ταξιδιωτικό παραμύθι με απίστευτες περιπέτειες σε στεριά και σε θάλασσα : ταξίδια, τρικυμίες, ληστές, πειρατές, λάγνες γυναίκες ερωτευμένες με ωραίους έφηβους, βασκανίες, ορκισμένοι ιερείς εκτεθειμένοι στον πειρασμό της ηδονής, απαγωγές, χωρισμοί και θαυμαστές συναντήσεις, αναγνωρισμοί, μια διαδοχή θριάμβου και τραγωδίας, κινδύνου και σωτηρίας. Κυρίαρχο θέμα ο έρωτας, κυρίαρχο δίδαγμα η ερωτική πίστη και η προάσπιση της παρθενίας. Ολόκληρο το βιβλίο μια δοκιμασία πίστης και μια πείρα αγνείας των δύο ηρώων, του Θεαγένη και της Χαρίκλειας : κεραυνοβολημένοι από τον έρωτα και κυνηγημένοι από την τύχη οι δύο πρωταγωνιστές θα διασχίσουν τόπους και τόπους ενώ αντίξοες δυνάμεις θα αναβάλλουν συνεχώς την ένωση που θα είναι η σωτηρία τους.
Πριν από το τέλος του 16ου αι. τα Αιθιοπικά είχαν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα γερμανικά και οι μεταφράσεις αυτές είχαν κατ’ επανάληψιν επανεκδοθεί. Η επίδραση του Ηλιόδωρου ήταν τέτοια, ώστε ο Θερβάντες τον θεωρούσε επικίνδυνο ανταγωνιστή, ο Σαίξπηρ παραθέτει ένα απόσπασμά του στη Δωδέκατη νύχτα, ο Ρακίνας τον ήξερε απέξω, ο Ραμπελαί τον έκρινε άξιο να αποκοιμίσει τον Πανταγκρυέλ και ο Φίλιπ Σίντνεϋ θεωρούσε ότι τα Αιθιοπικά είναι εφάμιλλα με την Αινειάδα και την Κύρου Παιδεία, ενώ το λιμπρέτο της Αΐντας του Βέρντι στηρίζεται κατά πολύ στα Αιθιοπικά.
Με τα Αιθιοπικά ασχολήθηκαν συστηματικά οι λόγιοι του Βυζαντίου, και ειδικότερα ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Ιωάννης Ευγενικός και ο Φίλιππος ο Φιλάγαθος. Ο Κοραής είναι ο μόνος Έλληνας που δημοσίευσε μία παράφραση όλου του έργου το 1804 στο Παρίσι και το 1813 στη Σμύρνη. Το έργο για πρώτη φορά εκδίδεται ολόκληρο στα νέα ελληνικά.
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Σιντίπας (μυθολογικόν Σιντίπα του φιλοσόφου)
€19.10Το Μυθολογικόν Συντίπα [= Σιντίπα] του φιλοσόφου (δηλ. Βιβλίο με περιεχόμενο πλασματικό/παραμυθικό για τον φιλόσοφο Σιντίπα) ήταν ένα από τα πιο αγαπητά «αναγνώσματα του νέου ελληνισμού», δηλαδή ένα «νεοελληνικό λαϊκό λογοτεχνικό έντυπο» που γνώρισε πολλές εκδόσεις και ενδιαφέρουσες γραπτές και προφορικές «τύχες» από τις αρχές του 18ου αι. ως και τον Μεσοπόλεμο του 20ού αι. Όντας η τελευταία χρονικά ελληνόγλωσση εκφορά του λεγόμενου (Βιβλίου του) Σιντίπα (ενός παλιότερου «Διεθνούς Βιβλίου» με ανατολίτικες -μάλλον μεσανατολικές/περσικές- απαρχές, αλλά και με τμήμα του διηγηματικού υλικού γνωστό, κάποτε, και σε ευρύτερο γεωγραφικό χώρο, από την Κεντρική Ασία ως και τον ελληνιστικό και ελληνορωμαϊκό κόσμο), το πεζό αφήγημα αποτελεί έναν πρώιμο συνδυασμό αυλικού θρίλερ, «καθρέπτη ηγεμόνων» και «χρηστοήθειας», που απαρτίζεται από μια «διήγηση-πλαίσιο» και από εγκιβωτισμένες ερωτικές και περιπετειώδεις ιστορίες, που οι περισσότερές τους διερευνούν διδακτικά, συχνά όμως και ασυνήθιστα, τολμηρά ή και σκαμπρόζικα, μια πλατιά γκάμα σχέσεων των δύο φύλων. Κατά τα άλλα, το “Μυθολογικόν Σιντίπα του φιλοσόφου” είναι ένα («συμβιβαστικό» μα και «συμβιβασμένο», γλωσσικά) καταστάλαγμα μιας πλουσιότατης ελληνόγλωσσης χειρόγραφης μεταφραστικής και διασκευαστικής παράδοσης που φαίνεται να είχε ξεκινήσει από τη Μελιτηνή της