Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Η κορομηλιά
€15.00
Καθώς άνοιξε το πορτοφόλι του για να πληρώσει, ξέφυγε από μέσα κάποιο ασημένιο νόμισμα και κύλησε στο πάτωμα του κουρείου. Έσκυψα και το μάζεψα.
– Χμ, αυτό αντιπροσωπεύει σήμερα ολόκληρη περιουσία, του λέω, εξετάζοντάς το. Μονόφραγκο του 1882… Ίσια ίσια που λογάριαζα να κάνω μια επένδυση.
Ο Γιάννης χαμογέλασε και μου το πήρε από το χέρι.
– Ωραίος καιρός, είπε η κοπέλα του ταμείου, κοιτάζοντας μεσ’ από τη τζαμένια πόρτα τον ηλιόλουστο δρόμο.
Όταν βγήκαμε από το κουρείο είχε μια έμπνευση ο Γιάννης:
– Αν δε βιάζεσαι, προτείνω έναν περίπατο στη λεωφόρο Αμαλίας. Είναι μια ευκαιρία σήμερα με τη λιακάδα, μπορεί αύριο κιόλα να κάνει τα δικά του ο τρελλο-Μάρτης.
Προχωρήσαμε στην οδό Πανεπιστημίου.
– Δεν φαντάζομαι, μου λέει, να προτιμάς τον Εθνικό κήπο. Την ώρα τούτη σκοντάφτεις κάθε τόσο πάνω σε νταντάδες και μωρά. Δε θα μας αφήσουν ανενόχλητους και οι κυρίες με την παρουσία τους -όσο κι αν δε νοιάζονται αυτές για τη δική μας. Ίσως γι’ αυτό ίσα ίσα.
– Γνωρίζω κάποιον, του αποκρίθηκα, που όλες τις παιδιάτικες αναμνήσεις του τις ανάγει στον “κήπο”. Και όποτε μιλάει γι’ αυτές βρίσκει πάντα την ευκαιρία ν’ ανακατώσει και κάποια φράση εγγλέζικη. Φαίνεται πως κιόλα οχτώ χρονώ έπαιζε τον Ιούλιο Καίσαρα στο πρωτότυπο. Μα πρέπει ν’ αγαπάς το φίλο σου με τα ελαττώματά του, λέει μια παροιμία. […]
Βγήκαμε στη λεωφόρο. Το αεράκι φύσηξε δροσερό απ’ το Σαρωνικό, ίσως μια ιδέα τσουχτερό ακόμη. Άλλαζε η φρουρά στο μνημείο του Αγνώστου κι ο κόσμος είχε μαζευτή εκεί, πάνω στο πεζοδρόμιο. Η άνοιξη ανέβαινε ως τον ουρανό, τόσο λευκά που αρμένιζαν τα συννεφάκια πάνω στο φωτερό γαλάζιο.
-Η άνοιξη…. το καλοκαίρι… – μονολόγησε ο Γιάννης.
Μια διμοιρία στρατιώτες περνούσαν με βηματισμό κάτω από τις ξεμαλλιασμένες πιπεριές.
Μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα μου λέει ο Γιάννης:
-Οι δικές μου αναμνήσεις δεν είναι από τον “κήπο”. Αν δε βαριέσαι θα σου διηγηθώ μια ιστορία.
Θα τη διηγηθώ κι εγώ όπως την άκουσα κι όσο μπορέσω πω πιστά. Ωστόσο, φοβάμαι πως θα λείπει από την αφήγησή μου κάποια συγκίνηση αγνή, καθώς και η ελαφριά μελαγχολία που θάμπωνε ώρες-ώρες τη φωνή του φίλου μου. Ναι, φαντάζομαι πως η διήγηση χρωστάει το ενδιαφέρον της στη γοητεία της φωνής του -ίσως ακόμα και στη φιλία που νοιώθαμε αμοιβαία με το Γιάννη και που δε μετράει για έναν τρίτο αδιάφορο ακροατή…
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Παλαιά-Μεταχειρισμένα
Παγκόσμια Μυθολογία Χρωματιστή
€20.00Σπάνια μια λέξη σημαίνει δύο ακριβώς αντίθετες έννοιες, επιλεγμένες καθεμία κατά τις πεποιθήσεις και προκαταλήψεις του επιλέγοντος.
