Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Πτυχώσεις 2
Για την αποσυντάσσουσα εξουσία
€6.30
Ο Mario Tronti [1931-2023] υπήρξε ένας από τους πλέον διορατικούς και επιδραστικούς πολιτικούς φιλοσόφους, περισσότερο γνωστός για την συγκρότηση του ιταλικού operaismo και τις μελέτες του πάνω στην αυτονομία του πολιτικού. Παρότι το έργο του υπήρξε σημαντικό για την κατανόηση και τη συγκρότηση του ιστορικού τρόπου παρουσίας της κοινωνικής μορφής της δυτικής υποκειμενικότητας, εντοπισμένη κυρίως στη φιγούρα της εκμεταλλευόμενης εργατικής υποκειμενικότητας, στις όψιμες παρεμβάσεις του παραδέχεται την ήττα αυτής της θεωρητικής και στρατηγικής προσέγγισης της νεοφιλελεύθερης πραγματικότητας. Η συνέντευξη, Για την αποσυντάσσουσα εξουσία, που κυκλοφόρησε το 2008 και δόθηκε με αφορμή τις ταραχές στα γαλλικά προάστια το 2005, ανήκει στην προσπάθεια να κατανοηθεί πως στην φαινομενική καταστροφικότητα των ταραχών από εξαθλιωμένες και υποτελείς υποκειμενικότητες οφείλουμε να διαγνώσουμε την κατάρρευση του δυτικού υποκειμένου εν γένει, γεγονός που σημαίνει να διαγνώσουμε επίσης την κατάρρευση της συντακτικής εξουσίας της Αριστεράς, δηλ., εκείνης της διαχειριστικής εσχατολογίας για την οποία η μοντελοποίηση του μέλλοντος λειτουργούσε συχνά ως άλλοθι για ειρήνευση και συμβιβασμό. Η θεωρητική σύλληψη της αποσυντάσσουσσς εξουσίας ξεκινά το 2001 από την Colectivo Situaciones με αφορμή το περίφημο argentinazo και φτάνει μέχρι την εξέγερση του George Floyd στις Η.Π.Α. και εντοπίζεται στις μορφές-ζωής που διαφεύγουν της κυβερνησιμότητας, καταστρέφουν, δηλαδή, εκείνες τις δεσμευτικές αναπαραστάσεις ή μεταφυσικές αρχές που προηγουμένως συγκέντρωναν λέξεις, πράξεις και καταστάσεις σε ένα συνεκτικό ιστορικό καθεστώς παρουσίας. Το κείμενο του Tronti μέχρι τις πρόσφατες μεταφράσεις του επηρέασε υπογείως όσο κανένα άλλο τις θεωρητικές διεργασίες για μια σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία που να αντιτίθεται στην υιοθέτηση εύκολων και ηγεμονικών πλαισίων νοήματος που ενισχύουν τις νεοφιλελεύθερες μορφές διακυβέρνησης της εποχής μας. Η Εισαγωγή του Idris Robinson εκτός από το σχολιασμό των θέσεων του Tronti προσφέρεται και ως μια πρώτη συνεκτική εισαγωγή σε μια θεωρητική έννοια που καθώς φαίνεται θα μας συντροφεύσει για πολύ καιρό, καθώς οι συνθήκες ζωής που περιγράφει ορίζουν το τέλος του οντολογικού ορίζοντα της μοντέρνας εποχής και μας εισάγουν στην κατανόηση της ιστορικής διάρκειας της εποχής μας
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Ο πολιτικός ανθρωπισμός σε κίνδυνο
η διαχείριση μιας επιδημίας€9.60Η παγκόσμια αντιμετώπιση του κορονοϊού, έδωσε το έναυσμα για μία πρωτοφανή επίθεση στο σύνολο των πολιτισμικών και πολιτικών αξιών, που καθιερώθηκαν ως κοινωνικά και ατομικά “δικαιώματα” από τη Γαλλική επανάσταση και εντεύθεν.
