Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ρούσικα Παραμύθια
Τα δύο αδελφάκια – H άσπρη πάπια
€4.50
Ρώσικα εικονογραφημένα παραμύθια από το μοναδικό χέρι του Ιβάν Γιάκοβλεβιτς Μπιλίμπιν (1876 – 1942), ο οποίος έχει δημιουργήσει δική του χαρακτηριστική τεχνοτροπία στην εικονογράφηση βιβλίων, που βασίζεται στο λεπτότατο στυλιζάρισμα των στοιχείων της λαϊκής και της μεσαιωνικής ρωσικής τέχνης (χρωμολιθογραφία, κέντημα, ξυλογραφία, μικρογραφία κλπ.).
Διαθεσιμότητα: 2 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Ξένη πεζογραφία
Ένα δέντρο στην καρδιά της Καμπούλ
€14.40Δεν είχαν προσέξει τον Βόλκοφ και βάδιζαν καταπάνω του – ο στρατιωτικός ειδικός και οι τρεις άλλοι, όπως φάνηκε, των Μυστικών Υπηρεσιών, που είχαν έρθει από την Πεσαβάρ. Άλλο που δεν ήθελε ο Βόλκοφ! Προχωρούσαν καταπάνω του και αυτός, προσεκτικά, με φόβο μην τους αιφνιδιάσει και του ξεφύγουν… κατέβασε αργά τη φωτογραφική μηχανή, άνοιξε πασπατεύοντας τη θήκη, σκόπευσε και, κρυμμένος πίσω από τις ράχες, τα σαρίκια, τα τουρμπάνια, έπιανε με το φακό το πλήθος, την επιγραφή “Καλώς ήρθατε στο Πακιστάν”, τους δύο χωροφύλακες και αυτούς τους τέσσερις που πλησίαζαν. Και τράβηξε· τράβηξε απανωτά τις φωτογραφίες, πολλές φορές και βιαστικά. Φωτογράφιζε το μακρυπρόσωπο ανώτερο, που βάδιζε μπροστά με την περπατησιά του Γουέστ Πόιντ και το δεύτερο με τα γυαλιά και τη χωρίστρα, που έμοιαζε με τους όμοιούς του της CIA και τους δύο νεαρούς παλικαράδες με τις ροδοκόκκινες κεφάτες φάτσες, που έδειχναν έτοιμοι να ρίξουν δεξιά και αριστερά σαν αχτύπητοι πιστολάδες του σινεμά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- Ξένη πεζογραφία
Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου
€6.00Το “Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου” είναι το πιο φωτεινό και το πιο αισιόδοξο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Μέσα από μια συνύπαρξη αντιθέσεων -φως και σκοτάδι, πραγματικό και φανταστικό, το χθες και το αύριο- ο συγγραφέας μάς ξεναγεί στην τυλιγμένη στην ομίχλη Πετρούπολη της εποχής του, για να μας μεταφέρει στη συνέχεια σ’ ένα ηλιόλουστο, ειδυλλιακό ελληνικό νησί του μακρινού παρελθόντος και συνάμα του απώτερου μέλλοντος. Στις σελίδες αυτού του αφηγήματος συναντάμε έναν ακόμα ντοστογιεφσκικό (αντι-)ήρωα, που μέσα απ’ τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ιδέες του ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου κλασικού.
Σειρά microMEGA
- Ξένη πεζογραφία
Η λευκή φρουρά
€18.00Η ιστορία μας αρχίζει «το μεγάλο και φοβερό Έτος του Κυρίου μας», το 1918, στην Ουκρανία, που έχει πληγεί από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και βυθίζεται στον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, μέσα σε μια απίστευτη κατάσταση βίας και χάους.
Στο κέντρο της επικής αυτής αφήγησης βρίσκεται η οικογένεια Τουρμπίν, η οποία μόλις έχει θάψει τη μητέρα, και μέσα από την αφήγηση της ζωής των μελών της συγκροτείται σιγά σιγά μια ολοκληρωμένη εικόνα των οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών και κοινωνικών, και βασικά εμφύλιων συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία του 1918.
Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, γραμμένο το 1923-1924, και είναι ένα μυθιστόρημα κατ’ εξοχήν αυτοβιογραφικό. Σχεδόν κάθε χαρακτήρας στη Λευκή Φρουρά έχει ως πρότυπο ανθρώπους που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη ζωή του συγγραφέα.
Γεμάτος θυμό ο Μπουλγκάκωφ, μέσα από την αφήγησή του, δείχνει πως η επανάσταση έχει υπογράψει τη ζωή του, δείχνει τους κινδύνους της πραγματικής ζωής του Κιέβου, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκδιωχθούν, να ληστευθούν, ή ακόμα και να σκοτωθούν. Μετά την κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, το Κίεβο γίνεται ένα καζάνι του πολέμου, τόπος φιλοξενίας συστοιχίας εξουσιών που μπερδεύουν ακόμα και τους ντόπιους: λευκοφρουροί, αντιμπολσεβίκοι, πατριώτες οπαδοί του τσαρισμού, εγκάθετοι των Γερμανών και Ουκρανοί εθνικιστές. Παγιδευμένη στον κατακλυσμό της ιστορικής στιγμής, η οικογένεια Τουρμπίν, επιτομή μιας αξιότιμης οικογένειας με ρίζες στα βιβλία και τον πολιτισμό, αρχίζει να ξεχωρίζει αυτό που πρόκειται να έρθει, την νομοτελειακή και ασύγκριτη ηθική και κοινωνική υπεροχή των ανθρώπων του βορρά, των μπολσεβίκων. - Αλληλογραφία
Γράμματα στον “Ελικώνα”
€9.00Η τρυφερότητά μου εξαντλείται (τόσο αλόγιστα που τη σπατάλησα). Είναι ουσιαστικό και ακριβές, αλλά δεν τα λέει όλα. Βλέπετε, μόνον όταν φτάνεις στο όριο (της τρυφερότητας ή όποιας άλλης δύναμης) αναγνωρίζεις πόσο είναι ανεξάντλητη. Όσο πιο πολύ δίνουμε, τόσο πιο πολύ μας περισσεύει, από τη στιγμή που αρχίζουμε να σπαταλάμε – ξεχειλίζει! Αιμορραγούμε – και με την αιμορραγία γινόμαστε πηγή ζωής.
