Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Σχετικά προϊόντα
- Παλαιά-Μεταχειρισμένα
Παγκόσμια Μυθολογία Χρωματιστή
€20.00Σπάνια μια λέξη σημαίνει δύο ακριβώς αντίθετες έννοιες, επιλεγμένες καθεμία κατά τις πεποιθήσεις και προκαταλήψεις του επιλέγοντος.
Ο Μύθος είναι μία απ’ αυτές τις λέξεις.
Στοχαστές πολλών και διαφορετικών Κλάδων βρήκαν ότι ο μύθος ανέκαθεν αντιπροσώπευε μια απόλυτη αλήθεια, παρέχει προσπέλαση προς “τις μη καταγράψιμες πραγματικότητες της ψυχής”, ή, καθώς λέει ο Μαλινόφσκι, “δεν είναι κάτι πεποιημένο… αλλά ζώσα πραγματικότητα”. Οι ερμηνείες αυτές, παρότι ζωτικής σημασίας, έχουν ισχυρούς πολέμιους. Στις σεβάσμιες σελίδες του Οξφορδιανού Αγγλικού Λεξικού δίνεται ο ακόλουθος ορισμός του μύθου. “Αμιγώς εκ φαντασίας αποτελούμενον ιστόρημα, συνήθως περί υπερφυσικά όντα, πράξεις ή γεγονότα, εις τα όποια έχει ενσωματωθεί και μία λαοφιλής ιδέα που έχει ληφθεί από τη Φυσική Ιστορία, ή από φαινόμενα της Ιστορίας”. Αυτή η κάπως αλαζονική θέση του Ο.Α.Λ. συντηρείται με πείσμα από τον Τύπο και ανεύθυνη επιχειρηματολογία.
Η χρήση του όρου “μύθος” σαν συνώνυμο με τον όρο “έργο φαντασίας”, ή “πλάσμα φαντασίας” μας κληροδοτήθηκε από τον Θετικισμό και τον Ρασιοναλισμό του 19ου αιώνα. Ο περίφημος νόμος των “Τριών Καταστάσεων” του Κόντ προσδιόριζε πως η φύση της ανθρώπινης σκέψης ήταν αρχικά θεολογική, μετά φιλοσοφική και τώρα έμπαινε στη ρασιοναλιστική επιστημονική, ή θετικιστική φάση διαφωτισμού. Ο πλέον ακραίος από τους ρασιοναλιστές ερμηνευτές έμελλε να είναι ο Μαξ Μύλλερ, που υποστήριξε πως ο μύθος ήταν “μία ασθένεια της γλώσσας”, μια ανωμαλία του ανθρώπινου νου, ανικανότητά του να εκφράσει αφηρημένες ιδέες παρά μόνο με τη βοήθεια μεταφορικών σχημάτων. Τον θεωρούσε σαν ασθένεια που είχε κορυφωθεί κατά τα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης σκέψης, αλλά ποτέ δεν είχε εκλείψει ολότελα.