Στο ανά χείρας βιβλίο θα μελετηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της επίθεσης από κράτος, Μ.Μ.Ε. και “ειδικούς” στον “πολιτικό ανθρωπισμό”. Η αφετηρία της μελέτης είναι φιλοσοφική, καθώς δεν μπορεί να απουσιάζει η Φιλοσοφία από τέτοιας κλίμακας γεγονότα. Παραφράζοντας ελαφρώς την αρχαιοελληνική επιταγή: “αρχή Φιλοσοφίας η των ονομάτων επίσκεψις”, θα ακολουθήσουμε στο βιβλίο τον “χρυσούν κανόνα” και θα ασχοληθούμε αρκετά με το εν χρήσει -και καταχρήσει- λεξιλόγιο του συρμού.
Για να γίνουν κατανοητά τα παραπάνω, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι συχνά, σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς, αδόκιμοι όροι επιβάλλονται στις μάζες, εν είδει γκεμπελικών συνθημάτων, δημιουργώντας δυνητικά πολιτισμικά υβρίδια, στην περίπτωσή μας αρνητικού χαρακτήρα (π.χ. ο νεολογισμός “ψεκ”).
Οι σκοποί προφανείς, με έναν κυρίαρχο, την πρόκληση τρόμου και απελπισίας εν όψει ενός διαχειρίσιμου, κατά τα άλλα, κινδύνου. - Δοκίμιο
Το Λιοντάρι Και Ο Μονόκερος
Ο Σοσιαλισμός και η Αγγλική Μεγαλοφυΐα€10.00Απόσπασμα I
Όταν επιστρέφετε στην Αγγλία από οποιαδήποτε ξένη χώρα, αμέσως έχετε την εντύπωση ότι ανασαίνετε αλλιώτικο αέρα. Ακόμα και τα λίγα πρώτα λεπτά, δεκάδες μικροπράγματα συνωμοτούν για να σας δώσουν αυτή την αίσθηση. Η μπύρα είναι πιο πικρή, τα κέρματα πιο βαριά, η χλόη πιο πράσινη, οι διαφημίσεις πιο κραυγαλέες. Τα πλήθη στις μεγάλες πόλεις με τα πράα, όλο γωνίες πρόσωπα, τα χαλασμένα δόντια και τους ευγενικούς τρόπους, διαφέρουν από ένα ευρωπαϊκό πλήθος. Και μετά η απεραντοσύνη της Αγγλίας σας καταπίνει, και χάνετε για λίγο την αίσθησή σας ότι ολόκληρο το έθνος ένα ενιαίο αναγνωρίσιμο χαρακτήρα. Άραγε όντως υπάρχουν έθνη; Μήπως δεν είμαστε 46.000.000 άτομα, όλα διαφορετικά; Άσε πια την ποικιλότητα, το χάος! Το βροντοκόπημα των ξυλοπάπουτσων στις βιομηχανικές πόλεις του Λάνκασαϊρ, το πήγαιν’ έλα των φορτηγών στη Μεγάλη Βόρεια Οδό, οι ουρές έξω από τα Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας, ο πάταγος στα φλιπεράκια των παμπ του Σόχο, οι γεροντοκόρες που πηγαίνουν με το ποδήλατο στη Θεία Κοινωνία μέσα στην ομίχλη του φθινοπωρινού πρωινού – όλα αυτά δεν είναι μόνο θραύσματα, αλλά χαρακτηριστικά θραύσματα του αγγλικού τοπίου. Πώς να βγάλεις ένα σαφές σχήμα μέσα σ’ αυτή τη θολούρα;Απόσπασμα II
Όμως συνδέεται με ένα άλλο αγγλικό γνώρισμα που είναι τόσο μεγάλο μέρος μας ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε, κι αυτό είναι ο εθισμός σε χόμπι και ενασχολήσεις του ελεύθερου χρόνου, η ιδιωτικότητα της αγγλικής ζωής. Είμαστε ένα έθνος με ανθρώπους που αγαπούν τα λουλούδια, αλλά επίσης ένα έθνος με συλλέκτες γραμματοσήμων, ερασιτέχνες ξυλουργούς, ανθρώπους που εκτρέφουν περιστέρια, κόβουν κουπόνια, παίζουν βελάκια, λύνουν σταυρόλεξα. Το τμήμα της κουλτούρας που είναι χαρακτηριστικά ντόπιο επικεντρώνεται σε πράγματα που ακόμα και όταν είναι δημόσια, δεν είναι επίσημα – η παμπ, ο ποδοσφαιρικός αγώνας, ο πίσω κήπος, το τζάκι, και το «ωραίο φλιτζάνι τσάι». Ακόμα πιστεύουμε στην ελευθερία του ατόμου, σχεδόν όσο και στον 19ο αιώνα. Αλλά δεν έχει να κάνει με την οικονομική ελευθερία, το δικαίωμα να εκμεταλλεύεσαι άλλους για κέρδος. Είναι η ελευθερία να έχεις ένα δικό σου σπίτι, να διαλέγεις τη δική σου διασκέδαση αντί να σου επιβάλλεται άνωθεν. - Πολιτική
Για το κράτος
€6.50Αυτή η νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, περιλαμβάνει 3 κείμενα του Λένιν που γράφτηκαν μετά τη νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης.