Ο Μύθος είναι μία απ’ αυτές τις λέξεις.
Στοχαστές πολλών και διαφορετικών Κλάδων βρήκαν ότι ο μύθος ανέκαθεν αντιπροσώπευε μια απόλυτη αλήθεια, παρέχει προσπέλαση προς “τις μη καταγράψιμες πραγματικότητες της ψυχής”, ή, καθώς λέει ο Μαλινόφσκι, “δεν είναι κάτι πεποιημένο… αλλά ζώσα πραγματικότητα”. Οι ερμηνείες αυτές, παρότι ζωτικής σημασίας, έχουν ισχυρούς πολέμιους. Στις σεβάσμιες σελίδες του Οξφορδιανού Αγγλικού Λεξικού δίνεται ο ακόλουθος ορισμός του μύθου. “Αμιγώς εκ φαντασίας αποτελούμενον ιστόρημα, συνήθως περί υπερφυσικά όντα, πράξεις ή γεγονότα, εις τα όποια έχει ενσωματωθεί και μία λαοφιλής ιδέα που έχει ληφθεί από τη Φυσική Ιστορία, ή από φαινόμενα της Ιστορίας”. Αυτή η κάπως αλαζονική θέση του Ο.Α.Λ. συντηρείται με πείσμα από τον Τύπο και ανεύθυνη επιχειρηματολογία.
Η χρήση του όρου “μύθος” σαν συνώνυμο με τον όρο “έργο φαντασίας”, ή “πλάσμα φαντασίας” μας κληροδοτήθηκε από τον Θετικισμό και τον Ρασιοναλισμό του 19ου αιώνα. Ο περίφημος νόμος των “Τριών Καταστάσεων” του Κόντ προσδιόριζε πως η φύση της ανθρώπινης σκέψης ήταν αρχικά θεολογική, μετά φιλοσοφική και τώρα έμπαινε στη ρασιοναλιστική επιστημονική, ή θετικιστική φάση διαφωτισμού. Ο πλέον ακραίος από τους ρασιοναλιστές ερμηνευτές έμελλε να είναι ο Μαξ Μύλλερ, που υποστήριξε πως ο μύθος ήταν “μία ασθένεια της γλώσσας”, μια ανωμαλία του ανθρώπινου νου, ανικανότητά του να εκφράσει αφηρημένες ιδέες παρά μόνο με τη βοήθεια μεταφορικών σχημάτων. Τον θεωρούσε σαν ασθένεια που είχε κορυφωθεί κατά τα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης σκέψης, αλλά ποτέ δεν είχε εκλείψει ολότελα. - Παλαιά-Μεταχειρισμένα
Ψυχανάλυση
Άντλερ - Φρόυντ - Γιούνγκ€15.00Η ψυχανάλυση ενεφανίσθη αρχικώς ως μέθοδος θεραπευτική. Απέβλεπε να θεραπεύσει την υστερία και τα νευρικά νοσήματα γενικώς, τα οποία δεν εθεωρούντο, από τον διδάσκαλο του Φρόϋντ Σαρκώ και από τον ίδιο τον Φρόϋντ, οργανική πάθηση, αλλά ψυχική διατάραξη που, κατ’ αναλογίαν, μόνο ψυχική θεραπεία χρειαζόταν.
Στην αρχή η ψυχαναλυτική μέθοδος είταν εμπειρική, επιδιώκοντας την θεραπεία των νευροπαθών με την υποβολή και με τον υπνωτισμό. Και πρέπει να τονισθεί, ότι οι παλαιότεροι ψυχίατροι δεν προσέφεραν σχετικώς κανένα θεραπευτικό μέσον, εκτός από την ησυχία στο κρεββάτι, τον ύπνο και τα διαρκή λουτρά. Με τον υπνωτισμό τώρα ο νευροπαθής θυμόταν προηγούμενα θλιβερά γεγονότα της ζωής του και έτσι απηλάσσετο από τον ερεθισμό που του προκαλούσαν, γιατί εξηφανίζοντο και τα υστερικά του συμπτώματα. […]
