Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Σκοτώνοντας την ώρα
€14.50
Ήμουν παιδί ακόμα, με πιάνεις, και ήμουν εκεί… καθόμουν στον ίδιο χώρο με τον Σινκλέρ Λιούις… του πήγαν ένα μπουκάλι κρασί κι εκείνος και οι γυναίκες που ήταν μαζί του σερβιρίστηκαν. Ήταν εκεί, μπροστά μου, ο Μπιγκ Ρεντ. Μου φαινόταν απίστευτο. Δεν ήθελα να φανώ ενοχλητικός. Προσπάθησα να κοιτάζω αλλά δεν γινόταν. Ήμουν ολομόναχος εκεί. Είχα μαζί μου ένα σημειωματάριο και μου φαινόταν ότι έγραφα ένα πραγματικό σενάριο με όλα αυτά. Το απεχθανόμουν όμως. Είχε κάμποσες λευκές σελίδες. Έκοψα μία και κατευθύνθηκα προς τον Σινκλέρ Λιούις…
Ο Σινκλέρ Λιούις αντέδρασε λες και δεν ήμουν εκεί. Αγνόησε το χαρτί που κρατούσα στο χέρι μου και συνέχισε να συζητά σε μια από τις γυναίκες. “Τον άτιμο”, είπα. “Γύρισα ξανά στο τραπέζι μου και ξανασκέφτηκα όλο το σκηνικό από την αρχή. Όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο άσχημα ένιωθα. Ο Μπιγκ Ρεντ με είχε αφήσει άναυδο. Φώναξα τον σερβιτόρο και πλήρωσα. Τότε πήγα ξανά στο τραπέζι του Λιούις. Με κοίταξε και του είπα. “Άκουσε ρε μπάσταρδε, έχουμε εκδοθεί και ο δύο στον ίδιο εκδότη. Ίσως ο κύριος Ρένκιν θα ήταν καλό να μάθει πόσο μαλάκας είσαι!”… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Διαβάζοντας τα κείμενα του Μπουκ. έκανα κάποιες απλές σκέψεις. Πρώτον: Σπανίως, πλέον, σημερινοί συγγραφείς να δώσουν τόσο άμεσα, αδρά, αυθεντικά, λιτά, και ευθύβολα κείμενα. Δεύτερον: Σπανίως ένας σημερινός συγγραφέας που θα επιχειρούσε να γράψει με τον τρόπο του Μπουκ. θα είχε την τύχη να εκδοθεί στην Ελλάδα από οποιονδήποτε εκδοτικό οίκο, αφού θα χαρακτηριζόταν μη λογοτεχνικά ορθός λόγω της αφόρητης αυτοαναφορικότητάς του, εκτός αν ο ίδιος χρηματοδοτούσε την έκδοσή του, οπότε θα λύνονταν ακαριαία όλα τα προβλήματα. Τρίτον: Το παρακμιακό σκηνικό της δεκαετίας του ’40, του ’50 και του ’60 στην Αμερική, προσεγγίζει την εν Ελλάδι σημερινή οικονομική κρίση και την κοινωνική σήψη – μάλλον τα πράγματα εδώ και σήμερα είναι χειρότερα απ’ ό,τι εκεί, τότε. Τέλος, πολλά από τα λεγόμενα του συγγραφέα (ατάκες, ευφυολογήματα, μεμονωμένες φράσεις, απόψεις, κρίσεις, περιγραφές προσώπων και καταστάσεων, μεθυσμένα λόγια κτλ.) είναι κατά παράξενο τρόπο απολύτως εναρμονισμένα με σημερινές καταστάσεις, εκφράζοντας την διεφθαρμένη κοινωνία μας. Μια πρόχειρη εξήγηση που δίνω: Η ζωή δεν έχει αλλάξει σημαντικά εδώ και αρκετές δεκαετίες, και οι πάσης φύσεως παθογένειες (κοινωνικές, ατομικές, καλλιτεχνικές, πολιτικές) ανακυκλώνονται συνεχώς με μαθηματική πρόοδο