πολυεθνικής (και πολυπολιτισμικής) Μικρασίας στα τέλη του 11ου αι. και είχε παράλληλά της σε όλη τη Μέση και Εγγύς Ανατολή και την Ευρώπη του μέσου και ύστερου Μεσαίωνα και των πρώτων αιώνων των Νεότερων Χρόνων. Επικεντρωμένο στην πρώτη φιλολογική-«χρηστική» έκδοση του «μυθιστορήματος» αυτού, το βιβλίο του ΙΝΣ, επιμελημένο από τον Γ. Κεχαγιόγλου και εφοδιασμένο με πλούσια εικονογράφηση, προσφέρει επίσης εκτενή Εισαγωγή, αναλυτικό Γλωσσάρι, Επιλογή βιβλιογραφίας, καθώς και Επίμετρα που επιτρέπουν μιαν αρκετά συμπεριληπτική εποπτεία περιεχομένου, γλώσσας και εκφραστικού ύφους των προγενέστερων ελληνόγλωσσων εκφορών του Σιντίπα και μιας συλλογής «μύθων» (ζώων, ανθρώπων και άλλων όντων) που συνδέθηκαν με τον πρώτο γνωστό μεταφραστή του Σιντίπα στα λόγια ελληνικά, τον «γραμματικό» Μιχαήλ Ανδρεόπουλο.
Το βιβλίο είναι το δέκατο έκτο της σειράς του ΙΝΣ «Παλιότερα Κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», με επόπτες τους A. van Gemert (2009-2017) και Γ. Κεχαγιόγλου (2009 κ.ε.). Η σειρά έχει σκοπό τη γνωριμία του μη εξειδικευμένου κοινού με τη λογοτεχνία των παλιότερων περιόδων μέσα από εύχρηστες και αξιόπιστες επιστημονικά εκδόσεις, που απαλλάσσουν από την ανάγκη καταφυγής σε πολλά πρόσθετα βοηθήματα. Προπομπό αποτέλεσε το εισαγωγικό βιβλίο “Από τον ύστερο Μεσαίωνα ως τον 18ο αιώνα. Εισαγωγή στα παλιότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας” (2009, και ανατυπώσεις), ενώ η σειρά περιλαμβάνει ήδη τις εξής εκδόσεις κειμένων (2010-2023): Η κακοπαντρεμένη· Ο κατής και ο μποντικός· Πτωχολέων· Ανακάλημα της Κωνσταντινόπολης· Ο έπαινος των γυναικών· Μαρίνος Φαλιέρος, Λόγοι διδακτικοί του πατρός προς τον υιόν· Μανόλης Σκλάβος, Της Κρήτης ο χαλασμός· Εμμανουήλ/Μανόλης Λιμενίτης, Το θανατικόν της Ρόδου· Η Βοσκοπούλα· Καταλόγια (Στίχοι περί έρωτος αγάπης)· Πανουργίαι υψηλόταται του Μπερτόλδου· Γιούστος Γλυκός, Πένθος θανάτου· Ιμπέριος και Μαργαρόνα· Καλλίμαχος και Χρυσορρόη· Βέλθανδρος και Χρυσάντζα. - Κλασική Γραμματεία
Θουκυδίδης
€20.70Πρόκειται για ουσιαστική συμβολή στις θουκυδίδειες σπουδές, η οποία από το 1984 και εξής παραμένει βιβλίο αναφοράς για το έργο του Αθηναίου ιστορικού. Ο Ρόμπερτ Κόνορ, βαθύς γνώστης της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας και με ιδιαίτερη ευαισθησία στο μοναδικό και γι’ αυτό δύσκολο ύφος του Θουκυδίδη, αναλύει όλες τις μικρές και μεγάλες ενότητες του κάθε βιβλίου διαδοχικά, τη μία μετά την άλλη. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύει κάθε φορά την εξέλιξη της αφήγησης, καθώς αυτή παρακολουθεί την εξέλιξη του πολέμου, την εστίαση και τη σημασία που προσδίδει ο ιστορικός στην κάθε ενότητα, τον τρόπο με τον οποίο το κάθε βιβλίο συμπληρώνει το προηγούμενο και ανοίγει νέους δρόμους για την κατανόηση όχι μόνο των προηγούμενων βιβλίων αλλά και των επόμενων. Η πρόταση του Κόνορ για την ανάγνωση του Θουκυδίδη είναι διαφωτιστική και δελεαστική, χωρίς ωστόσο να είναι και οριστική. Άλλωστε και η ιστορική αφήγηση του Θουκυδίδη δεν είναι οριστική, αφού δεν προσφέρει εύκολες συνταγές και απαντήσεις αλλά δεδομένα που πιστοποιούν τη διαρκή κίνησιν, προκαλώντας τη συνεχή επαγρύπνηση του αναγνώστη.
