Η έκδοση της Σύγχρονης Εποχής για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο συμβάλλει ώστε να φωτιστούν πλευρές της προσωπικότητας, αλλά και του ίδιου του έργου του μεγάλου σκηνοθέτη, προκειμένου να μην περιπέσει αυτή η δημιουργία στη λησμονιά.
Το βιβλίο του Λευτέρη Χαρωνίτη σε καμιά περίπτωση δεν έχει την πρόθεση να αποτελέσει μια τελική αποτίμηση του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ούτε να γίνει ένα ακόμα βιβλίο «αναμνήσεων». Η βιωματική αφήγηση των γεγονότων, αλλά και η περιγραφή του ίδιου του Θόδωρου Αγγελόπουλου από τον Λευτέρη Χαρωνίτη –σε μια σκηνοθέτη προς σκηνοθέτη προσέγγιση– έχει ξεχωριστή αξία, γιατί βοηθάει και αυτή από την πλευρά της στην ανάδειξη πληροφοριών σε σχέση με το πλαίσιο που δημιούργησε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ενταγμένη στο φόντο και των ιστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα και των ιδιαίτερων εξελίξεων που δρομολογούνταν στο χώρο των δημιουργών του κινηματογράφου.Χαρωνίτης Λευτέρης Χαρ
Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας – σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;
Ο Κρίστοφερ Κινγκ, βραβευμένος μουσικός παραγωγός και μανιώδης συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, υποστηρίζει ότι η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής – κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Σταδιακά η μουσική έπαψε να έχει αυτή τη λειτουργία. Τα εύθραυστα πολιτισμικά οικοσυστήματα μες στα οποία η μουσική επιτελούσε το ιαματικό της έργο καταστράφηκαν.
Μ’ εξαίρεση μια απόμερη γωνιά της Ελλάδας, στις εσχατιές της Ευρώπης – την Ήπειρο. Εδώ, σαν από θαύμα, κρατήθηκε ζωντανός ένας πανάρχαιος τρόπος ζωής που επέτρεψε στη μουσική να διατηρήσει το θεραπευτικό της ρόλο. Ο Κινγκ αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ αυτόν το σκληρό μα μαγικό τόπο, όπου η μουσική γίνεται ένα με την ποίηση, το χορό και τη γιορτή.
Ο Κινγκ γράφει για την ιστορία της Ηπείρου και το μεγαλείο του τοπίου, για τα πανηγύρια, τα τσίπουρα και τους Τσιγγάνους οργανοπαίχτες, για τα συλλογικά βιώματα και τις κοινές αναμνήσεις. Μας μιλά για τη μουσική σαν θρήνο, σαν νανούρισμα και σαν παρηγοριά. Μας μιλά γι’ ανθρώπους που ξέρουν να πενθήσουν και ξέρουν να γλεντήσουν.
Συνδυάζοντας το φιλοσοφικό στοχασμό με την ιστορική περιγραφή, τη μουσικολογική ανάλυση με την ανθρωπολογική ματιά, η παθιασμένη και παιγνιώδης αυτή αφήγηση παίρνει τελικά τη μορφή ενός ερωτικού γράμματος στη μουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου.
https://youtu.be/Lh0W9hvgnb4
Το «Παράδοξο…» θεωρείται (και είναι) ένα από τα κυριότερα κείμενα της θεατρικής αισθητικής. Της αισθητικής εν γένει. Αποτελεί, επιπλέον, μια από τις συστηματικότερες απόπειρες προσέγγισης του μυστηρίου της ηθοποιίας. Γι ‘ αυτό και τίθεται κατά καιρούς υπό την κριτική βάσανο των πρακτικών της σκηνής – καλή ώρα -, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν στο ευθέως ή εμμέσως διατυπούμενο ερώτημα: «Είναι έτσι όπως τα λέει ο Diderot; Τι λέτε εσείς που ζείτε τα πράγματα από πρώτο χέρι;». Νομίζω ότι μια τέτοια πρακτική χωλαίνει σε δύο τουλάχιστον σημεία. Πρώτον: αντιμετωπίζει το κείμενο του Diderot ως οιονεί επιστημονική πραγματεία, φιλοδοξώντας να την ελέγξει από τη σκοπιά της βιωματικής εμπειρίας. Δεύτερον: εκλαμβάνει τους ανθρώπους της σκηνής ως ειδήμονες, ή έστω γνώστες, και δη απαραιτήτως, αυτού που κάνουν. […] Πως; Το Παράδοξο… δεν είναι, για σας, επιστημονικό αντικείμενο; – θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Σπεύδω να απαντήσω: το Παράδοξο… είναι, κατά τη γνώμη μου, θεωρητικό κείμενο ιδεολογικού χαρακτήρα με φιλοδοξίες επιστημοσύνης.
1984 1 × €13.00
Κάπου στο ανολοκλήρωτο 1 × €18.00
Περί μυθιστορίας, διαφθοράς και άλλων τινών 1 × €9.00
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη 1 × €19.10
Πλάτωνος Συμπόσιον 1 × €18.50
Οι Κορυφές Της Ζωής 1 × €18.00
Neverhome 1 × €14.40
Ματωμένα Χώματα 1 × €16.50Μια εποχή 1 × €18.00
Νεοκλασικά της Αθήνας και του Πειραιά 1 × €44.10Υποσύνολο: €188.60