Σχετικά προϊόντα
- Γερμανική-Γερμανόφωνη
Οι Μεγάλες ‘Ωρες της Ανθρωπότητος
€7.00Λένιν, Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Νότιος Πόλος – Ανακάλυψη και εξερεύνηση – Λογοτεχνία
Βυζαντινή Αυτοκρατορία – Ιστορία – Αλωση – 1453 – Λογοτεχνία
Handel, Georg Friedrich – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Αμερική – Ανακάλυψη και εξερεύνηση – Λογοτεχνία
Napoleon Bonaparte – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Dante, Alighieri – Βιογραφία – Λογοτεχνία
Voltaire, Francois-Marie Arouet – Βιογραφίαεικονογράφηση Γ.Τσούρα
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Τα σανδάλια
€6.00“Είκοσι λεπτά: Πρώτ’ απ’ όλα ένα ντους. Ύστερα, γυμνή ακόμα, μακιγιαρίστηκε ελαφρά. Φούστα, φυσικά, και κάλτσες μαύρες με ζαρτιέρες. Τα εργαλεία της δουλειάς, είπε μέσα της, μ’ εκείνο τον κυνισμό που της επέτρεπε να παίρνει αποστάσεις. Από τον εαυτό της, κατά περίπτωση. Κάλτσες μαύρες μα ζαρτιέρες, κυλοτάκι μικροσκοπικό, δαντελένιο. Διάλεξε μια φούστα στενή στη μέση και στους γοφούς, που άνοιγε χαμηλά. Μια φούστα ανάλαφρη, ευκολοφόρετη. Τέλος, ένα ζευγάρι σανδάλια ραφινάτα, με τακούνι και λουράκια, που αναδείκνυαν τη φινέτσα των αστραγάλων, τις λεπτές, καλλίγραμμες και μυώδεις γάμπες της. Ήταν έτοιμη”.
- Ξένη πεζογραφία
Το Μαύρο Βιβλίο
€20.70Ο Γκαλίπ είναι δικηγόρος και ζει στην Ιστανµπούλ. Μια µέρα εξαφανίζεται ξαφνικά η γυναίκα του Ρουγιά. Μήπως τον εγκατέλειψε για να επιστρέψει στον πρώην σύζυγό της ή για χάρη άραγε του ετεροθαλούς αδελφού της Τζελάλ, γνωστού δηµοσιογράφου, που έχει και εκείνος εξαφανιστεί; Καθώς ο Γκαλίπ προσπαθεί να βγάλει άκρη, διαπιστώνει ότι σταδιακά υιοθετεί την ταυτότητα του Τζελάλ: φοράει τα ρούχα του, απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις που εκείνος δέχεται, γράφει ακόµη και τα κείµενά του για την εφηµερίδα. Ο Γκαλίπ προσπαθεί να βρει στοιχεία τριγυρνώντας στην ατµοσφαιρική πόλη, όπου κάθε γωνιά της είναι κι ένα σηµάδι της ιστορίας της, αλλά η φύση του µυστηρίου αλλάζει διαρκώς – ώσπου δέχεται απειλές για τη ζωή του, και τότε αρχίζει να φοβάται το χειρότερο. Στο µαγευτικό περιβάλλον της Ιστανµπούλ, ο Γκαλίπ, εκτός από τη Ρουγιά και τον Τζελάλ, αναζητά εν τέλει και την αληθινή φυσιογνωµία της πόλης του, κυρίως όµως τον ίδιο του τον εαυτό.