- Κλασική Γραμματεία
Πέρσες
€9.00Ο Γλαύκος, στην πραγματεία του για τους μύθους του Αισχύλου, λέει ότι οι Πέρσες διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τις Φοίνισσες του Φρύνιχου, καθώς κι εκείνος άρχιζε την τραγωδία με τους ίδιους στίχους: “Των Περσών, που έχουν φύγει για την Ελλάδα”. Αλλά στο έργο του Φρύνιχου τον πρόλογο τον έκανε ένας ευνούχος, ο οποίος ετοίμαζε τους θρόνους στους οποίους θα κάθονταν οι σύμβουλοι της Αυτοκρατορίας, ενώ το έργο του Αισχύλου αρχίζει με την πάροδο του χορού γερόντων προεστών, οι οποίοι κάνουν και τον πρόλογο. Ο Αισχύλος νίκησε στους τραγικούς αγώνες -επί Μένωνος- με την τριλογία Φινεύς -Πέρσαι- Γλαύκος Ποτνιεύς και το σατυρικό δράμα Προμηθεύς Πυρκαεύς. Η τραγωδία εξελίσσεται δίπλα στο μνήμα του Δαρείου και η υπόθεση είναι η ακόλουθη: ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά της Ελλάδας· το πεζικό του ηττήθηκε στις Πλαταιές και το ναυτικό του στη Σαλαμίνα· ο ίδιος διέφυγε στη Θεσσαλία και κατάφερε να περάσει στην Ασία. Η πρώτη εκστρατεία των Περσών -του Δαρείου- συντρίφτηκε στον Μαραθώνα και η δεύτερη -του Ξέρξη- στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές.
- Γλώσσα
Παροιμίες και παροιμιακές φράσεις της ελληνικής αρχαιότητας
εισαγωγή-κείμενο-μετάφραση-σχόλια€28.50Η χρήση παροιμιών και παροιμιακών φράσεων είναι ευρύτατη σε διάφορες γλώσσες, μια και αποτελούν έκφραση της πατροπαράδοτης λαϊκής σοφίας ενός κοινωνικού συνόλου. Η ελληνική αρχαιότητα δεν αποτελεί εξαίρεση: Οι παροιμίες χρησιμοποιήθηκαν ήδη από την αρχαϊκή εποχή, μελετήθηκαν κατά την κλασική και την ελληνιστική περίοδο, και συγκεντρώθηκαν σε συλλογές κατά την ύστερη αρχαιότητα και κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Στον τόμο αυτό γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν θεματικά οι αρχαίες ελληνικές παροιμίες (τουλάχιστον όσες έχουν συμπεριληφθεί στις αρχαίες και στις βυζαντινές συλλογές, αλλά και σε κάποιες ειδικές μελέτες νεότερων ερευνητών, καθώς και όσες επιπλέον εντοπίστηκαν με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα), συνοδευόμενες από νεοελληνική μετάφραση, ερμηνευτικά και πραγματολογικά σχόλια, συμπληρωματικές πληροφορίες και επεξηγήσεις για την προέλευση και τη χρήση τους, τη νοηματική τους εξέλιξη και τις διάφορες ερμηνευτικές τους εκδοχές, καθώς και από καταγραφή των σημαντικότερων πηγών που παραδίδουν την καθεμιά.
Πρόκειται για την πρώτη τέτοιου τύπου καταγραφή των αρχαίων ελληνικών παροιμιών στη διεθνή βιβλιογραφία. Παρουσιάζονται 5.320 αρχαίες ελληνικές παροιμίες, από τις οποίες 668 καταχωρίζονται για πρώτη φορά σε μια τέτοια ευρύτερη καταγραφή.