Είναι τρία κείμενα μάχης που ταυτόχρονα φωτίζουν πολλά θεωρητικά ζητήματα για το κράτος, ενώ περιέχουν επιχειρηματολογία διαχρονική στη διαπάλη με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό.
Το πρώτο κείμενο της συλλογής, «Για το κράτος» αποτελεί διάλεξη που έγινε στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ το 1919, και αποδεικνύει θεωρητικά και ιστορικά πως κάθε κράτος αποτελεί δικτατορία μιας τάξης, της κυρίαρχης.
Το δεύτερο κείμενο με τίτλο «Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου» αποτελεί εισήγηση του Λένιν στο ιδρυτικό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, εκεί ο Λένιν ξεσκεπάζει τη λεγόμενη «καθαρή δημοκρατία» και τονίζει το ταξικό περιεχόμενο της έννοιας δημοκρατία, ο Λένιν κόντρα στις προλήψεις του αστικού κοινοβουλευτισμού, αναδεικνύει τους θεσμούς της εργατικής εξουσίας ως ανώτερου τύπου δημοκρατία.
Το τρίτο κείμενο, με τίτλο «Οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση και η δικτατορία του προλεταριάτου» έχει γραφτεί το Δεκέμβρη του 1919 περίπου δύο χρόνια μετά τις εκλογές για τη συντακτική συνέλευση καθώς και τη σύγκληση της ομώνυμης συνέλευσης. Η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ αποφάσισε τη διάλυση της «Συντακτικής» ως αστικό σώμα, υπερασπιζόμενη έτσι την εργατική εξουσία ως ανώτερου τύπου δημοκρατία. Με αφορμή αυτό το γεγονός σηκώθηκε αστικός και οπορτουνιστικός κουρνιαχτός ενάντια στους μπολσεβίκους και τη σοβιετική εξουσία.
- Δοκίμιο
Μονόπολη
Για την αγορά, την ελευθερία και πως ταιριάζουν μεταξύ τους€12.60Από τον διορισμό Ευρωπαίων πρωθυπουργών έως την αναγνώριση αρχηγών κρατών, από τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε αυτόνομα κράτη έως τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής και τη βίαιη καταστολή αποσχιστικών κινημάτων, οι πολιτικές της Δύσης φαίνεται πως εξυπηρετούν έναν μοναδικό σκοπό. Ωστόσο, η ερμηνεία τους είναι μεροληπτική και ενσωματώνει, συνειδητά ή ασυνείδητα, εδραιωμένα συμφέροντα. Η χρήση βίας μπορεί να εκληφθεί ως εκδημοκρατισμός και η επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους να προβληθεί ως ανθρωπιστική βοήθεια. Η απορρύθμιση μπορεί να μετονομαστεί σε αναδιάρθρωση και ο περιορισμός του εθνικού δικαίου να χαρακτηριστεί απελευθέρωση της αγοράς. Όμως η πραγματικότητα είναι ισχυρότερη από κάθε ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο πως η Μονόπολη δεν είναι μόνον επιτραπέζιο παιχνίδι.
