Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Άλμπουμ

  Οι κινηματογράφοι του Ηρακλείου

  Τσαγκαράκης Νίκος

  απο το 1909-2022

  €14.00 €12.60

  «Οι κινηματογραφικές αίθουσες, σε όλον τον κόσμο, είχαν μια κοινή μοίρα. Γνώρισαν ταχεία εξάπλωση και μεγάλη άνθιση, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, πόλεις κάθε μεγέθους, ακόμα και στην ύπαιθρο, μέσα σε λίγες δεκαετίες. Επιβλητικού πλούτου ή μικρού προϋπολογισμού, ευφάνταστης, συχνά πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής ή στοιχειώδους κατασκευής, έζησαν μια λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένη ζωή, ικανοποίησαν για μεγαλύτερα ή μικρότερα διαστήματα στους πελάτες τους και έφτασαν, οι περισσότερες, σε ένα γρήγορο και άδοξο τέλος. Είτε γκρεμίστηκαν, είτε επιβίωσαν μέσα στην εγκατάλειψη ως αρχιτεκτονικά ερείπια του παρελθόντος, είτε άλλαξαν χρήση και μετατράπηκαν σε κάτι πολύ πιο πεζό: υπεραγορές, πάρκινγκ, καταστήματα κάθε είδους.»

   

  Επιμέλεια έκδοσης: Κλαίρη Μιτσοτάκη

   

   

   

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Γενικά θέματα

  Στον καιρό της Λιλιπούπολης

  Γιώργος Ι. Αλλαμανής

  Η βιογραφία μιας ραδιοφωνικής εκπομπής

  €27.70 €24.93

  To βιβλίο είναι μία κατάδυση στην άγνωστη ιστορία της εκπομπής «Εδώ Λιλιπούπολη» (Δεκέμβριος 1977-Μάιος 1980) μέσα από 51 συνεντεύξεις, ανέκδοτους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή που δεν πρόλαβαν να γίνουν λιλιπουπολιτικά τραγούδια, 73 χαμένα επεισόδια που εντόπισε ο συγγραφέας και εκατοντάδες ντοκουμέντα: έγγραφα, χειρόγραφα, παρτιτούρες, φωτογραφίες, ήχους, ταινίες, δημοσιεύματα κ.λπ.

  Το βιβλίο ακολουθεί βήμα βήμα «την καλύτερη παιδική εκπομπή που έγινε ποτέ για μεγάλους» στους διαδρόμους και τα στούντιο της ΕΡΤ, στον Μαγεμένο Αυλό, στους λαβύρινθους της εξουσίας, στον ιδιωτικό και δημόσιο λόγο. Αποκαλύπτει τις αληθινές ιστορίες προσφιλέστατων τραγουδιών όπως το «Ρόζα Ροζαλία», το «Χρυσαλιφούρφουρο» και το «Δεν είμαστε Ζουλού».

  Είναι ταυτόχρονα ένα ταξίδι στην αναγεννησιακή εποχή του Τρίτου Προγράμματος επί Μάνου Χατζιδάκι (1975-1982), εκεί που καλλιεργήθηκαν μερικές απ’ τις μεγαλύτερες προσδοκίες και αυταπάτες της Μεταπολίτευσης. Τότε που η καλλιτεχνική δημιουργία άνθισε – για λίγο – στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης, στην Ουτοπία.

  Ξανασχεδιάζει το αποτύπωμα του αλλοτινού ραδιοφωνικού θαύματος στη συλλογική μνήμη. Γι’ αυτό έχει λόγο ύπαρξης σ’ ένα βιβλίο «για τη Λιλιπούπολη» η πρωτοφανής ανάλυση των 12+1 κρίσεων που σημάδεψαν το χατζιδακικό Τρίτο· γιατί ξέρουμε τον μύθο του αλλά όχι την ιστορία του. Ή ο φάκελος πολιτικών φρονημάτων του Χατζιδάκι, με δύο άγνωστες φωτογραφίες του έφηβου Μάνου, σε παράλληλη αφήγηση με το «φακέλωμα» που έκανε στους Λιλιπουπολίτες ο απαισιότατος δήμαρχος Χαρχούδας.

  Το «Στον καιρό της Λιλιπούπολης» είναι αποτέλεσμα έρευνας που κράτησε πέντε χρόνια. Δεν είναι παιδικό βιβλίο. Δεν «νοσταλγεί». Είναι ένα χάρτινο ντοκιμαντέρ 350 σελίδων για σύγχρονους ενήλικες 18-70+ ετών. Διαβάζεται σα να βλέπεις καλογυρισμένη ταινία.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Γενικά θέματα