«Επειδή το Μαύρο βιβλίο ξεκινά από την παιδική µου ηλικία εκεί όπου έζησα το µεγαλύτερο µέρος της ζωής µου και διηγείται τις περιπέ-τειες ενός ήρωα συνοµηλίκου µου, όπως είναι φυσικό, µε έχουν πολλές φορές ρωτήσει: “Πόσο Γκαλίπ είσαι;”. Ίσως οι λεπτοµέρειες της ζωής µου –τα ψώνια, οι µατιές που έριχνα από το παράθυρό µου στο µαγαζί του Αλαντίν απέναντι, οι κουβέντες µου µε την κυρία Καµέρ, που ήταν πραγµατικό πρόσωπο, τα µοναχικά σαββατόβραδά µου, οι περίπατοί µου τις νύχτες στα άδεια σοκάκια της πόλης– να µοιάζουν µε του Γκαλίπ. Αλλά η βαθιά µοναξιά του Γκαλίπ, η µελαγχολία που είχε εισβάλει σαν αρρώστια µέσα του, το θλιβερό σκοτάδι της ζωής του δεν είναι ευτυχώς και δικές µου βαθιές πληγές. Ζηλεύω τον Γκαλίπ για την καρτερικότητά του, τη σοβαρότητά του, τη δύναµη µε την οποία κουβαλάει τον πόνο του· τον θαυµάζω και γιατί, παρ’ όλα όσα του συνέβησαν, εκείνος σιωπηρά επιδοκιµάζει τη ζωή. Έγινα συγγραφέας επειδή δεν είχα τη δική του δύναµη για όλα αυτά». Από το επίµετρο του Ο.Π
- Γερμανική-Γερμανόφωνη
Φυγή στο σκοτάδι
€9.50” […] Μολονότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και γενικά οι συνθήκες της ζωής τους διέκοπταν την προσωπική επικοινωνία ανάμεσα στ’ αδέλφια για μέρες ή και για βδομάδες καμιά φορά, πάντα συνέβαινε κάτι, συνήθως ασήμαντο, που τους θύμιζε πως συνδέονταν μ’ ένα δεσμό αδιαμφισβήτητο και συμπαγή. Κυρίως ο νεότερος από τους δύο, σκεφτόταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις πως όλες οι άλλες περασμένες ή υφιστάμενες σχέσεις που είχε, κατά καιρούς, ακόμα και εκείνη με την εξαίρετη μα πεθαμένη από καιρό γυναίκα του, ήταν κατώτερες και πίστευε, όλο και περισσότερο, πως αυτή η αδελφική σχέση δεν ήταν μόνο ό,τι καλύτερο και αγνότερο κατείχε στη ζωή του, αλλά και από μια γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων, το μοναδικό πράγμα που του πρόσφερε μια φυσική σταθερότητα. Ακόμη μεγαλύτερη από αυτή των γονέων, που αργά ή γρήγορα εξαφανίζονται από τη ζωή μας, ή από τη σχέση μας με τα παιδιά, που, όπως γνώριζε ο Ρόμπερτ μέσω τρίτων, τα χάνει κανείς από τα νιάτα τους ακόμα. Και το κυριότερο : ήταν μια σχέση απαλλαγμένη από τη θολή ταραχή που εμφανίζεται απρόσμενα από τα σκοτεινά βάθη της ψυχής και συνηθίζει να σκιάζει τις επαφές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. […] “. Η “Φυγή στο σκοτάδι” είναι μια νουβέλα μοναχική και μοναδική μέσα στο τεράστιο έργο του Αυστριακού συγγραφέα. Η μοναχικότητά της συνίσταται στο ότι δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποια ομάδα ή να συγκριθεί με άλλα βιβλία του. Είναι μοναχική, γιατί κανένα άλλο κείμενο του Σνίτσλερ δεν δέχτηκε τόσες αλλαγές και δεν ταλαιπώρησε τόσο τον δημιουργό του όσο αυτή. Κι επίσης γιατί σπάνια συναντούμε στην παγκόσμια λογοτεχνία το φαινόμενο της απόκρυψης από τη δημοσιότητα ενός τέτοιας αξίας λογοτεχνήματος για τόσο μεγάλο διάστημα. Είναι μοναδική, γιατί είναι σπαραχτικά εξομολογητική. Πουθενά αλλού ο συγγραφέας δεν μιλάει τόσο ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού που τον βασάνιζαν, για τη μανία καταδίωξης, την υποχονδρία, τα κόμπλεξ και για τη λατρεία που ένιωθε για τον αδελφό του – έναν άνθρωπο που αγαπούσε, μα που δεν μπόρεσε ποτέ να κατακτήσει. Η νουβέλα δημοσιεύεται με εισαγωγή, μετάφραση και χρονολόγιο του Αλέξανδρου Ίσαρη.