  Ποιος ακυρώνει τι; Σκέψεις για την cancel culture

  LAURE MURAT

  €11.00 €10.00

  Eκ των υστέρων επανόρθωση εξόφθαλμων αδικιών. Δύσκολο να συνοψίσει κανείς καλύτερα σε μια φράση τα επίδικα που πυροδοτούν την πολεμική γύρω από την cancel culture. Συμπυκνώνονται σε κάθε λέξη αυτής της πρότασης. Πράγματι, δεν αισθάνεται όλος ο κόσμος την ανάγκη να «επανορθώσει» (γιατί; με ποιον τρόπο;), πόσο μάλλον να επανορθώσει τις «αδικίες» που κρίνονται ως «εξόφθαλμες» (με βάση ποια κριτήρια;) και που από ορισμένους θεωρούνται ως τυχαία περιστατικά ή ως ιστορικό fatum, και επιπλέον όλα αυτά να γίνουν «εκ των υστέρων», ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη διεξαγωγή μιας αναδρομικής και παραπλανητικής δίκης. Παρότι η cancel culture δεν είναι απαλλαγμένη από υπερβολές και ελαττώματα, οι αντιδράσεις που προκαλεί στη Γαλλία, ύποπτες καθότι συστηματικές, παραμορφώνουν τα επίδικα ζητήματα έως ότου η συζήτηση να ενταφιαστεί πλήρως. Έγραψα αυτό το κείμενο σε μια προσπάθεια να κατανοήσω την ουσιαστική προβληματική πίσω από τις κραυγές, τις a priori κρίσεις και τις λήψεις του ζητουμένου. Διότι, στον αντίποδα των αγανακτισμένων αντιδράσεων, προσωπικά κάτι διδάχθηκα κάθε φορά που η cancel culture εμφανίστηκε κάπου.

  Ας αρχίσουμε δίνοντας έναν απλό ορισμό, φροντίζοντας να διακρίνουμε τη λέξη από το πράγμα, την έκφραση καθεαυτήν από την πραγματικότητα στην οποία αντιστοιχεί. Η cancel culture ή, σε μια κατά λέξη απόδοση, η κουλτούρα της ακύρωσης, είναι ουσιαστικά ένας πολεμικός, υποτιμητικός όρος, μια «έκφραση της αμερικανικής Δεξιάς που υιοθετήθηκε από τους γάλλους νεοσυντηρητικούς προκειμένου να απαξιώσουν περαιτέρω τα προοδευτικά αιτήματα», σύμφωνα με τη διατύπωση του Andre Gunthert. Ορίζει ένα σύνολο διεκδικήσεων που προέρχονται από τη ριζοσπαστική Αριστερά και αφορούν την απτή αλλαγή των πρακτικών σε μια κοινωνία που κατηγορείται ότι διαιωνίζει μια ρατσιστική και σεξιστική κουλτούρα, η οποία αγνοεί τους καταπιεσμένους πληθυσμούς. Η κουλτούρα της ακύρωσης, κριτικό εργαλείο των μειονοτήτων που εξασκούν την ελευθερία έκφρασής τους, συνίσταται κυρίως στην αποκάλυψη θεμάτων ή πράξεων εκ μέρους προσώπων, εταιρειών ή θεσμών που κρίνονται απαράδεκτες ή προσβλητικές και στην απόσυρση κάθε υποστήριξης προς αυτά τα πρόσωπα, τις εταιρείες και τους θεσμούς, ιδίως μέσω των κοινωνικών δικτύων. Η cancel culture είναι λοιπόν πάνω απ’ όλα ένας τρόπος έκφρασης και διαμαρτυρίας, ο οποίος συντίθεται από συντονισμένους λόγους και πράξεις που αφορούν τα πολιτικά δικαιώματα: διαδήλωση, μποϊκοτάζ, προειδοποίηση (ή whistle-blowing).

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Γενικά θέματα

  Μονογαμική σκέψη, πολυσυντροφική πρόκληση

  Brigitte Vasallo

  Για μια νέα πολιτική των αισθημάτων

  €19.08 €17.17

  Αυτό το βιβλίο αποτελεί μια έρευνα που θίγει την κεντρική θέση της μονογαμίας ως σύστημα κοινωνικής οργάνωσης και επιβολής – ένα σύστημα που εκκινεί από το ζευγάρι και φτάνει μέχρι το έθνος-κράτος, αγγίζοντας ακόμη και τις ομάδες των ακτιβιστών. Αυτό το μπάσταρδο δοκίμιο επιδιώκει να ταρακουνήσει συθέμελα το κυρίαρχο σχεσιακό πλέγμα, έχοντας έναν ορίζοντα πολυσυντροφικότητας και απελευθέρωσης των αισθημάτων:

  Να γίνουμε ακυβέρνητες, ούτε ένα ακόμη συναισθηματικό πτώμα στις ζωές μας, τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις συλλογικές. Τα εργαλεία του αφέντη δεν πρόκειται ποτέ να διαλύσουν το σπίτι του αφέντη. Εμείς έχουμε άλλα εργαλεία, γιατί είμαστε φτιαγμένες από άλλη πάστα. Πρέπει να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή τη συλλογική φαντασίωση. Να κάνουμε το τελευταίο βήμα, να κόψουμε και τον τελευταίο δεσμό, να ξεφύγουμε από την επιρροή των κέντρων επιθυμίας, να βγούμε από το περιθώριο, για να ζήσουμε σε ένα άλλο, που θα είναι ακόμη πιο απόμακρο… και να αρχίσουμε να κατασκευάζουμε κάτι πραγματικά διαφορετικό.